Op 1 juli 2017 vertrokken Joke en Björn met hun drie honden op wandelreis door Europa. Elke dag wandelen ze 15 tot 20 kilometer. Doel van het project Walk the pack, Pack the walk: 7000 kilometer stappen over het Euraziatische Continent. Na 2000 kilometer bewijst de roedel dat een wandelvakantie met de hond zeker mogelijk is.

Wandelvakantie met de hond

Het reisgezelschap tijdens de wandelvakantie met de hond bestaat uit: 

• Björn: 43 jaar. Maatschappelijk assistent en Animal Assisted Therapeut.
• Joke: 32 jaar. Pedagoog en gespecialiseerde hondentrainer/-gedragsdeskundige. Begeleidde psychiatrische patiënten door asielhonden in te zetten in therapie.
• Kamiel: 7-jarige mix Dobermann-Labrador. Woont sinds pup bij Joke.
• Thor: 4-jarige Siberische Husky. In 2016 geadopteerd uit een project waar Joke werkte.
• Nazca: 4-jarige ex-fokteef. Hoog-energieke Zwitserse Herder die begin 2017 werd geschonken door bevriende fokkers.

Volgens Björn, de oudste van het gezelschap, ontstond het idee voor de Grote Tocht niet enkel uit een stoere drang naar avontuur. “Joke en ik hadden relationeel en professioneel nood aan een langdurige time-out. Alleen was de vraag hoe we onze honden daarin konden betrekken. Ze meenemen in een omgebouwd busje leek ons iets te passief. We hadden behoefte aan eenvoud, fysieke beweging en een intens contact met de natuur. Uiteindelijk kozen we voor een ‘walkabout’, een oeroude traditie van de Aboriginals om op afzondering te gaan en zo terug persoonlijke inspiratie en energie op te doen. Met een speciaal ontworpen wandelkar trekken we nu 7000 kilometer kriskras over het Euraziatische continent.”

Hoe verliep de trip tot dusver?

“In juli 2017 zijn we vertrokken en stapten we in drie weken vanuit Stekene naar Tienen, via een combinatie van wandelknooppunten. Al snel ontdekten we dat een route of een plan nooit loopt zoals je het bedenkt of uitstippelt. Mijn vader stierf, waardoor we de afstand tot Wenen met de wagen moesten afleggen om daar de begrafenis bij te kunnen wonen.

Vanuit Wenen volgden we drie maanden lang de Donau. Een heerlijke simpele route. We liepen zuidwaarts langs de kronkelende rivier, er was een constante aanvoer van drinkwater… Zalig om op eender welk moment van de dag met de honden te kunnen zwemmen in die machtige rivier. Aan de oevers had je ook een eindeloos aanbod van idyllische plekjes om te wildkamperen en eens voorbij Boedapest zagen we amper nog (fiets-)toeristen.”

Ondertussen zijn we acht maanden en tweeduizend wandelkilometers verder. Om onze krachten te doseren, leggen we per dag gemiddeld 15 tot 20 kilometer af. We wandelen als team, niet als individu. Daardoor ligt de focus totaal anders. Je bent niet enkel bezig met je eigen behoeften, maar ook met die van de honden. Hebben we genoeg eten? Is het niet te warm of te koud? Wat doen we als Kamiel begint te manken? Twee honden vooraan helpen de kar trekken, terwijl wij duwen.”

Valt het mee om te wildkamperen met honden?

“Ja, al hebben we vorige zomer wel heel intens de natuurkrachten gevoeld. Op een bepaalde dag voorspelde de weer-app maar 1% kans op regen, dus besloten we in de open lucht te slapen, zonder tent. Slecht idee. Die avond werden we aan de oevers van de Donau, in Bratislava, overweldigd door een hevige wervelstorm. We konden nog net met zijn allen onder het tentzeil kruipen en hielden het urenlang vast zodat het niet zou wegvliegen. De volgende dag bleek een deel van ons keukengerei, een kampeerstoel en onze wandelkaart onvindbaar. De dagen erna zagen we tientallen ontwortelde bomen, neergebliksemde takken en door omgevallen bomen geblokkeerde wegen. Een obstakel erbij voor onze wandelkar.

Los daarvan vinden de honden het heel fijn om constant met ons op stap te zijn. In het begin vond Kamiel – een waakhond – het buitenslapen wel spannend, maar ondertussen kent hij de geluiden die een bos ’s nachts voortbrengt. De honden wennen ook steeds beter aan de voortdurend veranderende prikkels en de constante stroom aan vreemde mensen die hen wil strelen. Gelukkig zijn de mensen altijd erg vriendelijk. Bijna overal krijgen de honden spontaan water en soms geven lokale inwoners ons ook hondeneten.”

Wat staat er de komende maanden op de planning?

“In de wintermaanden werkten we via Workaway tegen kost en inwoon op enkele plekken in Hongarije. Begin maart liep onze winterstop af en begon de wandelvakantie met de hond richting Roemenië. We verlangen naar de bergen. Ons traject is gebaseerd op de Limesroute, een fietsroute van Katwijk in Nederland naar Constanta aan de Zwarte Zee. De laatste etappe van die 1300 kilometer gaat langs Transsylvanië en Moldavië. De route klieft zich een weg door de Karpaten, waar we passen tot 1250 meter zullen moeten oversteken. We zijn al eens gaan testen in de Vogezen en daar bleek het haalbaar om met de honden door licht gebergte te trekken. In Constanta zullen we beslissen hoe we de Zwarte Zee rond gaan. Ofwel in wijzerzin via Oekraïne en Rusland, ofwel in de tegenovergestelde richting, via de Balkan en Turkije.”

Jullie zijn dus nog wel even op pad?

“Ik schat dat we minstens drie jaar nodig zullen hebben om de meer dan zevenduizend kilometer af te leggen. Maar we nemen onze tijd. Traagheid is een deugd. Deze tocht is geen race van punt A naar punt B. Veel meer dan door toeristische bestemmingen laten we ons leiden door onze persoonlijke noden en behoeften van het moment. Hebben we behoefte aan beweging, dan stappen we. Voelen we nood aan rust, dan blijven we ergens langer kamperen. Voor ons is er een fundamenteel verschil tussen wandelen als toerist en bewegen als nomade. Toch is zomaar doelloos zwerven nog te moeilijk voor ons en verzonnen we Georgië als eerste finishlijn. Wat we daarna gaan doen, is ook voor ons nog een vraagteken.”

Volg de avonturen van deze wandelvakantie met de hond (en) online
Tips voor vakantie met de hond van Joke en Bjorn.
Thor, Kamiel en Nazca schrijven vanuit hun ogen een wandelblog. Je kan de vrolijke viervoeters volgen op:
walkthepackpackthewalk.wordpress.com
www.facebook.com/walkthepackpackthewalk