Ben je het basic muurklimmen even beu en heb je nood aan iets nieuws? Dan is ijsklimmen misschien wel iets voor jou! De ijzige variant van het muurklimmen heeft veel meer in huis dan enkel het touw en de beschermende kleding, namelijk speciale ijsbijlen en klimijzers. Vrij spannend, toch? We hebben onze testpersonen op pad gestuurd om de uitdaging aan te gaan, ijsklimmen in Nieuw-Zeeland.

Wat?

Voor Lage Landers is ijsklimmen niet de meest voor de hand liggende activiteiten. Reden te meer om de avontuurlijke wintersport die zeker wat weg heeft van muurklimmen, maar dan met stijgijzers en ijsbijlen, een keertje uit te proberen.

Waar?

IJsklimmen kan in verschillende Scandinavische landen, Canada, Amerika en IJsland, maar ook dichterbij in de Alpen en Dolomieten of zelfs indoor in een aantal klimzalen in België en Nederlands. Is de winter streng genoeg? Dan is de kans groot dat je in de provincie Luik de waterval van Chanxhe kan beklimmen. Wij proberen het ijsklimmen uit in Nieuw-Zeeland, op de Franz Josef gletsjer.

De test

Voor vertrek krijgen we een amusante briefing van Lucas (Luke voor de kiwi’s), een Franse outdoorinstructeur die al een jaar of tien in Queenstown woont. De helitransfer die volgt is op zich al de moeite waard. Na aankomst trekken we met een klein groepje de gletsjer op. Een fantastische wandeling over ijs en doorheen spleten, maar zwaar, nu al, en het echte werk moet nog beginnen. “Gaat het?”, vraagt mijn wederhelft. Ik knik en staar naar de irreëel blauwe ijsformaties.

Na een halfuurtje houden we halt aan een grote ijswand. Het klimmen kan beginnen. “Duw de vooruitstekende punten aan je klimijzers bij elke stap in het ijs. Houd de ijsbijlen stevig in je hand, en sla ze achtereenvolgens met een flinke zwaai vanuit je schouders het ijs in. Duw je met je benen omhoog”, aldus Lucas. Het klinkt eenvoudig en ziet er als hij het voordoet niet al te moeilijk uit, maar in de praktijk valt het tegen. Duwen is bij mij eerder rammen en dan nog krijg ik die punten van mijn ijzers er niet goed in. En hoewel ik weet dat ik vooral mijn benen moet gebruiken, trek ik mezelf iets te hard aan mijn armen omhoog. Ik pauzeer, rust en probeer het opnieuw.

Na een tijdje sukkelen, krijg ik de techniek enigszins te pakken. De ijsbijl in een instulping of reeds bestaand gat hakken, blijkt makkelijker dan in een maagdelijke ijswand. En als ik mijn achterwerk wat meer naar achter duw, gebruik ik mijn benen beter. (Hoe dat eruit ziet is een andere zaak.) Een meter of tien-vijftien hoger krijg ik het echter benauwd. Tijd om met mijn zekeringspartner van plaats te wisselen.

Het verdict

Absoluut de moeite waard om uit te proberen, zelfs al ben je geen klimmer. De techniek is niet al te moeilijk – of toch niet op de ‘makkelijke’ muren die je als beginner voorgeschoteld krijgt – en fysiek is het al snel een behoorlijke uitdaging. Zo hebben we het graag.