23 oktober 2016, de 5de run in de Spartacus series: de Spartacus Run Parc d’Enghien. Ondertussen zijn we goed gewend aan het concept en weten we wat ons te wachten staat. Voor we naar Enghien vertrekken komen we samen voor een lekkere maaltijd om op krachten te komen. Lasagne à la Koen.
Het weer is grijs en koud, ook al hadden ze een zonnig en fris dagje opgegeven. Door het weer laat team Far Out zich zeker niet tegenhouden. Goed aangekleed en mentaal min of meer voorbereid komen we aan op de Spartacus Run Parc d’Enghien. Snel onze spullen wegzetten en naar de start.
In de startbox van hindernissenparcours
Opnieuw staan we in de startbox en zie ik het eerste obstakel ‘Temple of Spartacus’. Een muur van twee meter waar je over moet. Elke keer begint mijn hart al een gek te kloppen en komen de gedachten ‘Wat als ik er niet over geraak, hoe ga ik het aanpakken.’ Dan….., five, four, three, two, one… BANG. Daar gaan we naar de muur. We helpen elkaar en geraken zonder problemen vlot de muur over. We kunnen beginnen aan de 10 km en de andere 24 obstakels. Ieder op zijn eigen tempo.
RRRRillen… tijdens de Spartacus Run Parc d’Enghien
Springen over hooibalen, over grote bergen en uit diepe putten klauteren, zakspringen, gewichten naar boven trekken, speerwerpen, een rekker rond je enkels, springen over een reeks dranghekken enzovoort. Ik blijf lopen en besef plots dat er nog geen obstakels zijn geweest met water of modder. Gelukkig, want het is maar 8° C. Ik klauter over houten constructies, kruip onder prikkeldraad en dan zie ik na 8 km een bord met daarop ‘H2o boarding’. Ja, daar is het water. Niet aan de kou denken en in de bakken met water kruipen. Happend naar adem trek ik mezelf verder door het ijskoude water. De watersilde is ook van de partij. Opnieuw ‘Niet denken gewoon doen’.
Nat maar voldaan
Met natte kleren kom ik aan bij de finish. Ik krijg een mooie medaille rond mijn nek en voel me trots dat ik dit weer heb kunnen doen. Het geeft z’n voldaan en fier gevoel dat je het afzien van drie minuten geleden weer helemaal bent vergeten. Op naar de volgende ‘The Neptunus run’. Zie het helemaal zitten! Let’s goooooooo!
Een verslag van Katia Claes
Invalid Displayed Gallery