Het Franse familiebedrijf Petzl is een legende in de klimsportscene en geliefd bij kampeerders, trailrunners en tweebenige berggeiten. Dit jaar viert Petzl een dubbele mijlpaal. De eerste lamp van Petzl zag namelijk 50 jaar geleden het daglicht. En ongeveer 90 jaar geleden maakte oprichter Fernand Petzl voor het eerst kennis met speleologie. Een mooi moment om enkele Belgische klimatleten uit te horen over hun kennismaking en ervaringen met het merk.
Atleten aan het woord over Petzl
—> Hier vind je ook hun favoriete producten.
Anak Verhoeven
- Woont in: Antwerpen
- Leeftijd: 24
- Een favoriete klimbestemming: Santa Linya, in Spanje
“Mijn gordel, touw en zekeringsapparaat zijn voor mij onmisbaar. Met deze keten van materiaal doe ik alles: mijn grenzen verleggen in het rotsklimmen, urenlang trainen in klimzalen, presteren op wereldbekers, diepe vallen maken en zacht opgevangen worden. Mijn favoriete gordel is de Sitta, als touw kies ik voor de Volta en ik word het liefst gezekerd (en zeker zelf ook het liefst) met een Reverso.
Ik klim al sinds mijn 4de, dankzij mijn ouders. Zij namen me toen mee naar de kloof van de Verdon, in Zuid-Frankrijk. Als kind hield ik ervan om mijn kleine gordeltje aan te doen, opgetrokken te worden aan een touw, heen en weer te zwieren en ondersteboven te hangen. Langzaam maar zeker groeide mijn hobby uit tot topsport en begon ik serieus te trainen. Dit resulteerde in mooie resultaten: een eerste plaats op de Wereldspelen, goud op het Europees Kampioenschap en verschillende podia op wereldbekers. Ook op de rotsen steeg mijn niveau gestaag. Toen ik 15 was, klom ik mijn eerste 8c, een jaar later 8c+. Zo kwam ook mijn eerste 9a en daarna mijn eerste 9a+ (een route die nog niet eerder geklommen was).
Ik hoop mijn limieten verder te kunnen opzoeken, zowel in het sportklimmen als in multipitching (meerdere touwlengtes). Al mijn dromen en doelen zouden onmogelijk te verwezenlijken zijn zonder betrouwbaar klimmateriaal. Ik klim het liefst in de buitenlucht, in de natuur op de rotsen. Ik hou ervan om hoog in een lange route tegen de rots te hangen en te vechten om niet te vallen. De wind doet mijn haar wapperen, de vogels vliegen voorbij en achter mij is er een prachtig zicht op een kloof vol rotsen. Ik voel me in vorm, maar toch moet ik doorzetten, zowel fysiek als mentaal. Maar ook al is het hard, het gevoel van voldoening achteraf is zalig…”
Klaas Willems
- Woont in: België
- Leeftijd: 34
- Een favoriete klimbestemming: El Capitan, in Yosemite National Park, onvergetelijk
Foto Klaas: Jonas Kappler
“Petzl en ik gaan ook al even terug, nog geen 50 jaar, maar toch al zeker 25. Ik had samen met mijn buurjongen de Petzl-hoofdlamp van m’n vader ‘geleend’ om op avontuur te gaan. Na een dag ravotten had mijn buurjongen de hoofdlamp ergens achtergelaten. Wonder bij wonder heb ik die lamp enkele jaren later teruggevonden aan de oever van de beek die we toen als ware avonturiers hadden gevolgd. Trots als een gieter kwam ik thuis met m’n vondst. Na de lamp te kuisen en er een nieuwe batterij in te steken, werkte die nog perfect! Echt zot.
Onder het motto ‘Never change a winning team’ is mijn vader Petzl-producten blijven kopen en deed hij mij op mijn 18e verjaardag mijn eerste klimgordel cadeau. Daarmee is het allemaal begonnen. Na al die jaren heb ik eigenlijk geen enkele klacht over het materiaal, enkel over mijn eigen techniek. Zo weet ik nog goed dat de Petzl-hoofdlamp heel de nacht goed bleef schijnen tijdens onze beklimming van Ci salverà la bellezza 8a, een 300 meter multipitch in Sardinië. Enkel mijn eigen kunde om touwen op te rollen faalde een beetje na al die uren klimmen.
