Dat een handicap geen beperking hoeft te zijn, bewijzen enkele jongeren in klimzaal Klimax wanneer ze gaan paraklimmen in Puurs. Ze komen er elke zaterdag samen om te paraklimmen, zeg maar klimmen met een handicap. Wij snoven de sfeer op en zagen dat het goed was.
Paraklimmen in Puurs
In de grote klimzaal van Klimax is het een drukte van jewelste, want elke zaterdag trainen de zeven- tot negenjarigen. Op hetzelfde moment waagt ook een klein groepje jeugdige paraklimmers zich aan het avontuur tijdens het paraklimmen in Puurs. Joke en Tino, de begeleiders van het drietal, staan klaar om hen met raad en daad bij te staan. Wegens vakantieplannen hebben de andere deelnemers afgemeld, dus krijgt de 12-jarige Senne vandaag de volle aandacht.
G-sportwerking
Sennes enthousiasme is niet te temperen. Al snel hangt hij in de hoogste regionen van de 16 meter hoge klimzaal. “Nochtans is het voor hem geen evidentie, want hij heeft een autismespectrumstoornis”, zo vertelt zijn moeder Inge. “Senne klimt nu anderhalf jaar. Hij is een heel bezige jongen, maar hij speelt nooit. Omdat ik hem overal op zag klauteren, hebben we dit eens uitgeprobeerd. In het begin liep het niet zo goed. Klimmen was iets nieuws en voor hem een grote drempel. Maar we hebben volhard en dankzij onze fantastische lesgevers is het toch gelukt.”
Inge is bijzonder blij met de G-sportwerking van Klimax. Ze ervaart de positieve gevolgen voor haar zoon wanneer hij gaat paraklimmen in Puurs: “Hij doet dit ongelofelijk graag. Normaal is hij bijna nooit geconcentreerd, maar bij het klimmen merk je een totale ommekeer. Dan zie je hem echt voorzichtig aftasten en keuzes maken. Het helpt hem ook om zijn hand-oogcoördinatie beter te ontwikkelen. Echt een schot in de roos.”
Iedereen kan klimmen
Joke en Tino, de begeleiders van Senne, zijn zelf amper twintig jaar, maar offeren graag hun zaterdagmiddag op om de drie paraklimmers te trainen. “Momenteel is drie jongeren het maximum, omdat we hen altijd zelf zekeren en de begeleiding intens is. We willen wel meer mensen helpen, maar dan hebben we meer mankracht nodig. Kinderen met een lichtere beperking kunnen we makkelijk in de gewone groep integreren, maar hier gaat het om jongeren die echt aparte trainers nodig hebben.”
De klimsport leent zich wel voor mensen met een beperking, vertelt Tino: “Eén van de kinderen die we lesgeven heeft een aangeboren hersenletsel, een ander een niet-aangeboren hersenletsel. Maar in andere G-sportclubs en in het buitenland zijn er voorbeelden van blinden of mensen met een prothese die aan paraklimmen doen. Het is misschien een beetje te romantisch gesteld, maar ik denk dat bijna iedereen het zou kunnen. De klimsport groeit, waardoor ook meer en meer mensen met een beperking hun grenzen verleggen. Op sociale media vind je daar al behoorlijk wat video’s van en dan zie je toch ongelofelijke dingen.”
Vlaams Kampioenschap Paraklimmen
Op wereld- en Europese kampioenschappen is het ondertussen al ingeburgerd, want daar treden naast de andere sporters steevast atleten met een beperking aan. Ook Vlaanderen gaat die weg op, want op 20 januari mochten de Vlaamse paraklimmers zich meten in een heus kampioenschap. “Eén van onze klimmers heeft ook deelgenomen. We raden dat aan, omdat het voor sommigen een extra stimulans is en een doel om naar te werken. Als ze gemotiveerd zijn, is dat spannend voor hen, maar niet elk kind is daarmee bezig. Dan zullen we daar ook niet op aandringen. Wie gewoon wil komen trainen, is evengoed welkom. Competitie kan een verrijking zijn, maar het hoeft niet per se.”
Geen aangepaste routes
Erg veel verschillen met het gewone klimmen zijn er niet. “Twee van onze kinderen hebben net hetzelfde materiaal als elke andere klimmer: een gordel en klimschoenen. Omdat onze derde pupil een groeibeperking heeft, gebruiken we voor hem wel een integraalgordel. Wanneer we hem zekeren en hij even wil rusten, gaat hij zo niet ronddraaien of tegen de wand botsen.”
Aangepaste klimroutes hoeven evenzeer niet, want door de aard van de klimsport is er al een goede onderverdeling gemaakt. “Voor deze groep zijn routes van niveau vier voorlopig voldoende uitdagend,” vertelt Tino. “Onze beste klimmer kan een route van niveau vier klimmen, maar heeft niet altijd de motivatie om op de route te blijven. Dan wordt het moeilijker om hem verder te trainen, want hij slaat de lastige passages over. Maar we zijn blij dat hij een fysieke activiteit heeft waar hij zich goed bij voelt. Een hele dag stilzitten helpt niet om met een beperking te leren omgaan.”
Moeilijk kan ook
Wat het moeilijkste is, blijft heel individueel. Tino: “Wanneer iemand fysiek beperkt is, uit zich dat soms in een gebrek aan uithouding, kracht of fijne motoriek. Of een combinatie ervan. Zo zijn sommige kleine grepen lastig, omdat je ze op de juiste manier moet vastpakken. Het hangt ook van de route zelf af: de ene is gebouwd om technisch uitdagend te zijn, een andere is eerder gericht op de fysiek.”
Tijdens de klimsessie krijgt Senne het één keer moeilijk: de route die hij volgt, wijkt te veel af van de plek waar de lesgever staat te zekeren. Hij moet terugkomen, voor de veiligheid. Even roept hij luid, maar Tino geeft hem een dikke knuffel en Senne kan er weer tegenaan tijdens het paraklimmen in Puurs.
“Wanneer het niet naar wens gaat, kan Senne zich wel eens laten horen”, vertelt Inge. “Niet omdat hij kwaad is, maar omdat de realiteit niet met zijn denkpatroon overeenstemt. Door het vertrouwen dat de lesgevers hebben opgebouwd, kan zo’n situatie vlug ontzenuwd worden. Tino en Joke hebben veel geduld, en ik ben zo blij dat Senne bij hen terecht kan. Ondertussen heb ik me laten overhalen om het ook eens te proberen. Dat is zo goed meegevallen! Ik stond er echt van versteld hoe je je hoofd kan leegmaken door te klimmen. Ik was zo geconcentreerd op boven geraken dat ik achteraf een enorm ontspannen gevoel had! Maar ik kan evengoed genieten van Senne hier bezig te zien, hoor.’
Is klimmen niks voor jou en ben je op zoek naar een andere sport die je als mindervalide kunt beoefenen? Wij hebben diverse g-sporten in de kijker gezet.