De Canarische Eilanden, een van de 17 autonome regio’s van Spanje, is een eilandengroep in de Atlantische Oceaan, ten westen van Marokko en de Westelijke Sahara. De groep bestaat uit 7 eilanden: El Hierro, Fuerteventura, Gran Canaria, La Gomera, Lanzarote, La Palma en Tenerife. Waarvan Tenerife het grootste is en tevens ook het toneel vormt voor één van de zes stages in de ‘K42 Series’, de Anaga Marathon 2018, een trailevent waar we met team Far Out graag van proefden! Bekijk hier ook de fotogalerij.
Tekst: Ben Van Dyck
De K-Series is een van de grootste circuits in de wereld op gebied van ‘mountain and trail racing’, met afstanden tussen de 5 en 42 km, een verticale sprint en in sommige series een kids run of een hiking event. De K-Series heeft events in Argentinië, Chili, Colombia, Spanje, Italië en Mexico. Met wortels in het Argentijnse Patagonië en een duidelijke identiteit in de activiteit die verbonden is met de natuur, worden de organisatoren van de K-Series gedreven door de geest van het versterken van de band en respect voor het milieu, het genereren van ruimtes voor uitwisseling en verbetering van menselijke relaties, van waaruit we kunnen samenwerken ….
Anaga Marathon 2018
Klinkt allemaal fantastisch, maar ondanks de noemer ‘K42 Adventure Marathon’ sluiten sommige stages in deze serie eerder aan bij de ultratrails. But what’s in a name? Toen ik voor het eerst iets te horen kreeg over de Canarische versie, tijdens één van onze zomer vakanties op Tenerife, was mijn eerste gedachte: “No way, ben je zot!” Ik zat toen nog hoofdzakelijk in mijn rotsklim cocoon; en ondanks het feit dat ik ook kilometers aflegde gedurende het ganse jaar was ik nog ver verwijderd van een halve trailmarathon, laat staan een volledige trailmarathon.
Het was de eigenaar van Tenerife Outdoor, een outdoor winkelketen op Tenerife, die me attent maakte op de K42 Anaga Marathon 2018. Nick, een van onze landgenoten, is door zijn passie voor windsurfen een 20-tal jaren geleden op het eiland verzeild geraakt. Samen met zijn vrouwtje Penny hebben ze jaren een windsurfhotel uitgebaat om dan later deze passie door te trekken naar alle buitensport activiteiten die Tenerife te bieden heeft in enkele Tenerife Outdoor-winkels.
Nick probeert al jaren de Spaanse outdoor scene te verenigen met het centrale Europa, om te laten zien dat er aan de rand van ons continent mooie pareltjes liggen, waarvan Tenerife er eentje is. Hij wijst iedereen de weg naar de ontelbare mogelijkheden die er aanwezig zijn en had al enkele jaren voor mij door dat de K42 Anaga Adventure Marathon een uitdaging voor mij was. Soms komt de push naar een hoger doel vanuit een onverwachte hoek en heeft het zijn tijd nodig om uit te broeden.
Wat meer geoefend
Drie jaar later hebben we met Team Far Out enkele seizoenen van de Spartacus Series achter de rug, meerdere Scott X-Trails, Lowe Alpine mountain Fjell-marathons, … en leiden de wegen ons alsnog naar San Cristobal de La Laguna op Tenerife om afgelopen zondag de start van dit fantastisch event aan te vangen. De ambities lage verdeeld over de 3 van de 4 afstanden. In teams van 2 namen we deel aan zowel de 12km (665m +), 21km (885m +) en de 44km (2650m +). De Kvertical (5km en 500m +), die op zaterdag plaats nam, lieten we links liggen om ons volledig te focussen op de langere afstanden die ‘s zondags om 9:00 van start gingen.
Een geboren loper ben ik verre van en heb dan ook al snel de naam ‘Monkey walk’ achter mijn initialen mogen plaatsen. Toch is mijn liefde voor de trailrunsport groot en voel ik een gestage vooruitgang. Om deze wat boost te geven besloot ik het over een ander boeg te gooien. In tegenstelling tot voorgaande trainingen waar er op snelheid gelopen werd, bestond de aanpak nu uit een verhoogt aantal kortere trainingen op hartslag. Die over een een periode van 3 – 4 maanden uitgroeide van 40km/week naar 60 km/week. Naast de nodige kilometers werden er enkele avonden per week gewijd aan stretching, core training, strength, … Tot het trainen van hoogtemeters ben ik helaas met het drukke gezinsleven niet gekomen. Iets wat later zurig zou kunnen opbreken of toch minstens je tijd iets minder scherp stelt !?\
Eén met jezelf, je omgeving en de natuur
Maar tijd is niet belangrijk bij een trail, het is de afgelegde weg en de manier waarop je deze beleeft die van belang is. Het is één zijn met jezelf, je omgeving, de natuur … de prikkels van al je sensoren, het ploeteren door de emotionele dalen die je naar grotere hoogten brengen. Toch heb je, ik althans, een tijd voor ogen, een berekening/inschatting gebaseerd op je trainingsdata. Een soort houvast of referentie, de basis voor je energie-inname, je snelheid en misschien vooral de leercurve.
De eerste kilometers ging vlotjes, waarbij ik me voortdurend moest voorhouden niet te snel te lopen, het moeilijkste moet nog komen! Ondanks een lichte achterstand rond kilometer 21 was ik toch euforisch. De achterstand was hoofdzakelijk te wijten aan mijn voorzichtige en trage start in combinatie met het single track gegeven, wat aanschuiven op een aantal stukken van de trail tot gevolg had. Bovendien namen de checkpoints meer tijd in beslag dan ik had ingeschat. Geen stress, hier leert men van, en vervolgens vloog ik de volgende 7 kilometer via een single track de bergwand af richting zee.
Klimmen in de hitte
4 uur en 28 km op de teller later stond ik aan een controlepost mijn energie bij te vullen met een dubbel gevoel. Het gaat top, een beetje achterstand op mijn ingeschat schema, geen zere knieën of misselijkheid (ik had al enkele mensen zien overgeven naast het pad), geen emotionele dieptes, … Maar de moeilijkheid van deze trail lag achter het hoekje. Ik stond aan de voet van een 10 km lange klim welke ik op de warmste uren van de dag, met temperaturen tot 30°C, zou moeten voltooien. Voor een winterliefhebber is dit niet het beste vooruitzicht!
Stop met klagen, je zit op een vulkanisch eiland met fantastisch weer, hop met de geit. Om een lang verhaal kort te houden. De klim heeft me op hetzelfde moment als bij een marathon de das omgedaan, niet vanwege de afstand maar vanwege de nog + 1600 af te leggen hoogtemeters. Het mentale spel was gestart om me stap voor stap door de lichamelijke oververhitting de berg op te sleuren. Checkpoints met tuinslangen en ijsblokken werden door menig deelnemer gretig aangenomen. Na een persoonlijk gruwelijke klim was ik eindelijk over het hoogtepunt van de trail en de temperaturen van de dag, om terug op tempo te komen en de laatste loodjes richting eindstreep te leggen. Ik mocht de klok stoppen op 7:56 voor wat uiteindelijk bleek 47km (ipv 44km) met +2650 hoogtemeters te zijn. Mijn eerste ultra is een feit.
Mijn teamgenoten klokten af op:
- Koen Daems: 7:06 op de K42
- Kathelijne Seeldrayers: 3:22 op de K21
- Kim Simons: 3:22 op de K21
- Anton De Groot: 1:40 op de K12
- Pieter-Jan De Groot: 1:40 op de K12
Met dank aan:
