Home Anders Outdoor Team Far Out verslag Race Against Nature 2017

Team Far Out verslag Race Against Nature 2017

0
Team Far Out verslag Race Against Nature 2017
Verslag Race Against Nature 2017

Het einde van de Spartacus-seizoen nadert, maar niet zonder de Spartacus run Race Against Nature nog mee te pikken. Een verslag van Kathelijne Seeldraeyers. Bekijk ook de foto’s Race Against Nature 2017.

The Chicken in me….

Na zoveel Spartacussen te hebben gelopen met Team Far Out heb je soms nood aan verandering. Daarom kozen we in Averbode voor de avondloop Race Against Nature. Een avondloop van 7 km in het donker, daar gaat zekers geen water aan te pas komen, dacht ik stiekem. 1000 man in het water laten plonsen als het donker is lijkt me toch wat gevaarlijk.

Maar Spartacus zou Spartacus niet zijn als ze je niet naar the Edge zouden leiden (of lijden.) Ik heb pech, er komt meer water aan te pas dan de vorige editie in Genk en the chicken in me is dan ook klaarwakker…

De avondeditie doet rare dingen met ons Team, we zijn uitgelaten. Sticking together is de boodschap, later tijdens de race wordt dit meer een stinking together. Moerassen en swamps doorkruisen die stinken naar de riool eindigen in moddergevechten. Zandbergen trotseren en rollebollend naar beneden glijden doet onze tong tussen onze tenen belanden, allez die van mij dan toch.

1 roept Remco, 2 roept Maya, 3 roept Koen ,4 roept Kim. We shouten één voor één onze nummer zodat we na elke hindernis terug met 10 verder lopen. Hoewel er soms wel wat verwarring ontstaat als er een paar hun nummer niet meer weten.

Koen is deze editie nog meer in vorm dan anders. King Spartacus is vermomd als Schotse Highlander en doet ons meermaals bulderen van het lachen. (Check de foto’s maar om te zien hoe onze Highlander eruitziet.) Maar de laatste twee kilometer vergaat het lachen me. De water hindernissen komen eraan en the in chicken in me begint te kakelen.

Niet voor niets bestaan er Chicken lanes. Ik zie Team Far Out als Tarzan in het water plonsen met the big swing en ik geniet van hun plezier terwijl ik ernaast loop. Hierop volgend passeer ik de Tobogaaan langs de zijkant en zie ik Team Far Out voorbij vliegen. En boven bij the Jump moedigt mijn Team me zo hard aan om 3 meter naar beneden te springen maar de twijfel neemt de bovenhand. Waarom ik twijfel ? Geen idee, misschien het idee om kopje onder te gaan en niet boven te komen… Al lachend en toch met een beetje spijt wandel ik door het water naar Kim die een paar meter verder staat , plots ga ik volledig toch kopje onder… Wat mijn grote vrees was , lijkt nu zo banaal. Kim komt niet meer bij van het lachen wanneer ik bove nwater kom.

De finish is binnen handbereik. Elke laatste hindernis in een Spartacus Serie eindigt met een hoge muur waar je over moet om dan via een brandweerpaal neer te dalen. Wel dat dalen heb ik net iets te letterlijk genomen. Nog voor ik de paal goed en wel vast had, had ik grond eerst bereikt met mijn achterkant. Man man man ik moet even blijven zitten. Toch nog wat techniek bijschaven voor de volgende editie in Oostende!

Kortom: Team Far Out + 1 Chicken Far Out heeft weeral een top editie achter de rug.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

twee × 1 =