Het was altijd al een kinderdroom: als een volleerd amazone op de rug van een paard dagenlang door bossen, open velden en schilderachtige valleien draven. Plekken bezoeken waar je enkel te voet – of te paard dus – komen kan. Eén met een edel dier en perfect in balans.

Foto’s: Shutterstock

De realiteit is een beetje anders: zo rijden we hooguit eens om de zoveel jaar en zien onze rijkunsten er niet bepaald als die van een amazone uit. Maar oh wat zijn we al op mooie plekken terechtgekomen! Hier mijn persoonlijke top vier van de laatste dertig jaar. Wat er nog op de bucketlist staat? Utah, Ierland, IJsland, Mongolië… Te veel voor de komende dertig jaar.

Paarden en piranha’s in Venezuela

Mijn hart bloedt eerlijk gezegd als ik aan een van mijn eerste meerdaagse tochten terugdenk, waarbij we ons een weg baanden vanop grote hoogte in de Venezolaanse Andes – oogverblindend mooi – helemaal naar Los Llanos, een waterrijke, tropische grasvlakte in het oosten van de Andes. Het reisadvies voor Venezuela kleurt al jarenlang oranje-rood en sinds president Maduro aan de macht is, zijn er al bijna zeven miljoen mensen het land uit gevlucht. Geen avontuur voor nu dus, maar hopelijk wel voor ooit.

We zaten hooguit een uur of vier à vijf per dag in het zadel, de overige tijd vulden we op met kletsen met de lokalen en een tocht over de rivier. Roze dolfijnen, kaaimannen, brulapen en flamingo’s… zo veel wilde dieren had ik nog nooit gezien. Piranha’s waren er ook, vandaar dat ik niet zo scheutig was om nabij de waterrand ons kamp op te slaan. De enige ‘maar’ van de tocht waren de kleine paarden. Voor mij, met mijn 1.68 m, niet zo’n probleem, maar sommige van mijn mannelijke reisgenoten waren er minder happy mee.

Van de Provence naar de Camargue

Camarguepaarden stonden ook in mijn Penny-stickerboek en hingen op mijn slaapkamermuur. Als klein meisje vond ik een ritje op zo’n mooi wit paard tijdens een vakantie in Frankrijk dan ook het absolute einde. De ‘volwassen’ versie werd een vijfdaagse op een bruin gevlekt paard door de verschillende landschappen van de Provence, van de glooiende heuvels rond Luberon, langs wijngaarden, olijf- en fruitgaarden tot de beroemde mediterrane stranden.

In het zuiden van Frankrijk tref je heel wat maneges aan, vooral in de omgeving van belangrijke trekpleisters. Daar staan gezadelde paarden onder een afdakje op de volgende toerist te wachten. Wil je een meerdaagse tocht maken, doe dan zeker het nodige vooronderzoek en lees reviews en recensies. Qua mogelijkheden kan je hier alle kanten uit, van een ritje van een uur of twee, over tweedaagse trailritten dwars door de Camargue tot een volle week met uren in het zadel per dag.

Lord of the Rings achterna

Glenorchy, een klein gehucht aan de noordkant van Lake Wakatipu in Nieuw-Zeeland op slechts drie kwartier van Queenstown, ligt vlakbij het plaatsje Paradise en is samen met Skippers Canyon een van de opnamelocaties van Lord of the Rings. Je kan er behalve heerlijk hiken ook mountainbiken, kajakken en… paardrijden! Geen meerdaagse tocht dit keer, maar een volle dag in het zadel op prachtig grote paarden. Als uit de film gegrepen passeren Isengard, Lothlorien Forest en Ford of Bruinen de revue.

Een andere niet te missen locatie doorheen te draven is Lake Tekapo. In de zomermaanden december en januari staan de roze en paarse lupines in volle bloei. De landschappen waar je doorheen rijdt en de uitzichten zijn dan eens zo spectaculair. Een tip voor Nieuw-Zeeland: neem voldoende reservedagen op in je planning, zelfs in de zomer kan het soms de hele dag regenen, wat onze plannen vaak in duigen deed vallen.

Als een gaucho in Patagonia

Paardrijden in Argentinië is even wennen. De paarden waarop we rijden zijn ook werkpaarden en dus stevig gebouwd en oersterk! Niet voor niets, want het terrein is ongelooflijk ruig en ruw. Het zadel is tot mijn genoegen een vollederen westernzadel en het paard aansturen doen we op deze estancia met één hand. Door de bitloze teugels naar rechts te verleggen, vertel je je paard naar links te draaien en omgekeerd. Beetje verwarrend, maar we hebben het snel beet.

Paardrijmogelijkheden zijn er hier te over. Van dagtochten door kale heuvels en snelle ritten in een spectaculaire omgeving met condors en adelaars, tot eindeloos paardrijden in het Merengebied rond Bariloche en in het nationaal park Torres del Paine, of helpen met veedrijven op een estancia op de grens met Chili. De vakantie afsluiten doen we met een asado, een traditionele barbecue boven een open vuur en – hoe kan het ook anders – een streepje gaucho- en tangomuziek