Salzburgerland, Oostenrijk, dat is de plaats van afspraak voor onze ontdekkingstocht van de mountainbikemogelijkheden van Saalfelden Leogang. Het imposante massief van de Leoganger Steinberge en het Steinernes Meer vormen een uniek contrast met de zacht gevormde grasbergen. Saalfelden Leogang heeft een aanbod waar je als fervente mountainbiker meteen van gaat likkebaarden. Je kan er ontspannen toertjes rijden, pittige crosscountryritten verteren, helemaal gek doen op je endurobike of overheen het wereldbekerparcours downhill in het bikepark razen. Wij deden het allemaal.

Tekst: Jurgen Groenwals / Foto’s: Eric Verbiest

Nog meer contrasten vinden we in beide dorpjes. Waar Saalfelden teert op rust en traditie, merken we in Leogang vernieuwing, snelle liften en dito jongens en meisjes op dikke bikes. De toeristische diensten van beide dorpjes hebben de handen in elkaar geslagen en schotelen ons een gekruid mountainbikeprogramma voor. We starten in Saalfelden voor wat – zo zal later blijken – een memorabele rit wordt en verkassen vervolgens richting Leogang voor het pure enduro-, bikepark-, en downhillgeweld.

Oldskool in lycra

Mooi en smaakvol, veel wit, strak design in een traditioneel kader, het Saliterhof in Saalfelden kan ons meteen bekoren. We hebben een afspraak staan met Erwin Kaindl, eigenaar en chef-kok van het hotel, en vandaag tevens onze gids van dienst. Erwin biedt vanuit zijn hotel fietstochten aan die hij graag zelf begeleidt. Sporten staat in zijn genen gekerfd, later die week zal hij deelnemen aan een triatlon. Vandaag maakt hij er dus een trainingsritje van. We kunnen je alvast verklappen dat het er eentje wordt dat hij niet snel zal vergeten.

Erwin zijn grootste liefde is zijn racebike, die 26” oldskool mountainbike komt dan ook maar zelden zijn stal uit. Spannend lycra, koersfietspedalen, blitse bril… als dat maar goed komt. Erwin: “De toeristische dienst heeft me verzekerd dat jullie geoefende mountainbikers zijn, maar de tocht die zij suggereerden, stelt eigenlijk niets voor. Ik heb dus een ander plan.” Steeds bereid tot wat gekkigheid op een mountainbike maken wij ons op voor de Hundstein Tour, goed voor 53 kilometer en net geen 1600 hoogtemeters. In het Saalfeldenaanbod is dit een van de zwarte ritten, eentje die je – als je toch in de buurt bent – absoluut op je palmares wilt bijschrijven.

Ruzie met de weergoden

Het weer is ronduit slecht. We draaien en keren het centrum van Saalfelden uit en het begint te regenen. Neen, geen klein deugddoend zomerbuitje, maar echte regen met dikke koude druppels. We zijn amper vertrokken of we zijn al doorweekt. Tuurlijk laten we ons niet afschrikken door wat regen, terugkeren is geen optie. Doorheen Rain (kan de naam nog toepasselijker?), over Maria Alm en Unterberg beginnen we aan een eindeloos lange klim. Ons doel? Het Statzerhaus, maar eer we daar zijn moeten we nog flink aan de bak. De klim is steil en vooral erg lang. Die 1600 hoogtemeters worden meteen bij aanvang weggetrapt.

De regen heeft ondertussen plaats geruimd voor een flauw zomerzonnetje dat af en toe door het laaghangende wolkendek priemt. Het levert sprookjesachtig mooie, soms dreigende plaatjes op. Een accordeonspeler in de ene, een hoornblazer in de volgende berghut luisteren onze lijdensweg op. Ter hoogte van een in de diepte glinsterend Hundsteinsee knijpt de fotograaf de remmen dicht. Heeft hij er genoeg van? Is hij het klimmen met dat zware fotomateriaal op de rug beu? Neen hoor, hij wil foto’s maken. Gewillig slachtoffer dat ik ben, doe ik het laatste stukje nog even opnieuw.

Driemaal oponthoud

In het Statzerhaus op 2017 meter hoogte zit op een of andere vreemde manier de sfeer er goed in. De bazin van de hut maakt er een vrolijke boel van. We warmen op, drogen onze kledij, genieten van soep, taart en Holundersaft. Ondertussen heeft een heus bergonweer zich netjes boven onze hoofden en de hut genesteld. Een noodgedwongen verlenging dringt zich op. Foto’s van worstelende mannen trekken onze aandacht. Blijkbaar is er elke derde zondag van juli een soort worstelwedstrijd op de alm aan Statzerhaus, de Hundstein-Ranggeln. De weetjes schieten door de lucht. Tot het onweer over is. En dan is het weer tijd om ons te vermaken op de trails rond het Statzerhaus.

We zoeken en vinden een alternatieve afdaling, en rijgen het laatste deel van de Hundstein Tour aan onze wielen. Het panorama blijft indrukwekkend, we racen over grote stenen doorheen het bos. De opdrogende regen zorgt voor een mysterieus rookgordijn in het bos. Een lekke band van Erwin betekent oponthoud. Een binnenbandje voor een 26″-fiets, neen, die hebben we al geruime tijd niet meer bij. Dat betekent lopen, op carbonraceschoenen geen pretje. Schoenen gaan uit, blaren verschijnen, tot een opgetrommelde vader voor de reddende lift zorgt. Wij denderen ondertussen langsheen de Enzianhütte verder. In Thumersbach nemen we het fietspad doorheen Mayerhofen en Bsuch terug richting Saalfelden, echter niet zonder in Kollingwald nog wat fun op de trails in te lassen.

