Hij zit er weer op: de obstakelrun Race Against Nature 2018. Voor mij was het de derde deelname aan deze Race Against Nature en zowat mijn 16de Spartacus-run. Maar deze keer was anders dan anders… Bekijk hier ook enkele foto’s.
Tekst: Jan Vanmechelen
Ik had twee goede vrienden kunnen overtuigen om deze run mee te doen. Het enthousiasme die ochtend was echter ‘eerder gematigd’. Feit dat niet iedereen even fit aan de start verscheen, zat er waarschijnlijk voor iets tussen, daarnaast ook stress en een beetje schrik voor het onbekende, of schrik om te moeten onderdoen.
Waar de een nog redelijk sportief is, is de ander dit verre van … dit zou echt een grensverleggende fysieke uitdaging worden. De kans was reëel dat dit zelfs niet eens “fun” zou zijn. Als je nooit meer dan 3 km hebt gelopen, is een run van 10 km met 30 hindernissen niet te onderschatten.
Maar goed, off we go! Na het afhalen van de startnummers en het achterlaten van onze propere kleren gingen we naar de startersbox. De opzwepende muziek in combinatie met de positieve sfeer deed het ijs al iets smelten.
En dan het startsein! Na de hoge houten muur mochten we al direct het koude water in. Dit is niet voor niets 1 van de natste runs. Gelukkig zorgde de lekkere zon voor een beetje warmte. Dit was een mooie dag voor hun ‘ontgroening’.
De hindernissen volgden mekaar snel op waarbij mooie herinneringen aan de jeugdjaren (met of zonder scouts) terug naar boven kwamen. Het blijft toch ook als volwassene leuk om u nog eens helemaal te laten gaan en eens goed door de modder te ploeteren, in vuile grachten te springen, van mega-glijbanen te glijden, op een ‘Planckendaal’-vlot zo snel mogelijk de plas over te steken, … en dit in een gezelschap van gelijkgezinden.
De hindernissen en kilometers vlogen voorbij en het einde kwam in zicht. Het is trouwens echt deugddoend om te zien hoe mededeelnemers – ook volstrekt onbekenden – mekaar op zo’n wedstrijd motiveren en aanmoedigen.
Uiteindelijk viel het al bij al nog goed mee en er werd zelfs al gesproken over een volgende deelname aan 1 van de volgende Spartacus-runs.
Na de run snel een lekker warme douche – enkel in Averbode – en dan met een hapje en drankje een plaatsje zoeken in het zonnetje. Yes, we did it (again)!