Een tijdje geleden wilden wij het échte Roemenië ontdekken. Niet enkel luisteren naar reisgidsen en aanraders, maar vooral zonder deadline en offroad. Een set ruwe banden onder de camper, klim- en wandelmateriaal in de koffer, mountainbikes op de bagagedrager en wellie weg. Ergens in een onbekend bos in Transsylvanië, slechts op doortocht in de vage richting van het gekendere Nationaal Park Retezat, manoeuvreren we ons mobiele huisje tot vlak naast een beek.
Tekst & foto’s: Roel Goris
Hier merken we twee dingen op. Ten eerste dat we zo ver van de beschaving verwijderd zijn dat we zonder enige lichtvervuiling van een prachtige sterrenhemel genieten, terwijl enkel het klaterend beekje en twee bekvechtende steenuilen ons van rustgevende achtergrondmuziek voorzien. Ten tweede blijkt dat we vlak parkeerden naast enkele wandelwegen, totaal onbekend voor onze kaarten, inclusief Open Street Maps. Zo’n prachtige natuur, zoveel onontgonnen opties, zo’n contrast met de Belgische drukte waar wij van wegvluchtten… We besluiten van dit prachtige Apuseni onze nieuwe, permanente uitvalsbasis te maken.
Apuseni in Roemenië:
natuur en bergen alom
Apuseni, het is een verwarrende term. Lokaal en online wordt ze losjes gehanteerd voor drie gebieden.
- Het officiële natuurpark, met 75 784 hectare aan gemengd bos, rotsen en grotten, weilanden vol hooimijten, en traditionele bergdorpjes waar alles nog met paard en ploeg gedaan wordt;
- Het gebergte, een uitloper van de Westelijke Karpaten, waar het natuurpark centraal in ligt,
- De regio, een nog losser gehanteerde vlek tussen Cluj, Alba Iulia, Deva en Oradea.
Het is een absolute aanrader om met de wagen of motor die bergreeks en regio te ontdekken. De gloednieuwe Transalpina de Apuseni slingert tussen talloze prachtige uitzichten in alle windrichtingen. Ook verder van deze beoogde trekpleister zijn er voldoende asfaltwegen tussen bovengenoemde steden, die je dagenlang zoet houden en waar je op stopplaatsen van adembenemende panorama’s en lokale lekkernijen kan genieten. Maar dit magazine zou Far Out niet zijn als ik op deze asfaltwegen blijf focussen.
Avontuurlijke uitstapjes
Ik neem je graag mee op drie avontuurlijke uitstapjes in het Apuseni Natuurpark, van ‘toeristisch’ (naar Roemeense normen) tot vrijwel onbekend. Wees gerust, de lokale lekkernijen kan je ook bij elk van deze vinden. Als je wat Roemeens oefent, tenminste.
-
Tip 1: Cheile Galbenei
Aangeraden wandeling – 11,1 km met 787 hoogtemeters – (gpx)
Wie op zoek gaat naar toeristische wandelmogelijkheden in het Parcul Natural Apuseni, vindt enkel van de regio rond Padiş een ietwat recente wandelkaart. De schoorvoetende populariteit aan wandeltoerisme is echter volledig terecht, want hier vind je onder andere de prachtige Gele Kloof of Cheile Galbenei.
We starten de wandeling vanuit de hoogvlakte Poiana Glăvoi. Na een pittige afdaling door het bos en langs natuurlijke groeves en grotten, leidt het pad ons eventjes stroomopwaarts langs een krachtige bergrivier naar de Izbucul Galbenei. Pas wanneer onze Roemeense leu valt dat Izbucul ‘de grote bron’ betekent, merken we dat die bergrivier hier spontaan uit de grond verschijnt.
We passeren de bron via een klein paadje tegen de rots en volgen de rivier nu stroomafwaarts. Al even spontaan als ze verscheen, verdwijnt de rivier wat later alweer in een rotswand. Gelukkig heeft het bruisende water hier in lang vervlogen tijden eerst de prachtige Cheile Galbenei uitgesneden voor het zich door rotsen en grotten de huidige koers aanmat. De gele naam zou naar de kleur van het mos op de rotsen moeten verwijzen, maar wij staan vooral versteld van de ontelbare, haast tropische tinten groen.