Kicken door een donker bos

Vind je 100 millimeter veerweg op je fiets al ruim voldoende? Is een full-suspension enkel geschikt voor totaal geschifte downhillers? Lees dan vooral niet verder. Wat volgt is endurogeweld, bikeparkpret en verbijsterd kijken naar een écht downhillparkoers. We zijn verhuisd van Saalfelden naar Leogang. Op de parking van het skigebied merken we bikers met full-face-helmen, protectie en losse kledij. Niets hier doet nog denken aan het spannend lycra van daags voordien. We nemen onze intrek in het prachtige Salzburgerhof en maken meteen kennis met Anton Hörl, zoon van de eigenaars van het Salzburgerhof. Hij heeft letterlijk een bikepark in zijn tuin, parking over, lift in en hij kan zijn bikes de sporen geven.

We laten het bikepark echter nog even voor wat het is en gaan de endurotrails rondom Leogang opzoeken. Enduro is hip en hot. Elke biker heeft er de mond vol van en dat maakt dat je je als mountainbikegebied ook op dat vlak moet profileren. We pikken een Scott Genius LT met 170 millimeter veerweg van de haak bij Sport Mitterer en maken ons op voor dagje stoeien op de ruigere trails. Van de Fischerhütte klimmen we naar het Berggasthof Biberg. “Pfft, klimmen is niet mijn ding”, zucht Anton. “Maar ik neem het er graag bij wanneer ik weet welke afdaling er zit aan te komen. Rij maar door, we zien elkaar straks wel.”

Op het terras van Biberg genieten we van zon en cappuccino, kinderen van de zomerrodelbaan en boerderijdieren. Natuurlijk hebben we die 170 millimeter fiets niet zomaar de berg opgetrapt. Afdalen zullen we. En hoe?! Een deel een van de afdaling mogen we niet beschrijven, dat is eigenlijk gewoon een wandelpad, maar desalniettemin fantastisch om rijden. Vervolgens stuiteren we doorheen een donker bos vol dikke dennenbomen over enorme boomwortels. Anton is nu helemaal in zijn sas en gaat er als een bliksemschicht vandoor. Op de echte endurotrail is de pret nog lang niet over. Het is technisch, flinke drops wisselen af met bijna onmogelijke hindernissen. De adrenaline giert, die 170 millimeter veerweg blijkt niet eens overbodig op deze endurotrails in Leogang.

Adrenaline in het park

Met een bang hart beginnen we aan het sluitstuk van onze trip doorheen Saalfelden Leogang: het bikepark. We hebben namelijk niet zo bijster veel ervaring in bikeparks en dat van Leogang is niet bepaald voor watjes. Bij Mitterer Sport pikken we deze keer een Scott Gambler van de haak. Helm en protectie gaan aan, de bikes zetten we in de lift en Anton stelt ons gerust: “Ik stel voor dat we beginnen op de eenvoudige lijnen. Die zijn vaak erg mooi en rustig om te rijden. Als dat goed gaat, kunnen we naar de rode en zwarte afdalingen. Maak je maar geen zorgen, ik rij hier bijna dagelijks, ik weet hier elke steen en boomwortel liggen.” De Hangman-singletrail is de ideale ontmoetingsrun met het bikepark. Hij slingert in ruime bochten doorheen een mooi en natuurlijk kader en bevat voldoende mogelijkheden om het ook de gevorderde freerider naar zijn zin te maken.

De volgende stap is al meteen andere koek: de Flying Ganster is de freeridelijn in het park. De drops variëren tussen hoog, erg hoog en heel erg hoog. Wallrides, switchbacks, northshores… zijn deze termen je vreemd? Weet dan gewoon dat het pittige uitdagingen in een knap bikepark zijn. Jonge deelnemers aan het rookiecamp van de Elements Outdoor-school razen ons met halsbrekende stunts voorbij. Het is kicken en puur genieten van de snelheid. De Bongo Bongo-trail is technischer, gaat langzamer en we voelen ons steeds beter in onze sas. De echte pro’s vinden hun ding op de lijn van de wereldbeker downhill. Geen spek naar onze bek, veel te steil. Eindigen doe je over het fourcrossparkoers. Wil je nieuwe tricks aanleren, dan staat een dikke luchtmatras tot je beschikking.

Mountainbiken Salzburgerland, voor ieder wat wils

Eender welk type biker je bent, in Saalfelden Leogang kom je gegarandeerd aan je trekken. Wil je lange beklimmingen doen en onderweg genieten van fantastische panorama’s? Ga je bergop liever met de kabelbaan om vervolgens als een waanzinnige van de berg te knallen? Hou je van sfeer in berghutten of heb je dagelijks je shot adrenaline nodig? In Saalfelden Leogang kan het allemaal.

Voor meer informatie over Saalfelden Leogang: www.saalfelden-leogang.com

En over het bikepark: www.bikepark-leogang.com