Op 1 april was onze bestemming Maasmechelen village. Niet om te gaan shoppen, maar voor de tweede Spartacus run van 2017. Fisherman’s Friend StrongManRun was dit jaar een nieuwe in de Spartacus series.
We waren klaar om de 11km te gaan ontdekken. In tegenstelling tot de vorige runs was onze eerste hindernis niet the wall, maar the Ramp. Een schans van minstens 3meter hoog waar je met een goede snelheid op moet lopen. Anders haal je de top niet en glijd of val je terug naar beneden. Sommige van ons halen de top zonder probleem en andere (waaronder ik) kunnen een helpende hand bovenaan wel gebruiken om het laatste stukje te bereiken. De teamspirit is bij ons echt top. Iedereen wordt geholpen!
Na de ramp is het een stukje rustig lopen maar al snel volgen de volgende hindernissen. Aangezien we in het mooie Limburg zitten is een plat parcours geen optie. We krijgen in het begin al een stevige heuvel maar bovenaan is het uitzicht zo mooi. Op de berg is het kruipen onder lage draden met daaraan elektriciteit. Dus wanneer je zo een draad aanraakt krijg je een elektriciteitsshock. Snel en voorzichtig zijn is hier ook weer de boodschap. Hindernissen van 3 containers hoog opklimmen is al niet meer beangstigend. Kruipen, klauteren, springen,….. Het hoort er gewoon bij! Na 8km lopen kwam er een héél stevig stuk. Een stijle berg van 13% en 1km lang. Wie nog kan, loopt deze op maar vele doen dit stappend. Ook hier is het uitzicht fenomenaal! Even stoppen en genieten van the view is dan ook wel zalig.
Met een aangename temperaturen van 15gr is de slide niet zo extreem koud zou je denken. Je spreekt je moed in tijdens het naar boven klimmen ‘zo koud zal het wel niet zijn’. Boven aangekomen moet je het idee even aanpassen. Het is wel koud! We doen het gewoon. Armen kruisen en kin op de borst 1,2,3 Tobogaaaaan. In het water even een momentje nemen om naar adem te happen. En dan maar verder gaan. Jezelf terug warm lopen. Na een paar meter voel je de koude al niet meer. Het zijn ook de laatste kilometers. Je begint de muziek te horen en je weet dat je er bijna bent. Het einde is in zicht! Er is wel nog 1 laatste hindernis ’the Wall’. Je wordt door de mensen van de organisatie aangemoedigd en dan mag je jezelf zoals een brandweerman terug naar beneden laten glijden.
De 11 kilometers zitten erop. We hebben weer een hele fijne en sportieve namiddag gehad. 30 april staan we weer aan de start in Boom!