Home Bestemmingen Wandeling in een rivierkloof in China

Wandeling in een rivierkloof in China

0
Wandeling in een rivierkloof in China
Een meerdaagse wandeling in een rivierkloof in China

De Tiger Leaping Gorge is een van de mooiste kloven ter wereld. De vijftien kilometer lange rivierkloof in China maakt sinds 2003 deel uit van het Unesco-Werelderfgoed en herbergt een unieke verzameling fauna, flora en adembenemende uitzichten. Een pad vijfhonderd meter boven de rivier presenteert ons een wandeling in de kloof van de springende tijger.

Tekst en foto’s: Teun De Voeght

Lijiang is de laatste jaren helemaal in de greep gekomen van het massatoerisme. Vooral de binnenlandse toerist heeft deze stad ontdekt. Als we ’s morgens na het ontbijt door haar smalle straatjes lopen, is het zachtjes beginnen regenen. De hemel is deze tijd van het jaar – het is regenseizoen – altijd overtrokken met egale, grijze wolken en vooral ’s nachts kan het hard regenen. Niet meteen de beste omstandigheden voor onze wandeling in een rivierkloof in China, maar het enthousiasme is er niet minder om.

De onvoorspelbare Yangtze

Voor onze tocht moeten we eerst naar het kleine bergstadje Qiatou, zo’n drie uur van Lijiang. Als snel rijdt ons busje de buitenwijken van de stad uit, recht het Chinese platteland in. Hoe hoger we gaan, hoe meer mistslierten uit de kruinen van de bomen opstijgen, zodat het lijkt alsof de heuvels branden.

Een halfuur voor we Qiatou bereiken, krijgen we voor de eerste keer de grote Yangtze te zien. De roodbruine rivier is door de hevige regen aangezwollen en heeft de maïsvelden aan haar oevers onder water gezet. De Yangtze staat bekend als een van de meest onvoorspelbare rivieren ter wereld, moeilijk te bevaren door de vele draaikolken en verraderlijke onderstromen. Een zijarm van de rivier, de Jinsha, heeft zich als een reusachtige slang met veel geweld door de bergen gewrongen, zich steeds dieper tussen de wanden geperst en zo een enorme kloof gespleten tussen de Haba Snow Mountain (5396 meter) en de Jade Dragon Snow Mountain (5596 meter): de Tiger Leaping Gorge. Dé bestemming voor onze wandeling in deze rivierkloof in China.

Wandeling in rivierkloof in China - Lopen langs plantages
Wandeling in rivierkloof in China – Lopen langs plantages

Aardappelplantages

De vochtige hitte van de vallei slaat ons meteen in het gezicht wanneer de chauffeur ons afzet aan het begin van het wandelpad. We hebben besloten om de kloof door te steken via de high trail, die zo’n 500 meter hoger ligt dan de bredere low trail. Hoewel het geen verharde weg is, blijkt het pad hier nog goed onderhouden. Het kronkelt langs de flank van de Haba Snow Mountain, waarvan de top 2000 meter hoger in de wolken ligt. Hoog boven de linkeroever van de Jinsha wandelen we noordwestwaarts dieper de Tiger Leaping Gorge in. De eerste klim is erg steil en het is even zoeken naar het goede wandelritme in deze hitte.

Boeren zitten gehurkt in het veld hun aardappelplanten te controleren. Op ieder stukje horizontaal land worden gewassen geteeld. De meeste inwoners van deze regio behoren tot de Naxi, een etnische groep die oorspronkelijk uit het noordwesten van China kwam, maar naar het zuiden richting Tibet emigreerde. Hier aan de voet van de Himalaya bevolken ze nu de vruchtbare oevers.

We passeren een klein gehuchtje, waarvan de huizen in een vierkant zijn geplaatst, waardoor er een binnenplaats is ontstaan. Hier lopen kippen, jonge honden en kinderen kirrend door elkaar. De daken van de huisjes zijn in de nok versierd met gekruld houtsnijwerk. Warmtecollectoren voorzien de inwoners van warm water. Op een vlak stuk weiland liggen mooi verzorgde graven met stompjes opgebrande wierookstaafjes.

Rivierkloof in China op een A4’tje

Van het gebied waar we doorheen wandelen, bestaan geen uitgegeven, laat staan gedetailleerde, wandelkaarten. De hostels in Lijang en in de bergen delen uitgeprinte A4’tjes uit met daarop een zelfgetekende doorsnede van de kloof. De schaal klopt niet en ieder hostel heeft de neiging om zichzelf net wat centraler te tekenen dan in werkelijkheid het geval is, maar zo heb je in elk geval bij benadering een overzicht van waar je bent en wat er nog moet komen.

