“Is da 2km papa? … Pfff, da was kei gemakkelijk, en moeten wij nog ni door de modder?!” Waarop ik de ontgoochelende woorden zeg ‘Het is voorbij schatjes maar jullie hebben het fantastisch gedaan’ en besef dat kinderen veel meer kunnen en willen dan we soms denken. Dan maar een eerste verslag Kids Spartacus Run Boom, inclusief foto’s.

Verslag Kids Spartacus Run Boom

Wat had je anders gedacht!? Kinderen hebben tenslotte de ideale leeftijd om in zulke speeltuin te vertoeven. Zij zouden elke dag uitgeput en smerig van onder tot boven thuis moeten komen, en in plaats van ons druk te maken over hun kleren, moeten wij innerlijk glimlachen en een warm gevoel hebben over hoe zij het beste van de dag gemaakt hebben.  

Tijdens hun fotoshoot mijmer ik wat verder over de toekomstige opvolgers van team @FAROUT, terwijl “the kids” poseren met de medaille in een gloed van fierheid. Verwonderd ben ik net als alle ouders of het hoe vlot zij alle obstacles namen, de souplesse in de doolhof van strobalen, de kracht bij het klimmen en vooral het team work.  

In de middenklasse, wat onze leeftijd betreft, bezien we het soms anders. Ben ik nog in vorm, ben ik sneller als mijn team genoten, is mijn tijd beter dan vorige keer? Nog een tandje bij steken … Misschien moeten we onze competitie drang eens durven opzij zetten. “Spartacus!” het klinkt stoer maar eigenlijk willen we allemaal gewoon een dagje kind zijn. Een dagje buiten spelen na een week van aambeien creëren achter een computerscherm. 

Nog steeds poserend voor de zoveelste foto dringt het besef tot me door. We moeten meer genieten van “the moment” in plaats van ons te focussen op de finish line, op onze tijd. De little Spartacus wordt dan ook niet gelopen op tijd en met tijdsopnamen, maar als team, kinderen samen, mama’s en papa’s met zonen en dochters, samen, puur “quality time as a family” en met vrienden.

 Jawel ze kunnen meer en ze doen al meer. Meer dan wij beseften en meer dan de Spartacus organisatie beseft. Little Spartacus team Far Out will niet wachten tot ze 12 jaar zijn om mee te spelen met de grootte jongens, deze “tuff chicks” willen nu al meer kilometers, meer obstakels en vooral modder! 

 Zigge zagge zigge zagge hey hey hey …!

Tekst: Ben Van Dijck