Veel tijd om uit te rusten na de ‘helse’ mountainbiketocht krijgen we niet. Na een verfrissende douche worden we naar een van de nieuwe liften van Livigno gebracht om naar een restaurant in het Carosello 3000 gebied te gaan op 2700 meter hoogte. Onze laatste stopplaats voor we gaan hiken in de Alpen van Livigno.

De naam van het restaurant doet het al vermoeden, vanaf hier heb je een zicht op de Pizzo Cantone, de bergtop op 3000 meter die we morgen zullen beklimmen. Het eten is belachelijk lekker, toch probeer ik mij niet te vol te proppen. Er staat ons immers nog een night hike naar ons tentenkamp en refuge voor vannacht te wachten op de Monte dele Rezze op 2850 meter hoogte.

Hiken in de Alpen van Livigno

Italianen nemen het niet zo nauw met de tijd. Wat een wandeling van een half uur moest zijn, legden we in iets meer dan een uur af. Of het aan onze conditie of aan hun gebrek aan tijdsbesef lag, is niet helemaal duidelijk, maar  tijdens de tocht steil omhoog worden we met het prachtige Livigno by night geconfronteerd en dat is niet lelijk om naar te kijken. Integendeel! Nat van de eerste regendruppels bereiken we onze slaapplaats, gelukkig liggen we net in de tent wanneer de wind en de regen losbarst. Het stormpje is gelukkig maar van korte duur, want we horen dat onze gids nog trakteert op iets wat voor shnapps moet doorgaan. Ik zeg: lekker, kruip uit die slaapzak en drink een borreltje mee.

Een gouden ochtendstond

Ik had mij in het hotel in het dal voorbereid op Siberische temperaturen – die warme skijas liet ik gelukkig nog net thuis – en hoewel mijn tentgenoten het wel koud hadden, had ik vannacht nergens last van. Ook niet van die (natuurlijke) wekker om half 6. Dear mother of God, opstaan in de bergen en het landschap langzaam zien ontwaken, daar kan geen koffie tegenop. Waanzinnig mooi zicht, fenomenaal gevoel! Die ruwe bergtoppen, die enorm snel bewegende gele bol, die stilte maar ook weer niet. Dit is puur. En ook genieten.

Toen we gisterenavond aankwamen wisten we nog niet welk uitzicht ons te wachten stond aan deze Madonon hut. Ook de hut is trouwens een erg fijne verrassing. De voorzieningen zijn basic, de beleving maximaal. Er is een gasvuur om water of iets anders op te warmen, er staat wat basisproviand – kruiden, crackers, .. – en een tafel en wat banken. Perfect voor wie van het outdoorleven houdt maar een kleine voorziening af en toe wel weet te appreciëren. 50 Meter verderop werd zelfs een ecotoilet in de bergwand uitgehouwen. Ik durf wedden dat dit met kop en nek het meest adembenemende toilet was, waar ik ooit op ging. Het ontbijt dat ons werd aangeboden, is aan de magere kant. Een kop oploskoffie en wat koekjes. Gelukkig dacht ik toen nog dat ik twee à drie uurtjes later wel terug beneden zou staan. Wist ik veel…

Peaks Trekking, expert level

We moeten wachten op een aantal mensen die vandaag willen meewandelen, maar gisteren niet in een tent wilden slapen. Dat duurt langer dan verwacht, maar mij hoor je voorlopig niet klagen in deze omgeving. Wanneer de ontbrekende mensen en de extra gids eindelijk daar zijn, vatten we de klim naar de Pizzo Cantone 3000 meter aan. Het laatste stuk vereist zelfs wat handenwerk, maar wat een uitzicht! Ik herhaal: Wat! Een! Uitzicht! Inmiddels is het bijna 11u. Dat wil zeggen dat we allemaal al meer dan 5 uur wakker zijn. Ik stel mij in op een rustige afdaling richting vast voedsel, maar dat is blijkbaar niet de bedoeling. Voor elke afdaling die we maken, volgt er nog een nieuwe klim en dit nog wel 3 uur lang. Erg mooi en op zich niet al te zwaar, ware het niet dat ik voor een hike van ongeveer 18 kilometer eigenlijk echt wel een deftig ontbijt nodig heb. (Ik hoop hiermee de lezer van dit stuk tot inspiratie voor een of ander light weight doch zeer powerful breakfast aan te zetten. Goed begonnen is immers half gewonnen!)

Deze Peaks Trekking, expert level kan je ook perfect zonder gids afleggen, mits je goed voorbereid bent. Een gids huren is voor deze omgeving immers niet verplicht. De refuge waar ons tentenkamp stond opgesteld is volledig gratis en werkt volgens het principe: vol is vol. De grond eromheen is mooi vlak en biedt plaats aan enkele tenten. Mocht je toch een gids willen, dan betaal je voor deze hike mét overnachting 280 euro. Op www.livigno.eu vind je alle info die je nodig hebt.

Lunchen in Federia

Rond 2 uur in de namiddag bereiken we pas de lunchplaats. De wandeling is in principe niet overdreven zwaar en biedt een aantal prachtige vergezichten, toch ben ik blij dat die schoenen even uit mogen, dat ik net voor de grote regenbui binnenzit en dat ik iets kan eten. Oh, wat heb ik een honger! Het ontbrak me niet aan conditie, wel aan energie. Het is een zoveelste bewijs dat zolang je jezelf maar mentaal op het juiste voorbereid, je lichaam echt wel wat aankan. Ik dacht aanvankelijk: normaal ontbijt en een korte maar krachtige hike. Dan valt weinig eten en drie uur langer wandelen dan gedacht best zwaar. Maar goed, iedereen met een basisconditie kan deze wandeling aan, daar ben ik zeker van. Het beetje leed is snel vergeten wanneer de traditioneel geklede diensters in de Federia Hut op het einde van de Federia vallei, het eten laten aanrukken. Wanneer je honger hebt, smaakt alles, maar dit zou ook gesmaakt hebben zonder honger.

Lees verder: avonturenpark Larix en suppen op het meer

Bekijk ook de fotogalerij outdooractiviteiten in Livigno

Tekst & foto’s: Evelien Jansen