16 bergliefhebbers dienden hun geplande beklimming van de in Rusland gelegen Mount Elbrus te annuleren en zochten een nieuwe uitdaging in… Turkije. Ze openden daarbij een prachtige ecovriendelijke en avontuurlijke westroute als alternatief op de overbevolkte zuidflank van de Mount Ararat (5137 m).
Verslag & foto’s: Sofie Lenaerts
Stef Maginelle en Sofie Lenaerts trainen en begeleiden elk jaar klimmers die hun grenzen willen verleggen. In 2021 was het plan om een berg van de 7 summits te beklimmen, zijnde Mount Elbrus, via een alternatieve route in expeditiestijl en dit op een ecovriendelijke en zelfstandige manier. Maar door de problemen in Rusland, kozen ze ervoor om de beklimming uit te stellen en op zoek te gaan naar een waardig alternatief.
Nieuwe westroute op Mount Ararat
Mount Ararat is de hoogste berg van Turkije en het Armeens plateau waar, volgens de overlevering, de Ark van Noach gestrand zou zijn na de zondvloed. De met eeuwige sneeuw bedekte vulkaan ligt in het oosten van het land, in de provincie Iğdır, dichtbij de grens met Nachitsjevan(Azerbeidzjan), Armenië en Iran.
Via de toegankelijke zuidflank is een beklimming onder leiding van een plaatselijke gids (wat verplicht is) met alle bijhorende logistieke faciliteiten een populaire uitdaging voor toeristen die zich aangetrokken voelen tot zijn hoogte of prominente ligging.
Onze groep verkoos de ongekende westflank te beklimmen, waar geen toerist zich waagt omdat er geen paden naar zijn top lopen. Met hun avontuurlijke mindset trokken 14 klimmers en hun 2 trainers onder begeleiding van de plaatselijke gids Mustafa Tekin naar de voet van deze prachtige berg. Dit is hun verhaal.
—- Verslag
Op naar ons basiskamp op 3240 m
Vanuit het Koerdische stadje Doğubeyazıt, rij je ongeveer twee uur tot aan de voet van de berg. Hier verlaten we, met een goed gevulde rugzakken van +20 kg, het gangbare pad westwaarts voor een trektocht dwars door het heuvelachtig graslandschap richting het ‘basecamp’, 12 km verder en 1100 meter hoger.
Na 5u stevig doorstappen met enkele haltes, treffen we een grasveld aan met een riviertje, honderden schapen EN met zicht op ons doel, gewoon PERFECT!
Nadat we het basiskamp op 3240 meter hebben geïnstalleerd, staat er de volgende dag een acclimatisatietrip met portage op het programma richting het hoogtekamp op 4030 meter.
Hoogtekamp langs smeltwater
Een weg zoeken boven de grasgrens is al een kleine uitdaging op zich met het steeds wegschuivende lava gesteente en de wolken die de omgeving steeds doen verdwijnen. Maar na 2u30 komen we aan op onze nieuwe kampplaats. Gelukkig is er hier een stroompje smeltwater van de gletsjer. Dat bespaart ons heel wat tijd en gas omdat we geen sneeuw moeten smelten.
We maken platformen voor de tenten en laten een deposit achter van al het materiaal dat nodig is voor onze topdag. Daarna keren we terug naar het basiskamp om alles klaar te maken, te rusten en te eten.
In tegenstelling tot de luxe die op de normale route wordt aangeboden, zorgt iedereen zelf voor eten en drinken. Alle droogvriesmaaltijden, soepjes en dessertjes hebben we dus zelf meegebracht. Enkele vrijwilligers graven een ’toilet’ uit, waarin alle human waste en composteerbaar materiaal in mag. Al het niet-composteerbaar materiaal verzamelen we en nemen we mee terug naar de bewoonde wereld.