Ik hou er ook van om sportklimroutes te openen en ze dan proberen vrij te klimmen. Als mucoviscidosepatiënt (Red.: een erfelijke vorm van taaislijmziekte) moet ik altijd extra werken om mijn longen in orde te houden en klimmen helpt me hierbij enorm. Ik geniet ervan me tot het uiterste te drijven en sterker en gezonder te worden tijdens het proces. ‘Acces the inaccesssible’, zegt Petzl. Awel, ik ook!”
Sean Villanueva O’Driscoll
- Woont in: Brussel
- Leeftijd: 40
- Een favoriete klimbestemming: de vele maagdelijke big walls aan de westkust van Groenland
“Er zijn twee Petzl-producten die ik echt fantastisch vind. Ten eerste de Micro Traxion, een uiterst lichte katrol en zeer multifunctioneel. Ik heb er altijd minstens één aan mijn gordel hangen. De katrol is ongelooflijk efficiënt om op big walls zware zakken naar omhoog te trekken, om een touw op te klimmen, voor zelfredding… Echt een super product.
Tijdens mijn zesdaagse Moonwalk traverse, de traversé van het Fitz Roy-massief, had ik er twee mee. Ze waren een essentieel onderdeel van mijn kit. Om touwen naar omhoog te trekken, zakken naar omhoog te trekken, touwen te beklimmen. De katrol laat toe om efficiënter te zijn, wat je uiteindelijk minder vermoeid en waardoor je dus meer kracht en energie bespaart voor het klimmen zelf.
Ten tweede de Pur Line, een ultralicht en ultraduurzaam trektouw. Ik gebruik de Pur Line nu al een paar jaar, vooral voor het naar omhoog trekken van zware zakken. Ik ben vooral enorm onder de indruk van de duurzaamheid van dit touw! Zelfs na zwaar gerief over kilometers harde graniet te hebben gesleurd, is het nog altijd in topconditie. Ik had hem mee tijdens mijn traversé en het gaf me enorm veel vertrouwen. Mijn klimtouw was in nogal een slechte staat en ik wist zeker dat als ik mijn klimtouw volledig versleet dan had ik nog mijn Pur Line als back-up om beneden te geraken.
Waar ik het liefst train? Buiten, in de wilde natuur!”
Bavo Robben
- Woont in:Oost-Vlaanderen
- en favoriete klimbestemming: Mont Aiguille, één van de meest iconische bergen van Frankrijk
“Een echt onmisbaar item? Een piolet, zo’n simpele ijsbijl neem je standaard mee op de gletsjer. Je hebt hem in de hand, maar bij eenvoudige tochten hoop je deze eigenlijk nooit nodig te hebben gezien, aagezien dat zou betekenen dat jij of je cordeegenoot zou zijn uitgeschoven. Een keer kwam het nut van de piolet van een volledig andere hoek. Na de tourskibeklimming van de Bisshorn in de Zwitsere alpen wilden we bivakkeren. Op dat moment merken we echter dat we enkel gewone pikketjes meehadden en die zijn in de sneeuw natuurlijk van niet veel nut. Voor een niet op zichzelf staande tent en een voorspelde sneeuwbui moet er snel een oplossing gevonden worden en gaan de twee paar toerskies, de twee paar skistokken en de twee piolets de grond in. Zo, die staat!
Verder denk ik aan ijsvijzen. Ze dienen om je tegen een val te beschermen bij het ijsklimmen of om een abalakov te maken, twee perfect verbonden gaten zodat je een ijspilaar maakt, waarop je kan afdalen. Tijdens de ijsklimstage van Mount Coach leerden we het allemaal. En waarom dan niet eens de gaten van de abalakov verticaal plaatsen om de precisie te oefenen? Het nut vraag je dan? Wel je giet er whisky langs boven in en je drinkt perfect gekoelde whisky on the rocks langs onder.
Bij de beklimming van de Frendo Spur begon alles vlot, een mooie rotsroute, daarna een sneeuwhelling, maar dan kwam een ijshelling. Niet onverwacht natuurlijk gezien ze in de topo stond, maar wel stijler en langer dan we ons hadden voorgesteld. Met drie ijsschroeven, en elk een piolet en een technische ijsbijl zijn we er uiteindelijk toch veilig doorgeraakt. Een relais op ijsschroef en ijsbijl komt niet uit het basisboekje maar was in dit geval wel de manier om alsnog een backup te voorzien.”