“Stand up paddleboarden” – wasdadde? De zoveelste overgewaaide hype en wellicht de traagste en minst adrenalinegeladen telg in de surffamilie misschien? Maar al na een uurtje proeven op de Amsterdamse grachten met een collega sloeg de vonk over en begonnen we te mijmeren over een meerdaags avontuur. Met het merendeel van het land onder de zeespiegel, en kanalen die zich als aders doorheen het land kronkelen, is Nederland ideaal.
Tekst & foto’s: Zeger Dox (@ziggydee)
Onze inspiratie: YouTube-avonturier Beau Miles (@beauisms), die in een van z’n video’s met een kajak naar het werk peddelt, en het duo Ella Oesterholt en Janne Smit-Van Leeuwen (@Yukon1000_supladies), die de Yukon 1000 rechtstaand ondernemen, een reis van duizend mijl stroomafwaarts op de Yukonrivier.
Ons concept? Vanuit Scheveningen pakweg 85 kilometer richting kantoor pendelen/peddelen naar Amsterdam – ook wel: The Great Lowlands Commute.
We nemen contact op met Li-An Phoa van Drinkable Rivers en een week later hebben we onder collega’s en vrienden 1000 euro ingezameld voor dit project dat strijdt om onze rivieren op te schonen. Niet ‘zuiver’ volgens vage parameters, maar letterlijk drinkbaar. Let wel: onder voorwaarde dat we maandag voor negen uur op kantoor arriveren. Zo niet, krijgen alle donors hun centen terug.
Traag reizen
Op vrijdagavond pompen we de plannen af en puzzelen we het rantsoen in onze drybags. Volgens het mantra “Go Simple, Go Slow, Go Now”, vertrekken we voor het ochtendgloren aan de Nederlandse kust. Via de Haagse kanalen via de Vliet richting Leiden. Zelfs met een zachte bries in de rug maken we geen vaart, en de geoefende wandelaar haalt ons zonder veel moeite in. We scheppen af en toe wat afval uit het water en nemen per ongeluk enkele vislijnen mee. Snelheid behoort niet tot de opties, dus we zoeken gestaag ons ritme en genieten van de weidse uitzichten.
Echt een cadans vinden lukt niet goed, want om de paar slagen moet die peddel het water uit en de andere kant er opnieuw in om koers te houden. De avond valt na een prachtige zonsondergang op het Braassemermeer en we halen de koplampen boven. Om ons doel te halen, dobberen we verder onder het maanlicht, begeleid door de basklank van een boerenfuif in de verte. De green van een golfterrein dient als kampeerplaats.
Voor dag en dauw
Voor het ochtendgloren zijn we weer uit de veren en te water. Kleine oogjes en verzuurde armen, maar vooral genieten van de mistige dauw wanneer we zondagochtend de Amstel opdraaien. We drijven aan de bruisende waterwereld van Noord-Holland voorbij, langs roeiers en een wedstrijdje kajakpolo, met op het jaagpad wielertoeristen en hobbyvissers. De stad zwelt aan langs de oevers en wanneer de avond valt, meanderen we richting centrum. We kunnen die nacht in een grachtenpand logeren en zetten maandagochtend de laatste etappes in.
De laatste kilometers zigzaggen we over de Amsterdamse kanalen, nog voor de toeristenbootjes in actie komen. Een kleine eindsprint is nog nodig om het doel te houden – en tot ons groot geluk staan enkele supporters ons aan de kade op te wachten met een zalig ontbijt.
Stipt om 08:59 komen we aan… Nipter moest het niet worden! Nog nooit zo euforisch op een maandagochtend op het werk aangekomen. Na de welverdiende high fives klappen we met brede glimlach onze laptops open. Lastig typen met blaren op je handen, dat wel.