Met de fiets het ruigste terrein overwinnen, ook wel eens ‘Moltenbajken’ genoemd in de Vlaamse volksmond, het is een sport die vele sportievelingen in ons cyclocrosslandje aanspreekt. Op Vlaamse bodem geven heidegrond en bospaadjes een eerste uitdaging, de Waalse kant van ’t land gooit met glooiingen, heuvels en stevige rotspartijen een extra schepje olie op het fietsvuur. In Canada is het een ander verhaal. Om ons kunnen aan te scherpen, trainden we mountainbike techniek en kregen we tips van de downhillboys in Canada.

Tekst: Roel Goris

Voor een stevige cursus mountainbikeafdalingen klikte ik mijn voeten in de pedalen in Carcross, Yukon, Canada. The land of the ice and snow with the midnight sun where the hot springs flow. En waar, als de sneeuw eindelijk begint te smelten, stevige downhill mountainbikepaden tevoorschijn komen. Straf naar beneden sjezen over technische paden, sommige met snelle en scherpe flows en andere dan weer met rotsige hobbelstukken en smalle houten bruggetjes om als afwisseling je evenwicht te trainen, waarbij je onderaan de trail aangekomen je onderarmen voelt gonzen van het knijpen in stuur en remmen, waar bovendien geen skiliften te vinden zijn die jou de pittige weg omhoog kunnen besparen? Na zen we aant klappen, zou ik willen zeggen, maar hier verstaat niemand mijn Antwerps accent. Eens kijken welke tips en truuks de downhillboys me hier kunnen leren die je ook in La Belgique kan toepassen.

MTB-techniek en tips

1. Zadelhoogte is van fenomenaal belang

Wanneer fietsen niet zozeer om behendigheid en snelheid, maar voornamelijk om een stevige trad en uithouding gaat – denk langere afstanden en pittige klimwerk – is het een aanrader om je zadel op de juiste – lees hogere – hoogte te brengen. Je wilt je beenspieren ten volle kunnen benutten en dat gaat nu eenmaal niet als je op een kinderfietsje zit. Wie zijn of haar mountainbikeritten al eens graag met een stevig downhillstuk laat afwisselen, doet er echter goed aan een quick release op de zadelstang te installeren: geen sleuteltje nodig, maar gewoon klik pats boem, zadel helemaal naar beneden en je bent klaar om de zotste jumps en drops aan te vangen. Want ja hoor, bij het bliksemsnel afdalen van technische passages, wil je net dat dat zadel zo onzichtbaar en onvoelbaar mogelijk is!

2. Vorm één lijn met je fiets, zeker in de bochten

Wanneer het terrein geen oefening is op evenwicht, ‘lijnen lezen’ en remmen, trappen, schakelen, nog eens remmen, harder trappen, panikeren, schakelen, mentale notie maken dat je volgende keer vroeger terugschakelt, maar een heerlijke singletrack met uitgegraven bochtjes zoals wij Belgjes ze voornamelijk uit de online filmpjes kennen, is het aangeraden om qua houding één te worden met je fiets. Dwing je fiets de bocht niet in terwijl jij probeert een verticale lijn ten opzichte van de grond te blijven vormen. Vangt jouw fiets de bocht aan in een hoek van 45° of soms zelfs minder? Ja hoor, dan doe jij proper mee. Een angstaanjagend gevoel, zeker bij hogere snelheid. Eens je het echter onder de knie hebt, ervaar je de heerlijke flow van je afdaling eens te meer.

3. Remmen doe je voor de bocht, niet erin

Logisch toch? Wie remt er nu in een bocht? Wel, ik dacht toch ietwat ervaring te hebben in het Belgische mountainbikenetwerk en had al snel door dat het in het downhillen minder om beenspieren, maar des te meer om behendigheid gaat. Hier in Carcross na een zware klim een zwarte route aanvangen? Daar stonden mijn remblokjes danig warm van! Toen mijn fietspartner en downhillmentor me erop wees dat ik beter kan afremmen voor de bocht om me er dan vol enthousiasme in te zwieren, voelde ik me zelfs heel even betrapt. Alsof ik nog maar net de steunwieltjes van mijn fiets had kunnen halen in dit Canadese fietslandschap. Een gevoel dat al gauw verdween in de volgende bochten die zodanig veel fijner en natuurlijker aanvoelden dankzij zijn tip.

4. Schakelen, schakelen en nog eens schakelen

Mountainbiken is voor een heel groot deel je versnellingen leren kennen. Een drastische aanpassing van plat naar omhoog? Schakel dan terug naar een lichtere versnelling met je voorste tandwielen, je linkerhand. Dit zorgt voor een sneller en groter krachtverschil. Maar werkt niet wanneer je al kracht zet op de pedalen. Ben je al aan je klim begonnen voor je aan terugschakelen dacht? Gooi dan gauw enkele klikjes terug met je rechterhand zodat het terugschakelen op de achterste tandwielen deze fout opvangt. Ook hier geldt: oefening baart kunst! Tip: heb je vooraan drie tandwielen, ga dan als standaard voor de middelste zodat de achterste tandwielen alle vrijheid hebben om te spelen en eventuele fouten op te vangen. Zo vermijd je bij een onverwachte klim vooraan op je zwaarste tandwiel te staan, achteraan op het lichtste te proberen gaan en zo je ketting kruiselings alle tanden te laten afslijten.

Gezocht: mountainbikepad om op te trainen

• Toen ik mij als jonge snaak een fiets aansnoerde, weet ik dat mijn toenmalige favoriete rit ‘Simon’s single track’ of ‘Simon’s trail’ heette. In het spoor van een onbekende, ik vermoed Simon geheten, die zijn ervaring online beschreef en op basis van zijn gpx, trok ook ik op fietsavontuur ergens in de Ardennen om de prachtige afwisseling van technische klims met angstaanjagende afdalingen te combineren. Nu, jaren later, is het online aanbod aan trails zo gigantisch dat Simons rit in de digitale massa verdwenen is. Misschien onder een nieuwe naam te vinden op singletracks.com? Hier vind je alleszins alle gekende singletracks gesorteerd per land. Een goudmijn!
• Gebeten door de fietsbacterie en zin om het stevigere downhillwerk te oefenen? Overweeg dan een bezoekje aan Winterberg. Dit gebied in Duitsland staat voor vele sportieve Belgen al synoniem voor een fijne dag winterpret of zelfs een stevige toerskitocht. Eens de sneeuw gesmolten is, worden de fietsdragers op de skilift geïnstalleerd en wordt een heus downhillparcours werkelijkheid. Zelfs zonder het omhoog fietsen om volop te focussen op je afdalingen! winterberg-info.nl/mountainbiken