In het tv-programma Hotel Römantiek liet hij senioren door de Zwitserse bergen rodelen. Voor Vrede op Aarde stouwde hij een allegaartje Bekende Vlamingen in een chalet in de Ardennen. Door de bucketlist Sven de Leijer vermoeden wij dat de scoutsjongen nog steeds springlevend is.
Breaking: bucketlist Sven de Leijer
Op je Instagram-account post je geregeld foto’s van zonnige bossen, vergezeld van hashtags als #dardennen of #mondjevolgoud. Een bosliefhebber?
Sven de Leijer: “Midden in het bos zitten, ver van alles, daar kan ik ontzettend van genieten. Een paar keer per jaar trek ik met kameraden naar de Ardennen, waar we dan ons tentje opzetten in het veld van een boer die ik nog ken van mijn scoutsperiode. Ooit hoop ik hetzelfde te doen in IJsland of Lapland. Een huttentocht in Finland, dat staat hoog op mijn verlanglijst.”
Naar welke bestemming mogen ze je zo terugsturen?
“Een paar jaar geleden ging ik met tien vrienden op safari in Tanzania. De beste vakantie ooit! Een week lang sliepen we buiten in de Serengenti en de Ngorongorokrater, op zoek naar wilde dieren. We stonden op voor het krieken van de dag en zagen vervolgens de natuur ontwaken. Soms moesten we uren wachten, maar alleen al kijken naar de zon die opkwam, dat was ongelooflijk. En of je nu één giraf ziet of honderd, het blijft gigantisch indrukwekkend.”
Ga je op zoek naar kicks en adrenaline?
“Ik ben niet de grootste avonturier, maar canyoning vind ik echt wel cool. Tussen de rotsen in het water springen, meestal in een mooie omgeving… plezant. Vorig jaar heb ik in Costa Rica en Nicaragua een paar vulkanen beklommen. Mijn conditie is niet fantastisch, dus ik was superfier toen ik na twee dagen klimmen en puffen eindelijk op die top stond. Net wanneer ik mijn armen in de lucht wilde gooien, bleek daar een kudde ordinaire koeien te staan grazen. Mijn hele prestatie instant gerelativeerd.”
Welk outdoormateriaal ontbreekt nog in je kast?
“Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik vind geen écht deftige regenjas. Zelfs dure jassen beginnen na een tijd toch te lekken. Nu heb ik er eentje die je met wax waterdicht moet maken, maar daarvoor ben je eerst uren in de weer met een strijkijzer en een stick. Uit pure miserie heb ik mijn moeder aan het werk gezet; die is iets behendiger met het strijkijzer. Waar ik wél heel enthousiast over ben, is mijn klein bijltje. Je kan er vanalles mee: hout klieven, pintjes openen, piketten in de grond kloppen, vlees snijden…. Mijn vrienden zijn er zo zot van dat we al met drie man hetzelfde exemplaar hebben.”
Tekst: An Kokken