Door de corona-crisis lijkt de wereld even te stoppen met draaien. Onze plannen vallen in het water, onze routines worden doorbroken en onze manieren om aan die routines te ontsnappen zijn in het belang van de volksgezondheid bemoeilijkt of verboden. Far Out ging te rade bij avonturiers, outdoor-sporters en organisatoren, om te polsen hoe zij deze crisis beleven en wat de gevolgen zijn voor hun toekomst.

Outdoor Covid-Talk met wereldreizigster Loes Abrahams

“Het is belangrijk om te relativeren”

Interview: Bert De Vriese

De 28-jarige Loes Abrahams zette in het najaar van 2019 haar leven in België on hold om een wereldreis te maken. Na enkele drie maand durende fietstrips doorheen Europa en de Verenigde Staten zou ze in één jaar tijd van Singapore naar Brussel fietsen. Maar toen brak de coronacrisis uit. Het was midden januari toen Loes voor het eerst over het virus hoorde.

Loes, waar was jij precies toen je voor het eerst over Covid-19 hoorde? 

Loes Abrahams: “In Chiang May, Thailand. Ik had daar een visum aangevraagd om door China te reizen, maar de dag nadien raakte bekend dat er in de stad Wuhan een virus was uitgebroken. Hoewel toen enkel de provincie Hubei, waar Wuhan hoofdstad van is, in quarantaine was, heb ik toch beslist om rond China te fietsen via Laos en Vietnam. Ik was in Vietnam toen daar de lockdown werd uitgeroepen.”

Zuid-Oost-Azië staat bekend om zijn nieuwgierige en vriendelijke inwoners, maar veel Belgen in het buitenland getuigden in het begin van de coronacrisis dat ze zich bedreigd voelden door locals. Deden de inwoners vijandig tegen je omdat je er als toerist doorreisde?

“In Thailand en Laos waren de mensen niet onvriendelijk, want het ging nog voornamelijk om een ‘Chinees virus’. Het was pas in de periode dat ik door Vietnam reisde, dat het virus uit Europa geïmporteerd werd. Toen het land daar in lockdown ging, sloten ook de restaurants en de hotels de deuren. Gelukkig had ik een tent mee zodat ik kon kamperen. Maar omdat ook de toeristische attracties er gesloten waren, viel er niet veel te beleven.”

Ik vermoed dat je op een camping overnachtte?

“Nee nooit eigenlijk (lacht), ik zoek altijd een rustig plekje in het bos of op het strand. En de Vietnamezen geven er niet echt om als je er in het wild kampeert. Uiteindelijk heb ik midden maart een vlucht uit Hanoi kunnen nemen naar Brussel.”

Waar vond je de lockdown het strengst. In België of in Vietnam?

“Zuid-Oost-Azië is nooit erg geraakt door het virus. België was meer een hotspot en waren er sneller een pak meer maatregelen. De mensen hebben hier duidelijk een pak meer schrik van het virus.”

Normaalgezien was je een volledig jaar onderweg, het zal wel vloeken zijn dat je je trip niet hebt kunnen afmaken.

“Ik begin het te aanvaarden. De situatie is voor iedereen gelijk en er zijn mensen voor wie de coronacrisis veel erger is dan voor mij. Het is belangrijk om te relativeren.”

Wat zijn je plannen nu?

“Eerst en vooral opnieuw werk zoeken. Ik heb ontslag genomen op m’n job om de wereldreis te maken. Ook heb ik momenteel geen eigen woonplaats. Ik logeer bij vrienden die een baby hebben van 1 jaar oud, waar ik op babysit en veel mee ga wandelen. In de nabije toekomst wil ik een eigen reisbureau beginnen voor duurzame fietsreizen binnen België. Ik ben nu aan het onderzoeken of hier ruimte voor is.”

Nog geen nieuwe wereldreis aan het voorbereiden?

“Nog niet direct. Ooit wil ik mijn tocht wel verderzetten maar momenteel is dit niet mogelijk. Het zal minstens nog een jaar of twee duren vooraleer ik nog een poging kan ondernemen.”

Lees ook onze Outdoor Covid-talk met Carl Plasschaert.