Beeld je dit even in: na lang twijfelen, hak je de knoop door. Je doet mee aan een ultra van 100 kilometer, dwars door een van de dunst bevolkte en meest woeste uithoeken ter wereld. Je kent het gebied, bent superfit, alles is georganiseerd… Wat kan er misgaan? Twee checkpoints en een paar uur na de start loop je een mooie kloof in. Voor je het goed en wel beseft, ben je langs alle kanten omringd door vlammen. En nu? Het verhaal van ultramarathonloopster Turia Pitt.

Ultramarathonloopster Turia Pitt

Ultramarathonloopster Turia Pitt is een van die personen die je eraan herinneren hoe veerkrachtig mensen zijn. In september 2011 nam ze deel aan een ultramarathon in Noord-Australië. Het werd een levensveranderende ervaring, in catastrofale zin. “Ik liep met mijn oortjes op naar muziek te luisteren, mijn blik naar de grond, omwille van het moeilijke terrein. Toen ik mijn oortjes even af deed, dacht ik dat er in de verte een trein voorbijraasde. Ik liep verder, richting een kloof. Op een gegeven moment was het lawaai van even voorheen zo luid, dat ik opkeek. Een grasbrand! Ik was doodsbang. Er stond een stevige wind en ik wist hoe snel dit uit de hand kon lopen. Ik sprintte terug, richting enkele andere deelnemers. Minuten later kwamen de vlammen van alle kanten op ons af.”

Nooit meer hardlopen… No way!

Turia Pitt en vijf andere deelnemers konden geen kant op. Turia geraakte voor 65% zwaar verbrand. Een andere deelneemster, Kate, voor meer dan 60%. De komende uren en maanden was het voor beiden een kwestie van overleven. Dokters vertelden Turia dat ze – als ze erdoor kwam – nooit meer zou kunnen hardlopen en haar herstel zeker tien jaar zou duren. Een jaar later rende ze weer. Ze leerde opnieuw zwemmen, surfen, fietsen. “Ik ga er geen doekjes omheen winden… Ik kon niets, niet eens mijn billen afvegen of iets drinken, en ik had onmenselijk veel pijn. Ik heb gevloekt, dagen gehad dat ik het niet meer zag zitten, dat ik het op alles en iedereen afreageerde. Vooral op Michael (toen haar vriend, nu verloofde). Maar ik wist dat nooit meer actief zijn, voor mij geen optie was.”

Marathons in de operatiekamer

En dat hebben we gemerkt. In 2012 nam ze deel aan de City2Surf in Sydney, in 2015 aan de Oxfam Trailwalk. 200 operaties na het ongeluk finishte ze in 2016 haar eerste Ironman, in Australië, later dat jaar gevolgd door de Ironman World Championship in Hawaï. “Sommige operaties waren klein, andere levensreddend, als marathons in de operatiekamer. Later waren veel van de strategieën die ik gebruikte om te trainen voor de Ironman dezelfde als die ik tijdens mijn herstel toepaste. Ik stelde haalbare doelen voorop: eerst een trap op en af, dan drie, dan een hele verdieping en tot slot het hele gebouw. Als het doel te onbereikbaar leek, probeerde ik aan het moment te denken. Negatieve gedachten probeerde ik om te buigen naar positieve. Deed het te veel pijn, dan zei ik tegen mezelf: doorbijten, als het over is ben je er klaar mee en hoef je het niet meer opnieuw te doen.”

Nieuwe mijlpalen

Ultramarathonloopster Turia Pitt heeft haar leven te danken aan huidtransplantaties en is mede daarom een actieve ambassadrice van Interplast, een organisatie die reconstructieve chirurgie aanbiedt in ontwikkelingslanden en huiddonatie onder de aandacht brengt. Veel orgaandonoren sluiten huiddonatie uit, terwijl er om één patiënt te helpen huid van drie donors nodig is. Om geld in te zamelen wandelde ze met een groep over de Chinese Muur, beklom ze de Machu Picchu en liep ze de gruwelijk zware Kokoda Track in Papa New Guinea. Vandaag noemt Turia zichzelf ‘Het gelukkigste meisje ter wereld’. Het sprookje met Michael is sinds 7 december 2017 een nieuw hoofdstuk begonnen: baby Hakavai. In augustus 2019 kondigden de twee aan dat Baby#2 onderweg is.

Inspirerend lees- en luistervoer

• • In 2017 kwam ultramarathonloopster Turia Pitt’s tweede boek uit, Unmasked, waarin ze vertelt hoe en waarom ze nog steeds even vastbesloten haar mentale en fysieke grenzen op zoekt en anderen over Turia vertellen.
  • In haar TED talk ‘Unmask your potential’ doet ze haar verhaal en legt ze – met de nodige zelfhumor – uit hoe ze van haar ervaring een mentaal wapen heeft gemaakt.

Enkele van Turia’s favoriete boeken

• De zin van het bestaan, Viktor Frankl
• Never tell me never, Janine Shepherd
• De kracht van kwetsbaarheid, Brene Brown

En enkele favoriete films

• Forrest Gump, Cool Runnings, The Diving-Bell and the Butterfly

Zelf veilig in een langeafstandswedstrijd lopen?