Zo staat ook met een vloeiende krabbel het laatste stuk van onze eerste wandeldag getekend. De 29-bends, oftewel een forse klim die in 29 bochten steil naar boven gaat. We tellen meer bochten, maar wat doet het er toe, zweten doen we toch al. Hoe hoger we kruipen, hoe mooier het zicht op de Tiger Leaping Gorge. De laatste bocht brengt ons bijna op 3000 meter, het hoogste punt van de tocht. Van hieruit loopt het pad lichtglooiend verder langs de flank van de Haba Snow Mountain.

In de late namiddag bereiken we het Half-Way Hostel. Vroeger deed het dienst als overnachtingsplek voor boeren die vanuit de bergen thee naar de lager geleden dorpen moesten brengen. Nu zijn het vooral wandelaars die hier blijven logeren. De kamers zijn eenvoudig, de bedden klein en hard, maar het uitzicht is meer dan de moeite waard. Vanop ons bed turen we naar de wolkensluiers die het gebergte steeds opnieuw kadreren. ’s Avonds eten we op het dakterras noedels met kip en drinken we Tsingtaobier uit flesjes van een halve liter.

Uitgeregend door het bamboebos

’s Morgens weten we wat een nachtelijke regenbui in juli in het zuidwesten van China betekent. Watervallen van rivieren die de dag voordien nog niet bestonden storten zich met veel geweld recht naar beneden. Vanop een afstandje lijken het allemaal kleine beekjes, die als aders over de berg naar beneden kronkelen, maar sta je naast zo’n beekje, dan blijken het echte watervallen te zijn, die je doornat maken als je niet snel genoeg over de losse stenen manoeuvreert. Verschillende keren moeten we op handen en voeten over gladde, geïmproviseerde houten bruggetjes kruipen met onder ons vervaarlijk kolkende stroompjes. Het mag dan wel nat en modderig zijn, het grote voordeel is dat we nauwelijks andere toeristen tegenkomen tijdens onze wandeling in de kloof van de springende tijger.

Voor we aan de afdaling naar de lager gelegen trail kunnen beginnen, waar we onze tweede nacht zullen doorbrengen, moeten we een laatste heuvelrug over, dwars door het bamboebos. Het weggetje is steil en glibberig door de regen en we klauteren van de ene bamboestengel naar de andere. De blaadjes zijn prachtig, bijna fluoriderend groen; de stengels kaarsrecht en soms zo dik als een dijbeen. Even plots als het bamboebos begon, stopt het ook. Ineens staan we op de top van de heuvel en zien we achter ons, voor de laatste keer vanuit de hoogte, de Jinsha kronkelen door de nauwe kloof.

Tiger Leaping Stone

De afdaling van het hoge naar het lage pad neemt de rest van de namiddag in beslag. Langs de weg in de Walnut Garden ligt ons volgende hostel. Het is al laat in de namiddag, maar het symbolische eindpunt van onze tocht moeten we nog bereiken: de plek waar volgens de legende de tijger over de Jinsha sprong om aan een jager te ontsnappen, en zo de kloof haar welluide naam gaf. De tijger sprong naar het midden van de rivierkloof in China en zette zich daar op een uitstekende rots nog een tweede maal af, om aan de andere oever in de jungle te verdwijnen. Die rots, de Tiger Leaping Stone, is ons eindpunt.

We laten de rugzakken achter in het hostel en beginnen aan de afdaling naar de rivier. Nu we een stuk lager zitten en de wind geen vrij spel meer heeft, is de vochtige hitte bijna niet meer te verdragen. Het krijsen van de cicades is oorverdovend, alsof er honderden tandartsboren tegelijk aan het brommen zijn. In paniek vliegen ze onhandig tegen ons aan en halen ons zo steeds opnieuw uit het wandelritme

Na een uurtje afdalen zijn we eindelijk bij de Jinsharivier, of toch zo’n tien meter erboven. Het laatste stuk gaat loodrecht naar beneden en is te gevaarlijk om verder af te dalen. Daar ligt hij dan. In het midden van de rivier, de Tiger Leaping Stone. Elke seconde beuken honderden tonnen water met veel geweld tegen de steen, die al sinds mensenheugenis uit een kraag van wit kolkend schuim steekt. Op een houten schot aan het water blijven we zitten tot de avond begint te vallen. Nog een laatste keer kijken we naar het hoge bergmassief dat zo vakkundig in tweeën werd gespleten, uit de grond van ons hart hopend dat de Chinese overheid de plannen om een dam te bouwen en de kloof onder water te zetten niet alsnog gaat uitvoeren.