Hoe onvoorspelbaar de wind draait? Een goede vraag, die Wouter Deboot in dertig dagen door een tiental landen loodste, op en neer, door weer en (mee)wind, maar steeds naar machtige plekken en met prachtige ontmoetingen. Op zijn Instagram had hij het al over een geile Algerijn, een boksende Serviër, een koninklijke ontmoeting en Hervé, de stinkende ezel.
Tekst: Sandra Gyles
Foto bovenaan: Wouter Deboot / Foto’s in het artikel: Jelle Vermeersch
* Met de wind mee is vanaf donderdag 13 april (om 19u40)
zes weken lang te zien op VRT Éen.
Waar jij al niet terechtkomt wanneer je een maand lang meefietst met de wind…
“Dat was voor mij ook een enorme verrassing. Gezien de periode van het jaar, had ik al zo’n donkerbruin vermoeden dat de wind me naar het oosten zou voeren, richting de Balkan. Het fijne daaraan is dat je in korte tijd heel veel landen doorkruist, met toch steeds kleine cultuurverschillen en een enorme diversiteit. Je passeert de Alpen, de Dolomieten, eindeloze bossen en mooie meren. Het duurde niet lang voor ik dacht: ‘Verdorie, dit was echt een goed idee.’ Zeker met wind mee.”
Hoe stippelde je de route uit?
“Heel simpel eigenlijk. Ik maakte gebruik van de app Windy, die me vertelde vanwaar de wind komt, of er regen of onweer in de lucht hangt, zelfs de luchtkwaliteit kan je checken. Vervolgens pakte ik – lekker oldskool – mijn kaart en een lintmetertje van een centimeter of tien om te zien naar welke stad of welk dorp ik die dag zou fietsen. Met mijn fietsgps stippelde ik tot slot een mooie route uit over fietsbare wegen en langs enkele POI’s waarvoor ik niet meer dan 5km moest omrijden.”
Wat was de bedoeling eigenlijk van dit bijna 3000 km lange project?
“In eerste instantie wilde ik mezelf een beetje temperen. Ik ben er veel te lang van uitgegaan dat avontuur vooral aan andere kant van de wereld te vinden is. Tijdens corona merkte ik dat dit eigenlijk een beetje overroepen is. Het was geen makkelijke periode, om als wereldreiziger tussen vier muren te zitten. Door veel tochten te maken in eigen land snapte ik dat het verwegidee vooral tussen je oren zit. Als je het lot laat spelen, komt het avontuur op je af.”
“Als je het lot laat spelen,
komt het avontuur op je af.”
Hoe luidt het verhaal van die stinkende ezel precies?
“Ik was nog geen vijf dagen weg en waaide zo Frankrijk in, waar la diagonale du vide begint. Behalve wat versleten dorpjes is er in die noordoost-zuidwestzone richting Biarritz vrijwel niets. Zo belandde ik op een regenachtige avond in Loison, waar ik een madame ontmoette die jarig bleek te zijn en me uitnodigde bij haar thuis. Voor ik het wist aten we samen met haar man taart aan een Leuvense stoof. Ik voelde me net als bij mijn grootmoeder. ’s Avonds, voor we gingen slapen, vroeg haar man, Dré, of ik even wilde helpen om een oude, kreupele ezel de stal in te krijgen. Dat was dus de 35-jarige Hervé.”
Waren er ook lastigere momenten?
“Reizen door Bosnië en Kroatië was vrij emotioneel. Daar kun je gewoon niet om het onderwerp oorlog heen. De kogelgaten zitten er nog in de gevels. Iedereen die je aanspreekt, is wel een familielid verloren. Dat zijn gesprekken die hard (bij)blijven. Op een grensovergang waar veel vluchtelingen naar de EU doorsteken, maakte ik aan een grenspost kennis met de Kroatische politie. Ze vonden het maar verdacht dat ik daar rondfietste en besloten me – vrij hardhandig – te fouilleren. Ik dacht echt: ‘Wat gebeurt er hier?” en werd als een crimineel behandeld.”
Had je alle nodige materiaal bij voor je bikepackingavontuur of miste je iets?
“Ik was goed voorzien. Vaude heeft me echt van top tot teen perfect uitgedost, met schoenen, kousen, broeken, windbrekers, arm- en beenstukken, een regenjas, waterdichte fietstassen, een ultralichte slaapzak, een superlicht en toch 7cm dik matje, een snel opzetbare trekkingtentje van een kilo. Ideaal bikepackingmateriaal. Verder had ik voor de zekerheid ook van die gevriesdroogde maaltijden mee van Firepot ‘Eat Well in the Wild’, een superuitvinding!”
Nog tips qua fiets?
“Een gravelbike is ideaal. Tijdens mijn vorige avonturen fietste ik op een Koga Worldtraveller, een fantastische fiets voor eindeloze wegen en recht asfalt. In Europa heb je toch meer aan een gravelbike.”
Naar welk van al die landen wil je zeker nog eens terug?
“Slovenië. Voor mij was dat de synthese van al wat Europa aan moois te bieden heeft: mooie berglandschappen, pittoreske dorpen, kristalheldere meren, bijzondere grotten. Eigenlijk heb ik een omgekeerde oefening gemaakt; in landen als Australië, Nieuw-Zeeland en Amerika fiets je weken aan een stuk door een en hetzelfde landschap. In Europa zie je alles in zakformaat. Dat maakt bikepacken ontzettend boeiend.”
Wat staat er nog op je bucketlist qua buitenbeleving?
“Niet veel momenteel, ik ben net opnieuw papa geworden, van Bauke, een zusje voor Magnus. De eerstvolgende weken en maanden wil ik gewoon thuisblijven. Maar af en toe dwaal ik weg bij de gedachte aan Afrika, een continent waar ik nog niet met de fiets ben geweest en wat voor gravelbikes en bikpacking een superbestemming schijnt te zijn – mits de nodige voorbereiding. Nog niets concreets dus, maar we gaan het zien!”