Met het zonnige weer van de afgelopen dagen, kriebelt het om de fiets van de haak te tillen en er een lange dag op uit te trekken. En dan spreken we echt over een lange dag. 300 kilometer, iets in die aard. Naar waar? Naar ergens waar we nog niet naartoe en terug zijn gefietst. Waarom? Omdat het kan. En wat neem ik dan allemaal mee? Dat lees je hieronder…

Tekst: Jan Van Herck @bike.training

Training is… iets voor mensen zonder talent?

Was het maar zo simpel: de fiets van de haak nemen en rijden maar. Er moet ook getraind worden en een 300 kilometer lange rit vergt echt wel wat training en voorbereiding. Bovenstaande titel is ronduit provocerend en dus niet correct gekozen. Training is trouwens voor mensen die hun doel zo goed als mogelijk willen afwerken en in die zin wordt er wel wat gefietst en onrechtstreeks getraind in de aanloop naar een langere rit. De insteek van dit artikel gaat niet over training. Daar zullen we het later nog wel over hebben. Vandaag nemen we het aspect ‘benodigdheden’ onder de loep. Want het is veel méér dan zomaar je fiets van de haak nemen en 300 kilometer gaan rijden.

Dit nemen we mee

Reservemateriaal in de zadeltas

Een eerste aspect is het reservemateriaal voor de fiets. Denk daarbij aan 2 binnenbanden, 2 bandenlichters, een pomp, een multitool (met plugs) en een powerlock. Dat laatste is een handig stuk kettingschakel dat je kan gebruiken om een gebroken ketting weer aan elkaar te zetten. Het enige dat je nodig hebt (wat tools betreft) om een gebroken ketting te repareren is een zogenaamde chain crusher. De meeste multitools hebben dat en daarmee verwijder je het laatste gedeelte van de gebroken ketting.

Dat materiaal stoppen we allemaal in een zadeltas en alle benodigdheden passen daar juist in. Die zadeltas blijft trouwens steevast op de fiets hangen en bij een korte after work-rit kan je dus gewoon de fiets van de haak nemen en ben je zeker dat je alle tools en binnenbandjes bij je hebt. In ons geval maken we gebruik van een mooi ogende zadeltas van het Italiaanse merk Miss Grape.

Framebag voor 300 kilometer

Tijdens een lange dag in het zadel nemen we nog wat extra materiaal voor de fiets mee. Denk daarbij aan een busje kettingolie, een set reserve remblokken en plakkers om een binnenband te herstellen. Omdat deze extra’s enkel zinvol zijn tijdens langere ritten en minder nodig bij een korte trip van 2u, stoppen we deze zaken in de Internode 2 frametas van Miss Grape.

In die frametas nemen we ook sportvoeding (Clif bars), Nuun-tabletten om sportdrank te maken en sportvoeding om een hongerklop of ‘fringale’ te bedwingen (Blocks). Aangezien de gps niet langer dan 10 u meegaat tijdens het navigeren, nemen we ook een powerbank (incl. kabels) mee (de Charge 20PD van Biolite). Verlichting en een body of regenjack kunnen ook nog in onze frametas, maar dat hebben we onder deze zomerse omstandigheden niet nodig.

Getest in de praktijk

In het spoor van 666tramac: Leuven – Botrange – Leuven

Stipt om 6u ’s morgens starten we onze lange fietsdag. Iedereen is op tijd en we hebben geen tijd te verliezen. Het wordt heet vandaag. We, dat zijn de leden van 666tarmac, een spin-off van de 666gravel bende waar we eerder al eens mee op pad zijn geweest. Als die bende met de wegfiets erop uittrekt, dan dopen ze hun ritten om naar 666tarmac.

Tip 1 voor een lange dag in het zadel. Rustig en behoudsgezind (lees: duurtrainingstempo) starten is de beste strategie. Iedereen krijgt op die manier de kans om kopwerk voor zijn rekening te nemen en je kan voldoende blijven eten en drinken tijdens het fietsen.

Tip 2 voor een lange dag in het zadel: voorzie regelmatig een stop (zeker elke 2 uur), maar hou deze onderbreking zo kort als mogelijk. In ons geval: remmen dicht aan een lokale supermarkt, tankstation of dag/nachtwinkel om vervolgens de frigo met gekoelde drank te plunderen, de bidons bij te vullen en weer aan te zetten voor het vervolg van de tocht. Tijdens die micropauzes, maar ook tijdens het fietsen, verbazen we ons erover hoe mooi en gevarieerd het landschap wel is tijdens zo’n langere trip. Van het Hageland over de Voerstreek tot de Hoge Venen en weer terug.

En zo passeert de dag. Rustig rijden tijdens de beklimming naar het hoogste punt van ons land (de Signal de Botrange), de snelheid de hoogte in jagen tijdens de lange afdalingen en een flinke spaghetti (met extra zout) in ’s Gravenvoeren na 200 kilometer. Naar het einde toe komen er uiteraard enkele kleine kwaaltjes opzetten maar dat hoort erbij. Net zoals de frisse pint(en) achteraf, na iets minder dan 11 fietsuren onderweg te zijn. En steevast komt er tijdens de après bike wel weer iemand met een nieuwe idee…

Wil je deze 300 km lange route van Leuven naar Botrange en terug ook eens rijden? Dat kan. De route is beschikbaar via deze link.