Een (te) korte nacht
Op dag drie breken we de tenten in het basiskamp af. Daarna klimmen we naar het hoogtekamp, waar we ons klaarmaken voor een kort nachtje. Het vertrek naar het hoogste punt van Turkije staat ingepland voor 3 uur ’s nachts…
Het weer is perfect: bijna geen wind, niet te koud ( -6°) en een wolkeloze sterrenhemel! De lichtjes van de omringende dorpen verlichten het dal en het duurt niet lang of de gloed van de opkomende zon over de andere bergen (vulkanen) verschijnt.
Zigzaggen over lavarotsen
Zigzaggend over de lavarotsen klimmen we hoger richting de sneeuwgrens om daar de stijgijzers aan te binden en de ijsbijl ter hand te nemen. Het is kouder geworden en sommigen hebben last van koude handen en voeten.
Het eerste sneeuwveld was steil (PD, 40°), maar de sneeuw ligt er perfect stevig bij zodat iedereen gestaag zijn tempo kan nemen richting de gletsjer op 4700 m hoogte. De zon, die ondertussen een conische schaduw werpt van de top, treft ons in het aangezicht net op de rand van de gletsjer. Het is een euforisch moment waarop iedereen zichtbaar geniet van de eerste zonnestralen, met zicht op de ‘echte’ top in de verte.
Topwerk!
Terug in beweging gekomen, begint bij sommigen de vermoeidheid en de hoogte wat parten te spelen. Ons tempo vertraagt, maar dat is gelukkig geen probleem. Met dit schitterende weer hebben we tijd over! Het is puur genieten van de laatste kilometers over deze gletsjer zonder spleten.
Na een eerste helling zien we plots anderen mensen. Ze komen via de zuidroute en staan als stipjes op de top. Na zes uur klimmen en klauteren staat ook ons voltallige team met 14 leden, onze twee begeleiders en twee plaatselijke gidsen op het hoogst mogelijke punt van Turkije, maar dan gekomen via de westroute, een primeur!
Tijd om elkaar te feliciteren, de vlaggen en de camera’s boven te halen want iedereen heeft het beste van zichzelf gegeven! Deze mooie topfoto pinnen we graag aan onze (sociale) muur.
Expe Mt Ararat 2022.mp4 from sofie lenaerts on Vimeo.
Expeditie i.s.m gids Mustafa Tekin (TR), trainer Stef Maginelle (BEL), coach Sofie Lenaerts (BEL) – Music recorded @studioKite
Goed om weten
- Je mag Mount Ararat niet op eigen houtje beklimmen, maar moet gebruik maken van een plaatselijk agentschap voor het in orde brengen van de permits (minstens 1 maand op voorhand).
- Er doen zich vaak onverwachte stortbuien voor en het kan er stevig waaien. Juli tot september is het piekklimseizoen op de berg, maar deze berg leent zich ook tot toerskiën in de winter!
- Onze groep vloog van Istanbul naar Van, in het oosten van Turkije en reden door naar Dogybeyazit.
- Opgelet: de westroute is onbekend terrein en er zijn geen faciliteiten voorzien. Werk enkel met agentschappen die deze route al hebben verkend. We bevelen de route enkel aan voor bergbeklimmers op het middenniveau die fysiek fit en ervaren zijn in het gebruik van ijsbijlen en stijgijzers en die zelfremmende vaardigheden hebben.
- Spijtig genoeg heeft onze groep geen ark aangetroffen op Mount Ararat, maar blijikbaar werd de ark (van Noah?) onlangs gespot via een drone.
Over de begeleiders
- Sofie lenaerts is een Belgische bergbeklimster en tv-presentatrice van het verkeersveiligheidsprogramma Kijk uit. Lenaerts bereikte op 21 mei 2016 als derde Belgische vrouw de top van Mount Everest en werd op 3 januari 2020 de eerste Belgische vrouw die de zeven toppen beklom. Ze is tevens de eerste vrouw binnen de Benelux die dit presteerde. (Bron: wikipedia)
- Stef Maginelle is kinesist van beroep en runt een eigen sport- en gezondheidspraktijk (fisiotics) te Kampenhout. Hij heeft inmiddels vier bergen boven 8000 m beklommen en heeft enkele ultratrails op zijn palmares staan.
