Home Bestemmingen Natuurweetjes: waarom pony’s in de Westhoek te vinden zijn?

Natuurweetjes: waarom pony’s in de Westhoek te vinden zijn?

0
Natuurweetjes: waarom pony’s in de Westhoek te vinden zijn?
Waarom pony's in de Westhoek?

Het natuurreservaat De Westhoek houdt je in de ban met een bijzonder landschap van grasland, zandvlakten, duinen, rijsthouthagen, heuvels met struwelen en jonge duinbossen. Dat je er water- en vele andere vogels tegenkomt, is een gegeven. Maar waarom pony’s in de Westhoek te vinden zijn?

De Westhoek, in het uiterst westelijke puntje van Vlaanderen, ligt geprangd tussen de Panne en de Franse grens. Het duinengebied strekt zich uit over 344 hectaren indrukwekkend mooie en unieke duinlandschappen van zeer uiteenlopende ouderdom. Waarom pony’s in de Westhoek werden geïntroduceerd heeft te maken met natuurbehoud.

Waarom pony’s in de Westhoek?

Min of meer evenwijdig met de kustlijn kan je verschillende soorten ‘gordels’ onderscheiden: het strand, de voorduinen, de noordelijke pannengordel, het centrale stuifduin, de zuidelijke pannengordel en de binnenduinen. Het landschap is sterk onderhevig aan de invloeden van de wind, het verstuivende zand en het beukende zeewater. Tal van natuurinrichtingsmaatregelen zijn in kwetsbare gebieden als deze cruciaal voor het behoud van de historische biodiversiteit, met meer dan 400 plantensoorten, waaronder heel wat bijzondere bloemen en mossen.

Sinds 1997 wordt er in de pannengordels actief aan begrazingsbeheer gedaan. Niet alleen shetlandpony’s, maar ook Schotse hooglandrunderen, Poolse konikpaarden en ezeltjes helpen het open duinlandschap grazenderwijs mee in stand houden, eenzijdige begroeiing terugdringen en de natuurwaarde verhogen. De dieren zijn uitgezocht op hun rustige karakter, voedselkeuze en levenswijze. Ze leven het hele jaar rond buiten en hebben weinig verzorging nodig.

Oog in oog met kleine en grote grazers

Binnen de begrazingsgrenzen kan je de Westhoek al wandelend verkennen langs zes met gekleurde bakens gemarkeerde wandelpaden doorheen verschillende begrazingsblokken: het Liguster-, Helm-, Grens-, Oostergrens-, Slufter- en Krakeelpad. Het eerste is het langste (2600 m), het laatste het kortste (650m). Wie meer wil kan de paden combineren via kleinere verbindingswegen. De grazers leven in kudden en liggen of staan vaak in groep op een beschutte plek te rusten of te herkauwen.

Meer informatie, een wandelkaart en andere nuttige downloads op de website van Natuur en Bos. In het aan het natuurreservaat aangrenzende Calmeynbos is er ook een mountainebikepad.