Precies 75 jaar geleden ontstonden in Frankrijk de eerste bewegwijzerde langeafstandspaden. De eer van GR nummer 1 ging naar de Tour de l’Île-de-France met vertrek in hoofdstad Parijs. De totale afstand? 600 kilometer. Voor een gemiddelde wandelvakantie is dat wat lang. Maar dankzij een uitgebreid treinnetwerk rond de Franse hoofdstad kun je het traject van de GR 1 gemakkelijk opsplitsen. Far Out stapte in dit jubileumjaar alvast de eerste kilometers af: van Parijs naar Triel-sur-Seine in het departement Yvelines.
Tekst: Kris Clerckx
De Arc de Triomphe, met zicht op de Champs-Élysées, vormt een wel heel iconisch startdecor voor mijn weekendje wandelen in en rond Parijs. Ik wacht er op een Franse vriendin, die me een dagje vergezelt op de GR 1. “Het is wel wennen om in mijn eigen stad aan een GR te beginnen”, lacht Oriane enthousiast bij haar aankomst. “Straf dat net jij als Belg me hier op sleeptouw neemt. Veel plekken waar de GR 1 passeert, worden door de Parijzenaars amper bezocht. Ik ben vooral benieuwd naar Marly-le-Roi, waar we hopelijk voor het donker aankomen. Allez! En route.”
Het ontstaan van de Grote Routepaden
GR 1
Tour de l’ Île-de-France
Van de Arc de Triomphe is het exact een kilometer in dalende lijn naar de Porte Maillot, het officiële vertrekpunt van de GR 1. Dat bij het uitstippelen van het traject in 1947 net deze plek werd uitgekozen, heeft te maken met de nabijheid van het toenmalige hoofdkwartier van de Touring Club de France. Na de Tweede Wereldoorlog ging deze organisatie het wandeltoerisme promoten. De drang naar ontspanning was groot bij de Fransen. Ze wilden genieten van de herwonnen vrijheid en eropuit trekken in de natuur.
De groene long van Parijs
Door de aanleg van een tramlijn en een nieuwe voetgangerszone is de Porte Maillot momenteel een grote bouwwerf. We doen niet eens de moeite om in de officiële wandelgids van de GR1 de wegbeschrijving te lezen. We volgen gewoon het enige voetpad in de richting van het Bois de Boulogne, waarna algauw de eerste wit-rode markeringen in ons vizier komen.
Het Bois de Boulogne is de groene long van Parijs. Het spreekt voor zich dat de Parijzenaars er op een zaterdag massaal komen wandelen en sporten. Of ze komen zich op nog een andere manier ontspannen… Want dieper in het bos doen prostitués er alles aan om hun diensten aan te prijzen. We raken er zowaar door afgeleid en verliezen de wit-rode markeringen uit het oog. Maar geen nood. Een volgend opvallend punt waar de GR1 passeert, is de hippodroom van Longchamps.
Hier sluiten we weer op de route aan en via de passerelle de l’Avre steken we de Seine over. De oevers van de Seine blijken hier de drukke uitlopers van een autosnelweg, maar bij het binnenwandelen van het Domaine National de Saint-Cloud laten we die vervelende verkeerschaos achter ons. We pauzeren even aan een gezellige guinguette, waarna we zes kilometer dwars door het voormalige koninklijke domein flaneren. Zalig.
Op bezoek bij Lodewijk
Vanaf Marnes-la-Coquette baant de GR1 zich een weg door een bosrijk gebied, dat wel geregeld onderbroken wordt door drukkere banen of verstedelijkte gemeenten als Vaucresson (met treinstation) en La-Celle-Saint-Cloud. In de bebouwde kom is het af en toe zoeken naar de wit-rode markeringen. Gelukkig kunnen we terugvallen op de wegbeschrijving in de wandelgids en onze wandel-gps.
De eerste stapdag op de GR 1 eindigt in het Domaine National de Marly-le-Roi. De Zonnekoning, Lodewijk XIV, verwende zichzelf hier na de bouw van zijn immense paleis in Versailles op een intiemer kasteel voor vrienden en minnaressen. (Weetje: met 72 regeringsjaren op zijn palmares is Lodewijk XIV nog steeds de langst regerende soevereine monarch, al komt Elizabeth II dichtbij, met 69 regeringsjaren).
Van het kasteel rest alleen nog de fundering, waardoor we al onze aandacht vestigen op het indrukwekkende kasteelpark. Vlakbij bevindt zich het treinstation van Marly-le-Roi, van waaruit Oriane terugkeert naar het centrum van Parijs. Het blijkt een treinrit van ongeveer een half uur. Ik beslis om nog een dag verder te stappen en blijf slapen in Hotel Le Parc, zowat het enige hotelletje in Marly-le-Roi.
Een croissant rijker
Na een ontbijt met heerlijke croissants keer ik op mijn stappen terug naar het voormalige koninklijke domein van Marly, waar de wit-rode tekens van de GR 1 me weer naar heel andere stukjes van de regio Île-de-France leiden. Zodra de muren van het domein achter me liggen, volgt een kilometerslange passage door het ruige Forêt de Marly-le-Roi. Scoutsgroepen hebben er in tentjes overnacht, maar voor het overige loop ik er die ochtend bijna helemaal alleen.
In Feucherolles, het eerste dorpje op het traject die dag, wacht een belangrijke beslissing. Volg ik de GR 1 noordwaarts in wijzerzin? Of ga ik zuidwaarts richting Montfort-l’Amaury en Rambouillet? Net zoals beschreven staat in de wandelgids van de GR 1, kies ik voor de wijzerzin in de richting van de Seine. Maar de aangebrachte wit-rode markeringen bieden net zo goed de mogelijkheid om de andere richting uit te gaan.
Wouden, akkers en stille dorpen
Vanaf Feucherolles loopt de GR1 door een kaler landschap. Het woud heb ik ondertussen ingewisseld voor weidse vlaktes met akkers. Opnieuw valt het me op hoe stil en verlaten alles lijkt, terwijl je hier in vogelvlucht nog niet eens op 30 kilometer van hartje Parijs bent.
Na dit intermezzo van akkers en boerderijen volgen passages door anonieme dorpjes, waar op een grijze zondag amper een teken van leven te bespeuren valt.
In Triel-sur-Seine, na een marathondag van 42 km stappen, bereik ik de Seine. Een terrasje aan het water is meer dan verdiend, waarna het nog even klimmen is tot aan het treinstation. Nog geen uur later sta ik alweer in het centrum van Parijs, te midden van jachtige Parijzenaars en toeristen. Het is even slikken, maar net dat contrast maakt de GR 1 zo aanlokkelijk. De grootstad met al haar musea en bruisende uitgaansleven is nabij, terwijl je je net door een heel ander en authentiek stukje Frankrijk voortbeweegt.
Meer over de GR 1: www.ffrandonnee-idf.fr
Meer over Marly-le-Roi en omgeving: www.sortir-yvelines.fr