Na een freeclimbavontuur van 18 dagen stond Siebe Vanhee samen met z’n vrienden Sean Villanueva O’Driscoll, Nico Favresse en de Amerikaan Drew Smith op 9 februari op de top van de Torres del Paine in Patagonië, Chili. Ze vielen de berg aan langs de oostzijde, via de bigwall-route ‘Riders on the storm’. Het was de eerste keer dat die muur al vrijklimmend werd bedwongen.

Tekst: Bert De Vriese / Foto’s: Drew Smith

Siebe, hoe was de beklimming?

“De maks. Het was de tweede keer dat we met dit team de top bereikten. In 2017 stonden we er ook al samen. De manier waarop we de berg beklommen, kan je vergelijken met hoe sportklimmers klimmen in de klimzaal, elke passage bedwingen we met onze blote handen en klimschoenen. We gebruiken het klimmateriaal enkel ter beveiliging, als we vallen, dan vallen we niet tot op de grond. Dit in tegenstelling tot de meest gebruikelijke techniek in deze bergen waar klimmers aan het materiaal trekken om tot boven te raken.”

Wat kan je ons vertellen over de mooiste momenten op de berg?

“De moeilijke individuele lengtes vrijklimmen, zoals lengte 17, waren zalige momenten. Maar ook de dag dat we de top haalden, was super. In 2017 stond ik met Sean, Nico en Drew al eens op die top en om dat dan zeven jaar later weer te kunnen doen… Verder heb ik ook enorm genoten van de schaarse chille ochtends. ‘Riders on the storm’ ligt langs de oostzijde van de Torres, dus hadden we op uitzonderlijk goede dagen de zon in ons gezicht van zodra we wakker werden. Dan een koffie zetten, met het uitzicht, was zalig. Ik heb er veel genoten van de simpele dingen.”

Welke waren de moeilijke dagen?

“Tijdens het beklimmen van lengte 27 was het echt koud, tussen de 0 en -5 graden en die kou voelde ik enorm in mijn handen en in mijn tenen. Door de wind die constant op ons insloeg waren die na een tijdje gevoelloos. Sinds de beklimming van 2017 heb ik door het heel koud te hebben enkele zenuwen in mijn tenen beschadigd, daardoor heb ik daar nu sneller last van.”

Hoe gezellig is het met vier in zo’n kleine tent op honderden meters hoogte?

“In 2017 hebben we er vier volledige dagen ingezeten door een storm. We gingen toen enkel naar buiten om naar het toilet te gaan. Het weer was te slecht om te klimmen, maar ook te slecht om af te dalen en dan zit je daar. Bovendien hadden we toen niet voldoende eten bij. Gelukkig was dat dit jaar niet het geval. (Lacht.) Deze keer hebben we slechts twee dagen in de tent moeten doorbrengen. Ik heb op de hele beklimming vier boeken uitgelezen op m’n e-reader en hou dan ook een dagboek bij. Verder drinken we wat koffie, zijn we aan het bullshitten of maken we selfievideo’s voor onze socials.”

Welke bigwall-plekken staan nog op je verlanglijstje?

“Het openen van nieuwe routes is voor mij echt de heilige graal. Momenteel ben ik vooral bezig met freeclimbing en dat is de atletische kant van de sport, maar als ik aan het avontuurlijke denk, denk ik vooral aan Pakistan. Ik heb al enorm veel in de Alpen, Patagonië, Groenland en Madagaskar geklommen, maar op de granieten wanden van Karakorum ben ik nog niet geweest. Het duurt even om er naartoe te reizen, maar het is niet superduur.”

Kan je ook genieten van een boek op het strand of is dat niet je ding?

“Nee, daar zou ik zot van worden. Als ik in België ben, ga ik graag op stap met vrienden en heb ik ook heel wat office-dagen om wat werk voor sponsors of als consult te verzetten (Red.: te boeken van unicorngroup.be/meet-the-unicorns). Ik heb recent ook een barak gekocht in Frankrijk, in Briançon, en daar ga ik nu de komende weken naartoe om er wat in te verbouwen in afwachting van de volgende beklimming.”

Veel succes!

Met dank aan de sponsors die dit avontuur mee mogelijk maakten:

• The North Face, La Sportiva, Edelrid – Siebe
• Patagonia, Scarpa, Petzl, Samaya, Julbo – Nico en Sean
• Totem Cam, Lyofood, LMNT Salt – het hele team
• Roark – Drew