Op enkele meer pittige passages in de kloof worden we bijgestaan door een staalkabel en klettertreden. Kom je in een droge periode, dan lijken deze soms misschien nodeloos hoog. Wie echter na een stevige regenbui aan de wandeling begint, merkt dat de grotten het overtollige water van de rivier niet snel genoeg weg kregen en houdt met deze treden zijn schoenen droog.
Uit de kloof ontsnapt, draaien we weer het bos in, in de richting van beginpunt. Het wandelpad leidt ons langs de Poiana Florilor, een spectaculaire bloemenweide, tenminste als je er passeert voor ze gezeist en gehooid is. Terug aangekomen aan Poiana Glăvoi vullen we onze drinkfles aan een kleiner bronnetje en genieten we aan een eetkraampje van de typische geroosterde gehaktrolletjes Mici (spreek uit als: mitsj). Plaats genoeg om je tent op te zetten, moest je je ’s anderendaags nog aan een andere toer willen wagen.
-
Tip 2: Vârtop – Groapa Ruginoasa – Pietrele Negre
Aangeraden wandeling – 7,86 km en 454 hoogtemeters (of 13,9 km en 623 hoogtemeters inclusief terugweg via de baan) – (gpx)
We vangen aan in het dorpje Vârtop. Door de recente sneeuwval zijn wij de enigen die niet richting de skipiste trekken, ’s zomers zal je vermoedelijk iets meer wandelaars zien. We worden al gauw verwend met enkele mooie uitzichten over de verder gelegen Munții Meseș, en bereiken na niet al te veel zwoegen de Groapa Ruginoasa. Deze ‘roestige put’ is een mooie, natuurlijke groeve met rood zand en stenen. Het geluid van schuivende keien houdt ons op veilige afstand van de afgrond.
We wandelen links de Groapa Ruginoasa voorbij, waar een slalom tussen de bomen ons leidt tot wat mogelijk de meest westelijke hoogvlakte van de Munții Apuseni is. Kilometers verder zien we de gebouwen van de grotere stad Beius uit de vlakte oprijzen.
Niet het uitzicht waar wij van genieten, dus we draaien snel alweer onze neus in zuidelijke richting en zetten onze mars voort richting de Pietrele Negre, ‘de zwarte rotsen’. Omdat we online foto’s van een spectaculaire via ferrata vonden, staken we uit voorzorg het nodige materiaal in onze rugzak. Dit blijkt niet nodig: het wandelpad blijft enkele meters boven de staalkabel over de graat van de rotsen lopen, waarbij een gezonde afstand van de afgrond onze veiligheid garandeert.
Na de afdaling aan de asfaltweg aangekomen, zijn er enkele opties; dezelfde weg terug, een bordje volgen dat beweert dat er een op kaarten onbekende 3,5 uur variant tot in Vârtop is, of over de asfaltbaan terug. Als je die laatste optie kiest en geluk (of goed gepland) hebt, komt net op dat moment de bus voorbij. Geen zorgen dat je geen halte ziet, daar ligt ook de buschauffeur niet wakker van.
-
Tip 3: Peștera Huda de Lapte
Aangeraden wandeling? De opties zijn legio! – (gpx)
Zoals reeds verklapt, zijn niet alle wandelpaden gekend of officieel. De meest betrouwbare bronnen zijn applicaties op basis van OSM omdat enthousiastelingen zoals ik proberen deze te updaten, maar zelfs dan zijn de voorgestelde paden slechts een richtlijn. Een voorbeeld: Als de app je doet vermoeden dat twee paadjes elkaar nét niet kruisen, is de kans groot dat je daar langs een boerderijtje wandelt om onofficieel die verbinding toch te maken.
Zo’n onofficiële passage is gelukkig zelden een probleem; de bewoners van zo’n afgelegen boerderij zijn zelfs blij om bezoek te krijgen en bieden je gastvrij een glaasje zelfgestookte țuica aan. Ga dus maar helemaal wild met je wandelplan!
De parkeerplaats aan de rotsen tussen Albac en Scărișoara kan een goed startpunt zijn, of maak er een heen-en-weer van door de wagen op de kleinere asfaltweg van Lespezea te parkeren, of… Je ontdekt vast dat de ongekende paden de meeste charme hebben.
