Na het succes van massaloopevents zijn de obstakelruns in opmars: loopwedstrijden waarbij je onderweg geconfronteerd wordt met een aantal hindernissen. Maar, zo nieuw is dat allemaal niet. Survivalrun Club West-Vlaanderen organiseert al sinds de jaren 90 soortgelijke wedstrijden. “Toch is er een merkbaar verschil”, aldus Alex Vrombaut, voorzitter van de club.
Tekst: Kurt Aerts
“Een survivalrun is zoveel meer dan massavertier, wat vooral draait om een opeenvolging van kruip- en klauterhindernissen, terwijl er van de deelnemers nauwelijks technische kennis verwacht wordt, of waarbij een loper die niet in een hindernis slaagt z’n misser kan afkopen met een dozijn burpees. Op competitieniveau is een survivalrun behoorlijk technisch, met allerlei combinatiehindernissen en meervoudige proeven. Geen enkele wedstrijd is dezelfde en elke zichzelf respecterende survivalrun zorgt ervoor dat zijn parcours regelmatig vernieuwt. Survivalrunning kan men op verschillende niveaus beoefenen, maar altijd binnen een strikte reglementering qua bouwhoogtes en veiligheidsvoorschriften, maar ook wat de belasting van de atleten betreft. Verantwoord sporten, is ons veel meer waard dan wat kicks najagen”, verduidelijkt Alex Vrombaut.
Survivalrun voor iedereen
Kunnen recreanten ook deelnemen aan jullie wedstrijden?
Alex Vrombaut: “Absoluut! Zij hebben iets meer vrijheden en krijgen ook eenvoudigere hindernissen voorgeschoteld. Zo mogen ze bij horizontale netten de route langs de bovenkant nemen, die wat makkelijker is. Wij hebben ook kortere afstanden, die voor recreanten geschikt zijn. Maar om zo’n race goed af te werken, is een goede voorbereiding toch wenselijk. Je kan een goede loper zijn, maar wanneer je door een slechte techniek al na de vierde hindernis verzuurd bent, ga je in moeilijkheden komen. Persoonlijk raad ik recreanten aan om de korte afstand uit te proberen. Ze kunnen ook aan de koppelrun meedoen: daar mogen de partners elkaar helpen. Bovendien kan je bij een survivalrunclub al voor 20 euro een aantal uren heerlijk afzien, terwijl dat bij commerciële evenementen toch heel wat meer is!” (Lacht.)
Welke afstanden hanteren jullie?
“Onze langste afstand is twintig kilometer. Onderweg krijg je dan zo’n 65 hindernissen voorgeschoteld. We hebben ook een parcours over tien kilometer. Afgelopen zomer organiseerden we eind augustus een beach survivalrun in Blankenberge. Daar zijn de afstanden wat korter: zes en twaalf kilometer. Bij die laatste moet je over 36 hindernissen, bij de zes kilometer is dat de helft.”
Training in clubverband
Jullie trainen wekelijks. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
“Wij hebben een permanent trainingsparcours in de buurt van Brugge waar we een aantal standaardsituaties inoefenen. Survivalrunning is een heel complete sport waarbij snelheid, kracht, uithouding, techniek, weerstand en hindernis-intelligentie aan bod komen. Door op die specifieke technieken te trainen, vermijd je dat je met dit soort zaken te veel energie verliest. Ik heb al heel gespierde kerels gezien die het puur op kracht proberen, maar dat wreekt zich toch. Elke zondagmorgen gaan we aan de slag in groepen van verschillende niveaus, onder begeleiding van ervaren atleten.”
Is er meer interesse voor de sport nu die grote evenementen zo populair zijn?
“Onze wedstrijd in Brugge zit doorgaans vol, maar dat heeft niet zo heel veel met die grotere evenementen te maken. Wij haalden al mooie aantallen voor de hype. Bovendien hanteren we voor de veiligheid een limiet van maximum 1000 deelnemers.”
Jullie zijn ook aangesloten bij de Nederlandse Survival Bond. Is de sport in België te klein?
“Er zijn maar twee clubs in Vlaanderen, dus hebben we voor de Nederlandse bond gekozen. Dat heeft wel voor een boost gezorgd, want sindsdien is onze wedstrijd een onderdeel van het Nederlandse circuit, waardoor er meer buitenlanders deelnemen. Maar als ik zie wat voor mogelijkheden de Ardennen bieden, dan vind ik het jammer dat België daar nog geen clubs heeft. Het zou een verrijking voor de sport zijn!”
Obstakelruns in het najaar
Jullie organiseren elk jaar in november de Survival Run Brugge – Damme – Brugge. Is het najaar de piekperiode?
“Dat heeft vooral met praktische overwegingen te maken. Voor onze wedstrijd maken we onder andere gebruik van akkers, dus kiezen we de datum specifiek na de oogst. Maar je kan het hele jaar door aan wedstrijden deelnemen. Zo hebben we eens meegedaan aan een wintersurvivalrun: het was min vijf graden en we dachten dat we gewoon over het ijs zouden kunnen lopen, vermits je tijdens elke wedstrijd wel eens door water moet waden. Niet dus, de organisatie had het ijs stukgemaakt zodat je er toch doorheen moest.”
Zijn dat geen risico’s?
“Een getrainde atleet hoeft zich daar geen zorgen over te maken. Het is geen contactsport en er heerst onder de atleten een mentaliteit van wederzijds respect. Voor recreatieve deelnemers leggen we de lat minder hoog en wie wil kan altijd de juiste technieken aanleren tijdens een van onze instaptrainingen. Iedereen is welkom.”
Lees ook: obstakelrun Neptunus Run