Home Bestemmingen Trektocht in Andorra

Trektocht in Andorra

0
Trektocht in Andorra
Trektocht Andorra

Een trektocht of huttentocht in Andorra is zonder meer een speciale ervaring. Het staatje ligt diep in de Pyreneeën en is slechts toegankelijk via de verbindingsweg tussen Spanje en Frankrijk die dwars door het vorstendom trekt. De oorsprong van dit ministaatje gaat ver terug in de tijd, toen Karel De Grote een aantal kleine bufferstaten creëerde om de oprukkende Moren de toegang tot Frankrijk te beletten.

Tekst: Koen Verbruggen / Foto’s: Koen Verbruggen & www.visitandorra.com

Als gevolg van de specifieke ligging in het hart van de Pyreneeën, ontwikkelde Andorra zich in eigen tempo. De grote gebeurtenissen doorheen de Europese geschiedenis gingen min of meer aan Andorra voorbij. Vandaag is het koninkrijk het laatste overgebleven bastion van de Spaanse Mark, zoals de bufferzone werd genoemd. Op politiek vlak is het ministaatje sterk verbonden met de Europese Unie en heeft het de euro ingevoerd als betaalmiddel. Niettemin is Andorra geen volwaardig EU-lid en handhaaft het nog steeds strikte grenscontroles.

Andorra, een toplocatie

Laat er geen twijfel over bestaan wanneer u de hoofdstad Andorra La Vella binnenrijdt: Andorra is een op en top moderne en ambitieuze staat, waar vooral het toerisme en de fiscale wetgeving een zekere rijkdom genereren. Maar liefst 80 procent van het bruto nationaal product is van het toerisme afkomstig. Vooral in de winter wordt het kleine staatje overspoeld door duizenden vakantiegangers die zich wagen op de pistes van de goed uitgeruste skigebieden net buiten de soms claustrofobisch aanvoelende hoofdstad. Wij daarentegen brachten in de zomer een bezoekje aan de ronduit prachtige, maar relatief onbeminde natuur.

Vanuit Spanje begint de weg naar Andorra als een bergbaantje dat door spectaculaire valleien snijdt. Eens de grens over schieten de tankstations, shoppingcentra en gigantische supermarkten als paddenstoelen uit de grond. Tabak, alcohol en benzine zijn hier immers belastingvrij. Een schril contrast met de prachtige omgeving waarin Andorra is gelegen. Het Andorrees grondgebied is met slechts 468 km² klein. Andorra La Vella ligt centraal en is een ideale uitvalsbasis om de bergen te verkennen. Want laat ons eerlijk zijn: een bezoek aan de stad is de moeite waard, maar niet voor lang. Want Andorra is zoveel meer dan decadente merkwinkels, dure restaurants, verstikkende uitlaatgassen en ondergrondse parkings!

Van hut naar hut

Bergwandelen in Andorra is niet bijster populair. Enigszins begrijpelijk, gezien de nabijheid van de fantastische Spaanse natuurparken die vele wandelaars meer aanspreekt. Niettemin doet de toeristische dienst van Andorra inspanningen om het toerisme in de zomer een duwtje in de rug te geven. Op hun website zijn tientallen dagtochten te vinden die alle meer dan de moeite waard zijn. Voor de diehards onder ons stippelde men de GRP van Andorra uit, een meerdaagse trektocht die idealiter in zeven etappes over 120 kilometer de hele staat omtrekt. Elke etappe is tussen de 12 en 20 kilometer lang, overnachten doe je in soms bemande, vaak onbemande berghutten.

We schrijven eind juli. Het weerbericht voor de komende dagen is allesbehalve gunstig, maar na lang twijfelen, beslissen we er voor te gaan. We bevoorraden ons in Andorra La Vella en besluiten om toch ook maar de tent mee in te pakken. Samen met regenkledij, proviand voor zes dagen en kook- en slaapmateriaal zijn de rugzakken niet bepaald licht. We hebben er net een huttentocht van zeven dagen opzitten en hopen dat ons lichaam voldoende is gerecupereerd.

Overnachten aan de oever van een meer

In principe kan de GRP gestart worden vanuit vier punten, maar met wat navigatie kan men zo goed als overal beginnen. Wij parkeren de wagen in Escaldes, een dorpje net ten oosten van Andorra La Vella om van daaruit via de GR7 aan te sluiten op de GRP. Over de GR7 klimmen we stevig over een oud geplaveid pad steeds hoger de bergen in. We wandelen langsheen prachtige riviertjes en voorbij oude, leegstaande dorpjes. Het is prachtig weer en we baden in het zweet. Na een tijdje sluit de GR7 aan op de GR11 die oostwaarts verder het hooggebergte intrekt. Aan de Refugi de Fontverd (1880 m) houden we halt om wat te eten en te genieten. We ontmoeten uitzonderlijk een koppeltje dagwandelaars en komen wat later op het punt waar de GR11 en de GRP samenvallen.

Het pad kronkelt gemoedelijk door groene, begraasde alpenweiden tot aan de Refugi Riu dels Orris (2230 m). Gezien het uur en de gunstige weersomstandigheden besluiten we nog even verder te klimmen tot aan de Refugi de l’Illa (2480 m), een grote onbemande hut gelegen aan het gelijknamig Estany de l’Illa. Óf we slapen in de rokerige, reeds ingenomen slaapzaal van de Refugi, óf we plaatsen de tent aan de oever van een meertje. Sommige keuzes in het leven zijn evident. Van het weerbericht blijkt ondertussen nog niet veel te kloppen. We genieten van onze gevriesdroogde maaltijd in de avondzon en kruipen na zonsondergang in onze slaapzakken.

