Team Far Out kon het niet laten: toertocht Hago Limburgs Mooiste moest weer op ons palmares. En we treurden er niet om. Het fietsevent overtrof opnieuw onze verwachtingen. Mooi, gezellig, perfect georganiseerd. Ook van de prijswinnaars van de tickets die we konden weggeven niets dan lof. Hier het verslag Limburgs Mooiste van Tom. En de fotogalerij Limburgs Mooiste.
Tekst: Tom Seeldraeyers
Verslag Limburgs Mooiste – Of de zoektocht naar de eenhoorn
Vier jaar geleden kocht ik een koersfiets, een echte met zo van die klikpedalen, schakelhendels in de remmen op het stuur en uiteraard een bidonhouder. Iedereen die voor het eerst kennis maakt met deze speciale manier om je voeten te bevestigen beseft al gauw dat dit iets is wat je moet leren met vallen en opstaan. Voor ondergetekende was het tijdens de allereerste meters al prijs met als gevolg een schaafwonde, een gebogen spaak en een lichte deuk in het ego.
De schaafwonde is al lang verdwenen, het wiel met de kromme spaak vervangen en het ego uitgeblutst. Wanneer het weer en de agenda het toelaat, wat niet altijd even evident is, spring ik op de fiets (al dan niet in gezelschap) om de Schelde en de Rupel te bewonderen vanop de dijken. Toen de vraag kwam om met Team Far Out mee te gaan naar Limburg Mooiste was mijn eerste reactie: euhh … gaat dat daar niet veel omhoog en omlaag?
Zonder hoogtemeters in de benen, op en af de Scheldedijken rijden telt in deze echt niet mee, vertrokken we op zaterdag 25 mei richting Heerlen voor de start. Het evenement was voor mij onbekend, maar niet zo voor de rest van het team Far Out, iets met een camping en een bruine kroeg vorig jaar. Aangekomen op de parking even buiten het centrum was het al snel duidelijk dat dit niet zomaar een toertocht is die wordt georganiseerd door de lokale wielerclub. Alle respect voor plaatselijke wielerverenigingen, maar dit evenement speelt op een heel ander niveau. Het ganse centrale plein van de stad werd omgetoverd tot een heus wielerdorp voor dit driedaagse evenement. Met een grote keuze uit verschillende afstanden en routes voor de racefiets, mountainbike of stadsfiets vindt iedere fietser wel een route naar zijn/haar kunnen en vermogen.
Eens de startnummers waren opgespeld vertrokken we voor de 70km (de kortste) van de blauwe route. Deze route was gericht op de recreant die een mooie tocht wil fietsen zonder daarom na iedere bocht een helling tegen te moeten komen. Het begin was pittig met enkele stevige hellingen (max. 10%) die voor een ongeoefende “berggeit” zoals deze, stevig prikten met momenten.
De tocht voerde ons voor het grootste deel van de tijd via autovrije wegen door het dynamisch golvende landschap van Zuid-Limburg, wat in combinatie met de rust die deze omgeving uitstraalt zorgt voor een geweldig fijne fietsomgeving. Door een goede afwisseling van klimmen en dalen was er na iedere klim genoeg tijd om te recupereren en voor we het wisten stonden we halverwege de route in het Duitse dorpje Grotenrath. Het dorpsplein was omgetoverd tot een fourageplaats waar men naar hartenlust krentenbollen, appelsienen en koeken kon verorberen en zijn bidons bijvullen. Dit laatste was absoluut nodig want het was warm die dag.
Eens de innerlijke mens was versterkt sprongen we op onze fietsen om de tocht verder te zetten. Na nog een aantal keren te hebben geflirt met de Duits-Nederlands grens, stuurde de route ons definitief terug richting Heerlen. De splitsing van de routes naar 100 en 130km lieten we (letterlijk) rechts liggen, het zag er aanlokkelijk uit maar de hitte van die dag en de fysieke paraatheid van een aantal teamleden deed ons wijselijk besluiten om verder te gaan met het oorspronkelijke plan.
De tweede helft vorderde vlot en voor we er erg in hadden verschenen er borden die de finish aankondigden. Nog tien kilometer werden er nog vijf en al snel waren we terug in de buitenwijken van Heerlen. De laatste kilometer was gewoon pure fun, een lastige licht oplopende helling, dranghekken, een vrolijk taterende presentator die iedereen feliciteerde met de geleverde prestatie en plateaus vol frisse pinten aan de eindmeet. Proost!
Na de meer dan geslaagde tocht en een klein krampmomentje voor mezelf bij de aankomst besloten we om even tot rust te komen in het fietsdorp. Nu ja rust, …. het plein was ondertussen omgetoverd tot het grootste openluchtcafé van Nederland dixit de dj/presentator en om dit kracht bij te zetten pompte hij het betere Nederlandse Schlagerwerk door de boxen. Was je op zoek naar een nieuwe outfit, helm, bril of gewoon naar een frisse pint, een hamburger of een sanitaire stop dan was je op het plein op het juiste adres.
Wat met de eenhoorn vraagt u zich misschien af … Dit mythische dier dat in de middeleeuwen symbool stond voor zuiverheid en genade dobberde vrolijk rond in de fontein van het wielerdorp. De dapperste van onze ploeg, de Neptunus van Far Out, sprong moedig het water in en bedwong dit (luchtig) fabelachtig wezen (nvdr: in de oudheid was dit enkel weggelegd voor een maagd …). Dit alles tot groot jolijt van iedereen die rustig zat te genieten van de zon en een verfrissend drankje.
Voor iedereen die houdt van fietsen in een mooie omgeving en niet vies is van een beetje uitdaging is deze prettig geregelde toertocht een absolute aanrader.
Tot volgend jaar in Heerlen! Info tzt op www.limburgsmooiste.nl
