Home Anders Outdoor Parachutespringen boven de Tunesische woestijn

Parachutespringen boven de Tunesische woestijn

0
Parachutespringen boven de Tunesische woestijn

De voorbije herfstvakantie trokken voor het eerst sinds de coronacrisis weer opvallend veel Belgen richting Tunesië voor een allinclusivestrandvakantie. Een broodnodige opsteker voor de plaatselijke toeristische sector, al gaat onze voorkeur bij Far Out toch uit naar avontuurlijkere trips. Bijgevolg reisden we tijdens ons verblijf in Tunesië naar Tozeur voor een allereerste parachutesprong boven de woestijn.

Tekst & foto’s: Kris Cleckx

Een uitzonderlijk decor

Aankomen in Tozeur, de Tunesische toegangspoort tot de Sahara, heeft iets magisch. Zeker als je over de weg ernaartoe reist, en tijdens de lange rit vanuit hoofdstad Tunis het landschap ziet veranderen. De laatste grote stad onderweg is Kairouan, waarvan het historische centrum door Unesco tot werelderfgoed is erkend. Verder zuidwaarts rest er met uitzondering van enkele dorpen alleen nog een smalle strook asfalt, die omringd door uitlopers van het Atlasgebergte en eindeloze zandvlaktes naar het eind van de wereld lijkt te leiden.

Groene woestijnoase

En na bijna 500 km rijden, net voor zonsondergang, duikt een groene oase op. Jawel, we zijn in Tozeur! Wie tot hier komt gereisd, overnacht in Tozeur nog een laatste keer in comfortabele omstandigheden vooraleer een uitdagende tocht door de Sahara te ondernemen. Of er volgt een bezoek aan Sjott el-Djerid, het grootste zoutmeer in Noord-Afrika. Voorts worden in en rond Tozeur tal van evenementen georganiseerd zoals Skys, het eerste en enige parachutefestival in Tunesië.

“Het heeft ons veel moeite gekost om Skys te lanceren”, vertelt organisator Slim Benayed. “Parachutespringen doe je niet zomaar. Er bestaat een uitgebreide regelgeving rond, je hebt nood aan een luchthaven, een vliegtuig, betrouwbare weersvoorspellingen en een ervaren team van instructeurs. Dankzij dit evenement kan het grote publiek voor het eerst parachutespringen in Tunesië. En dan nog wel boven een woestijn, wat op niet veel andere plekken ter wereld mogelijk is. Dit bijzondere decor doet zowel Tunesiërs als buitenlandse bezoekers dromen en maakt Skys uniek.”

Tandemmaster

De laatste voorbereidingen op de parachutesprong vinden plaats in het luxueuze resort Anantara, het basiskamp van Skys. Wachtend op mijn beurt zet ik me in de openluchtbar met een mooi uitzicht op de dropzone. Vol bewondering kijk ik hoe andere parachutespringers zwevend door de lucht naar beneden komen en met een brede glimlach op hun gezicht veilig voet aan grond zetten. En toch begint de stress toe te nemen. Uit angst voor de naderende sprong bestel ik me een biertje, maar uitdrinken zit er niet in. Een van de medewerkers van Skys wijst me streng op het alcoholverbod. Okay, dan hou ik me daar uiteraard aan.

Lang duurt de briefing over de parachutesprong niet. Samen met nog drie andere deelnemers, die zich aan een eerste sprong wagen, onderteken we een ‘eigen risico verklaring’. Nadien volgt een korte instructievideo en op een bankje oefenen we even onze houding, die we dienen aan te nemen tijdens de sprong. Daarna word ik voorgesteld aan een instructeur, die samen met mij de parachutesprong zal maken. De Canadees Guillaume Gravel is mijn zogenaamde tandemmaster. “Sky is not a limit, it’s a playground”, klinkt zijn motto. Hij stelt me gerust met zijn ervaring van honderden sprongen en helpt me bij het aandoen van een harnas en een speciale bril. Het is de tandemmaster, die de parachute draagt, en vastgeklikt aan elkaar zullen we de sprong wagen. Een dergelijke tandemsprong blijkt een hele populaire manier als kennismaking met het parachutespringen. 

Te hoog voor hoogtevrees

Met de bus gaat het naar de kleine luchthaven van Tozeur, waar we in totaal met 12 parachutisten aan boord gaan van een klein vliegtuig: 4 debutanten, 4 tandemmasters en ook nog eens 4 fotografen. En vanaf dan gaat het snel. In nauwelijks enkele minuten klimt het vliegtuigje naar een hoogte van 13.500 voet of 4.100 meter. Mijn tandemmaster kijkt nog even na of we goed aan elkaar vasthangen, waarna hij de deur van het vliegtuigje openschuift en een eerste duo naar buiten springt. Daarna is het mijn beurt…

Heel voorzichtig schuif ik naar de uitgang toe. Onder mij gaapt de dieperik. Maar op een hoogte van meer dan 4 km oogt alles zo klein dat hoogtevrees uitblijft. En de laatste twijfel voor de sprong krijgt geen kans, want een fractie van een seconde later zorgt tandemmaster Guillaume voor het allerlaatste zetje. Eerst gaat het in vrije val, blijkbaar aan een snelheid van 200 km/u. En dat geeft een ongelofelijke kick!

In vrije val

Tot mijn eigen verbazing ervaar ik totaal geen angst meer. Die vrije val is puur genieten! Na ongeveer 45 seconden trekt Guillaume de parachute open. Dat zorgt voor een schok maar algauw zweven we ontspannen verder.

Pas in deze fase kan ik het landschap echt in me opnemen en op honderden meters boven de grond zie ik de stad Tozeur, het zoutmeer Sjott el-Djerid en de eindeloze woestijn. Niet veel later komt onze dropzone in het vizier. Guillaume laat me nog even de parachute besturen. Een te forse trekbeweging haalt ons nog bijna uit koers, maar mijn tandemmaster herstelt snel. Uiteindelijk landen we in stijl en zonder pijnlijke landing. Wat een zalige ervaring! 

www.skys.tn

 

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

acht + twintig =