Hoogtemeters rapen

’s Ochtends ontwaken onder een blauwe hemel. Heerlijk. We bereiden onze havermoutpap en pakken het materiaal in. Vandaag staat er een zware dag op het programma met stevig wat hoogtemeters. Vanaf de berghut klimmen we 550 meter omhoog tot op de col Portella dels Pessons (2779 m) en klimmen verder tot de Pic dels Pessons (2864 m), waar we niet anders kunnen dan even pauzeren om te genieten van het magnifieke verzicht. Voor ons ligt een fantastische vallei bezaaid met tientallen bergmeertjes. Een schril contrast met de kale skipistes op de flanken aan de overkant. We dalen af via een erg technisch padje en kruisen steeds vaker andere wandelaars. Het is weekend en blijkbaar is deze vallei erg populair bij dagjestoeristen. De omgeving is hemels en genieten op een rots aan een van de tientallen meertjes is absoluut verplicht.

Na de lunch kan het contrast niet groter zijn. We naderen de parking Grau Roig en het sprookjesachtige landschap verandert plots in kale hellingen bezaaid met skiliften en pistes. Noodgedwongen wandelen we het pad af dwars door een van de drukste skigebieden van Andorra. Het is warm, eentonig en het gewicht van de rugzak laat zich voelen. De Refugi Pla de les Pedres laten we letterlijk links liggen om onmiddellijk af te dalen tot in Envalira. De markering is hier niet altijd even duidelijk, maar na wat navigeren vinden we opnieuw het juiste pad. Opnieuw en route op de GRP zoeken we tevergeefs naar een recht stukje grond voor onze tent. Pas wanneer we de boomgrens achter ons laten, wordt het terrein weer vlakker en vinden we een formidabel plekje op de heuvelrug van Clots de Massat. Die avond vult de hemel zich met dreigende wolken en steekt de wind een tandje bij. We genieten zo lang we kunnen van de buitenlucht, maar zijn genoodzaakt om vroeg onze slaapzak op te zoeken.

Een naamloze top

Onder een blauwe hemel kramen we de volgende ochtend op. Met het ontbijt op de maag beginnen we aan de klim naar de naamloze top op 2595 meter. De saaie skipistes van gisteren hebben opnieuw plaatsgemaakt voor heerlijk, ongerepte natuur. Ondertussen maakt de blauwe hemel in stevig tempo plaats voor een dik en grijs wolkendek. De eerste regendruppels volgen kort daarop. We dalen snel af langsheen het kleine, prachtige valleitje rond het Estany del Siscaro richting de gelijknamige Refugio del Siscaro (2145 m). Het terrein is getransformeerd in een drassig landschap en de kleine riviertjes zwellen snel aan. Wanneer we bij de onbemande hut aankomen, zit het dal potdicht en heerst er een stevig onweer. We delen onze schuilplaats met andere wandelaars die slechts gekleed in een T-shirtje naar boven zijn gekomen.

De temperatuur is sterk gedaald en we beseffen dat hopen op een opklaring gewoon naïef is. Na ruim een uur in de hut hakken we de knoop door en zetten we onze tocht verder. Het onweer is afgenomen, maar de regen valt nog steeds met bakken uit de hemel. Het pad is technisch en door de regen erg glad. We vorderen dan ook traag en de tocht lijkt meer op een lijdensweg dan een ontspannen uitje. Met wat vertraging blijkt de weersvoorspelling dan toch te kloppen… Wanneer we laat die middag doorweekt de Refugi de Cabane Sorda (2295 m) bereiken, overwegen we, bij een tas warme thee, onze opties. Ondanks getten, Gore-Tex-jassen en rugzakhoezen is onze uitrusting compleet doorweekt. Indien de situatie morgenvroeg niet is veranderd, moeten we overschakelen op plan B.

Plan B

Na een zeer koude nacht kruipen we uit onze natte slaapzakken. We openen de deur van de berghut en het besluit is snel gemaakt. Het regent pijpenstelen en het dal zit potdicht. Ik baal. In de laatste twee dagen van de GRP stond immers nog de beklimming van de Pic de Comapedrosa (2939 m), de hoogste top van Andorra, op de planning. Niettemin leg ik me er snel bij neer dat deze top voor een volgende keer zal zijn. We wapenen ons met een warm ontbijt en beginnen aan de afdaling richting Soldeu, een dorpje in het dal, gelegen op de hoofdweg van Andorra. Niet de geplande zeven dagen, bedenken we onderweg, maar we kijken tevreden op onze trek terug.

Na drie uur afdalen, stappen Nele en ik het eerste etablissement op onze weg binnen. We bestellen twee warme koffies met koffiekoeken en genieten van de eerste vorm van luxe sinds we vier dagen geleden de beschaving achter ons lieten. Hier neemt het leven opnieuw een rotvaart. We springen op de eerste bus richting Escaldes en zitten sneller dan gedacht weer in onze wagen. In Andorra la Vella genieten we binnen, want het is nog steeds aan het regenen, van een goede maaltijd. Het weerbericht voor de komende dagen blijft erg ongunstig. Een troost voor de genomen beslissing. Na een laatste belastingvrije tankbeurt springen we de wagen in op zoek naar goed weer. Andorra is een ministaatje vol contrasten. Maar één ding is zeker: het is de moeite waard!

Tip: om je voor te bereiden op de tocht kan je volgende websites raadplegen:

www.visitandorra.com: bevat een goede beschrijving van de GRP (alsook van andere dagwandelingen) en publiceert een handig kaartje met hoogteprofielen waarop de route en de hutten zijn weergegeven.

www.hikingandorra.com: informatie omtrent wandelen in Andorra.