Deze week bracht de rotsklimcursus uw redacteur in Marche-Les-Dames. Een rotsmassief temidden van het paracommando trainingscentrum, waar een prachtzonnetje voor een heerlijke klimdag zorgde.
Al enkele weken hetzelfde liedje: “Heel de week mooi weer maar iets grijzer naar het weekend toe.” Ook deze zaterdag voorspelde een frisse klimdag te worden, zo klonk het op de radio. Toch veranderde deze weersverwachting beetje bij beetje naarmate de zaterdag dichterbij kwam, met uiteindelijk een heerlijk warme lentedag als gevolg. Het patsergehalte negerend werd het een prachtdag klimmen met zonnebril en in bloot bovenlijf, om ten volle te kunnen genieten van dag drie in de klimcursus. Marche-Les-Dames, u was geweldig.
Na een korte maar blijkbaar noodzakelijke herhalingsles aan het gelijkvloerse relais – even nog op vaste grond de verschillende beveiligingsmanieren bespreken en tonen, de werking van een krachtendriehoek aantonen waarbij je ervoor zorgt mooi op twee punten vast te hangen, een snelle test of je op je knopen hebt geoefend, … – begon het echte werk. Bart en ik vlogen er enthousiast in met een 4C als opwarmer, waarbij we afspraken het voor- en naklimmen te oefenen. Hierbij klimt er dus één iemand naar boven enhangt die zich stevig om de tweede te zekeren terwijl die naar boven komt, in plaats van terug naar beneden te komen en de andere hetzelfde te laten doen. Tijdens de weg naar boven vertelde Bart al dat hij geen deftig relais had kunnen vinden en we dus wat moesten improviseren “op haken waar je een tank aan zou kunnen hangen.” Veiligheid troef dus, en een perfecte manier om alle knopen en veilige manieren van afdalen te kunnen oefenen. Boven aangekomen bleek niets minder waar. Hij had zich gezekerd aan een drietal immense zekeringsogen waar je haast je vuist kon doorsteken, maar die wel meer dan een meter van elkaar verwijderd waren. De staalkabel die hieraan bevestigd was voor de Via Ferrataliefhebbers, had echter enkele scherp uitstekende draadjes. Afdalen in rappel dus om het touw hier zo weinig mogelijk langs te laten schuren. Maar om dat op een veilige manier te kunnen doen, moest het touw door het oog dat nog een anderhalve meter hoger hing. Op een veilige manier terug loskoppelen, omhoog klimmen, aanpikken, touw doorhalen en doorgeven naar Bart die onder me hing, terug inbinden, afdalen en klaarmaken voor rappel. Een prachtige oefening op “wat je ook doet, denk goed na en zorg dat het veilig is”. Eindelijk beneden aangekomen bleek dat we met al de heisa toch een mooie anderhalf uur op deze route hebben gehangen, wat het creëren van slapende tenen wel verklaarde. Nog enkele mooie routes oefenen alvorens het tijd was voor het middageten.
Na het middageten stond de les zelfredding op het menu. Zelfredding betekent dat, wanneer je in een overhang klimt en valt en aldus enkele meters van rotsen verwijderd hangt te bengelen, je op je eigen touw terug omhoog klimt tot je terug houvast hebt. En hoe oefen je daarop? Door een touw in top-rope te hangen en een indoor 6b-klimmer een rots-7b te laten beginnen. Vallen in de overhang wordt een zekerheid en de oefening met Prusik-knopen, bandslings, opstapjes en klimmen kan beginnen. Ik hing mij even aan de muur naast de overhang voor enkele fotootjes, maar toen begon het weer te kriebelen en moest er wat actie komen.
Terwijl anderen deze zelfredding oefenden, trok ik richting een 5c die volgens enkele andere klimmers “totaal niet overeenkwam met de beschrijving op de topo”. Toch maar proberen, om te ontdekken dat mijn onderarmen het hier zwaar te verduren kregen. Toen ik voor het eerst een mooie voorklimmersval had meegemaakt, hoorde ik onder me die andere klimmers zeggen “volgens mij is dat daar dat 6b-stuk, wij zijn daar langs rechts gegaan.” Een goede tip aangezien die val zich nog enkele malen herhaalde, dus ook ik omzeilde het moeilijke stuk even om even later toch mooi het relais te bereiken.
Ietwat teleurgesteld over de val bij de 5c, maar toch tevreden van een prachtige dag klimmen, namen we voor enkele weken afscheid in het plaatselijk café wat verderop. Want een dagje sporten in deze zon, dat verdient een terrasje. De komende weken geen cursus doordat de instructeurs op vakantie zijn. Maar niet getreurd, er staan nog andere dingen op het menu die hopelijk mooie verslagjes opleveren.
Tot dan!
Foto’s en tekst: Roel Goris