Vandaag stond Antwerpen in rep en roer voor de Spartacus Run, een avonturenloop van 10 kilometer. Mijn doel was echter 4 kilometer. Niet zo zeer over land, maar van vliegtuig tot grond. Sprong twee in de cursus AFF. 

Exact een maand geleden kon ik u dolenthousiast vertellen over mijn eerste sprong AFF, of Accellerated Free Fall. In tegenstelling tot de tandemsprong waarbij je aan iemands buik gebonden wordt, spring je bij AFF volledig zelf, met aan weerszijden een begeleider, tot je parachute je uit hun veilige greep losrukt. Zelfs bij een tweede sprong gaf dit de nodige spanning en zenuwen.

Terwijl ik vorige keer mijn verhaal moest aantonen met foto’s vanop internet, kan ik er nu wel enkele zetten. Een moeder met verrekijker, een broer met een camera en een lens die ferm kan inzoomen, zullen deze keer de persoonsverwarring vermijden.

Bij sprong 1 bestond de oefening – behalve “niet panikeren” – eruit dat je stabiel moest leren hangen en die stabiliteit moest kunnen behouden terwijl je op je hoogtemeter keek of een “practice pull” deed. Doen alsof je je valscherm opent, dus. Bij sprong 2 werd dit reeds als basis bezien en kwamen er enkele dingen bovenop: door je armen op de correcte manier te draaien, maak je van je lichaam als het ware een schroef en zo draai je een kwartslag naar rechts en vervolgens naar links. Op de grond allemaal logisch, maar in de lucht krijg je daar toch een heel pak meer weerstand. Terug in valpositie? Hoogtemeter checken dan! Nog hoog genoeg om een andere oefening te doen? Benen wat meer strekken en je armen naar je lichaam trekken dan! Resultaat? Je valt wat meer naar voor in plaats van recht naar beneden.

Toch zat hem daar bij mij wel de “catch”. Ik verwachte onbewust misschien een haast wingsuit-achtige ervaring, waardoor ik deze oefening iets te lang bleef proberen omdat ik het gevoel had ze niet juist te doen. Tot de begeleiders stevig aan mijn arm trokken en teken deden dat het hoog tijd was om de parachute te openen. “Een goede sprong, maar wat verward op’t einde”, was het verdict. Gelukkig toch nog goed genoeg om door te mogen naar level 3!

Met dank aan Bart Goris en Hilde De Coster voor de foto’s, die me tevens ook leerden dat “comfortabel hangen met de benen open” er niet zo elegant uitziet.
Meer informatie over de opleiding AFF op www.paraclubhoevenen.net.