Home Bestemmingen Klettersteigen in Oost-Tirol

Klettersteigen in Oost-Tirol

0
Klettersteigen in Oost-Tirol

Voor een actieve vakantie zonder massatoerisme, moet je in Oost-Tirol zijn. Wij trokken naar de Lienzer Dolomieten in Oostenrijk om te wandelen, maar zeker ook te klimmen en klettersteigen in Oost-Tirol.

Klettersteigen in Oost-Tirol

266 drieduizenders – waaronder de Großglockner en Großvenediger, de reuzen van Oostenrijk – domineren het landschap. De negen kilometer lange Pasterzegletjser zorgt voor afkoeling. En dwars door dit adembenemende tafereel stroomt de Isel, de enige gletsjerrivier in Oostenrijk. Je hoort het al: deze regio ademt buitensport en toch is het er nog steeds heerlijk rustig en authentiek. Je kunt de Lienzer Dolomieten zowat als het trainingscentrum van legendarische bergbeklimmers beschouwen. Local Toni Egger bedwong als eerste Cerro Torre in Patagonia, streekgenoot Sepp Mayerl was de eerste die Lhotse Shar (8400 meter) op zijn palmares schreef. Hun basis voor deze expedities legden ze steevast in de Lienzer Dolomieten. De kalksteen van de dolomietrots staat voor veel klimmers gelijk aan de beste klimrots.

Ochtend in het Adelaarsnest

Het is nog erg vroeg in de ochtend wanneer we in de Dolomitenhütte aan de koffie schuiven. De Dolomitenhütte krijgt ook wel eens het etiket ‘Adelaarsnest’ opgekleefd. Het vraagt niet heel veel verbeelding vanwaar die naam komt. Spectaculair gelegen op een hoge klif biedt ze een prachtig uitzicht op de Dolomieten. Een aantal kamers is voorzien van enorme glazen wanden, zodat je letterlijk vanuit je bed over de Dolomieten uitkijkt.

De moderne en goed uitgeruste hut is de startplaats voor vele hikers, bikers en klimmers. Ook voor ons wordt ze het vertrekpunt richting de bijna zevenhonderd meter hoger gelegen Karlsbaderhütte. Die hoogtemeters verslind je ofwel in anderhalf uur over een mooi aangelegd wandelpad of via – ons oorspronkelijke idee – langs de Rudi Eller Weg. Die route is een mix van wandelpaden en klettersteigen, goed voor een voormiddag klimmen en wandelen.

Klettersteigen in Oost-Tirol: Kreuzwand (c) Uwe Grinzinger

Dreigende onweerswolken

Onze berggidsen en fervente klimmers Matthias en Isidoor hebben, zoals het gidsen betaamt, grootse plannen. We buigen ons over detailkaarten, bespreken mogelijke routes, wijzen naar wat fantastische uitzichten moeten zijn en… bestellen nog een koffie. En nog één. En nog één. De Oostenrijkse weergoden hebben andere plannen voor ons in petto. De grillige rotsformaties van de Lienzer Dolomieten tonen zich onder dreigende onweerswolken van hun meest angstaanjagende kant.

Alternatieven worden besproken. Eentje daarvan ligt aan de voet van de hut. De klif waarop de hut gebouwd is, beschikt namelijk over voorzieningen om te klimmen. Maar ook daar denkt het weer anders over. Het begint te regenen. Geen zacht en aangenaam afkoelend zomerbuitje, maar een guur en brutaal onweer, dat losbarst boven onze hoofden.

Mens-erger-je-niet

Het volgende alternatief ligt eveneens vlakbij: de Galitzenklamm, een waterbelevenis- en avonturenpark voor jong en oud. Nat worden we sowieso door de regen, dus waarom niet. In de Galitzenklamm kan je ook klettersteigen. Een van de routes loopt langs de waterval doorheen de hele kloof en is niet al te moeilijk.

Onverbeterlijke optimisten, zo zijn we. Na regen komt zonneschijn, je weet wel. We kiezen voor het wandelpad naar de Karlsbaderhütte en lopen in de gietende regen naar boven. Ook al dragen we behoorlijk goede outdoorkledij, toch is alles doorweekt wanneer we in de hut aankomen.

De hut telt negentig slaapplaatsen, maar is vaak volzet. Reserveren is dus wenselijk. Ze is het vertrekpunt voor honderden klettersteig- en klimroutes in alle mogelijke moeilijkheidsgraden. De kachel brandt, de keuken is geopend, de schnaps vloeien rijkelijk, ‘mens-erger-je-niet’ doodt de tijd. Ons optimisme en die kletsnatte wandeltocht loont, want de zon verdrijft de onweerswolken boven de Lienzer Dolomieten. Het Lazersmeer naast de hut blinkt in de zon.

Klettersteigen in Oost-Tirol: Hohe Grube (c) Uwe Grinzinger

Natte voeten

Pittige klettersteigroutes, toegankelijke via ferrata voor het hele gezin… de omgeving rond de Karlsbaderhütte biedt een heel breed gamma aan. Zodra de zon komt piepen, stijgt de nervositeit in de hut. Uit alle kamers komen plots klimmers opgedoken, die zich beginnen klaarmaken voor hun uitdaging.

Klettersteigen in Oost-Tirol is kinderlijk eenvoudig. Althans, dat tracht gids Matthias ons toch wijs te maken tijdens zijn veiligheidsbriefing vooraleer we daadwerkelijk van start gaan. We houden het bescheiden en dichtbij de grond. We bedwingen een niet al te moeilijke klettersteig boven het Laserzmeer. Ze kreeg de naam Wet Foot, omdat een passage je door het meer stuurt. Het water in het meer staat echter niet hoog genoeg om ons natte voeten te bezorgen. Gelukkig maar, ze zijn nu nog amper droog. Op grote rotsblokken en tegen imposante bergwanden stijgen we onze eerste echte volledige touwlengtes.

De Wet Foot gaat vlot en smaakt naar meer. Uiteindelijk blijkt de klimtechniek om een klettersteig tot een goed einde te brengen niet bijzonder moeilijk en vraagt het geen specifieke alpinismevaardigheden. Berghutten, touwlengtes, bergmeertjes, klettersteigen … we zijn helemaal verknocht. Onze volgende zomervakantie wordt een actieve. We weten zelfs reeds waar. Deze vijf befaamde klettersteigroutes in Oost-Tirol moet je gezien hebben. Liever wat eenvoudigere Via ferrata routes die dichter bij huis te vinden zijn?

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

twintig + 14 =