Onlangs kocht ik een nieuwe trekkersrugzak. Een snelle optelsom leerde me dat mijn vorige rugzak mij op niet minder dan 6000 wandelkilometers als een trouwe hond vergezelde. Dat is zoveel als de straal van de aarde! Je zou je niet voor niets beginnen afvragen of je alle mooiste plekken van de wereld niet al hebt gezien. Niet dus, bleek toen we gingen wandelen in Zwitserland. Hiking de Via Alpina, of toch een stukje daarvan, was een voltreffer..
Tekst & Foto’s: Leen Jansen
Hiking de Via Alpina
De Via Alpina is een reusachtig wandelnetwerk, dat niet minder dan vijfduizend kilometer beslaat. De route voert je doorheen Slovenië, Oostenrijk, Duitsland, Liechtenstein, Zwitserland, Italië, Frankrijk en Monaco over het mooiste deel van de Europese Alpen. De Via Alpina is opgedeeld in vijf subtrails, die elk een ander kleurtje kregen op de kaart. Wij trokken onze wandelschoenen aan voor de groene route, die beter bekend staat onder de naam Alpine Pass Route. In totaal leg je tussen Sargans en Montreux zo’n 325 kilometer af. Onderweg moet je wel zestien bergpassen bedwingen, wat in totaal goed is voor net geen 20 000 meter klimmen.
Voorpaginanieuws
Ons vertrek naar Zwitserland is meteen voorpaginanieuws. Niet omwille van het indrukwekkende hoogteprofiel dat we voor onze voeten zullen krijgen, maar wel omdat we door een elektriciteitspanne op de luchthaven van Brussels Airport zowaar een privévlucht naar Zwitserland krijgen. Terwijl de andere passagiers met een ticket voor dezelfde vlucht wezenloos op de luchthaven achterblijven, worden wij prompt geüpgraded naar eerste klasse. We worden bedolven onder het eten en drinken. Allemaal calorieën die we de komende dagen goed zullen kunnen gebruiken.
Wandelen in Zwitserland
Dat we na een veilige landing nog twee dagen nodig hebben om ook onze zoek geraakte bagage tot in de Alpen te krijgen, dreigt even de pret te drukken. Maar die stress is snel vergeten wanneer we op het ritme van klingelende koebellen het toneel van The Sound Of Music betreden. “The hiiiiiiiiills are alive, with the sound of muuuusic”, zing ik overtuigend wanneer we ons een weg banen naar de allereerste bergpas.
Wim is blij dat we al meteen duizend meter moeten klimmen. Want hierdoor hou ik dat zingen niet bijster lang vol. Maar dat ik mijn prachtige sopraan niet laat weerklinken eens we aankomen op onze eerste bergpas, heeft niets te maken met mijn vermoeidheid. Het is de oogverblindende schoonheid van het landschap die mijn adem doet stokken. Meteen begrijp ik dat Zwitserland met geen musical te beschrijven is. En – ik geef het niet graag toe – wellicht zelfs ook niet met een hoogwaardig Far Out-artikel.
Stop de tijd!
Een zee aan blauwe, gele en witte bloemen tekent zich lieflijk af tegen de stoere besneeuwde bergtoppen die hoog boven de uitgestrekte almen uittorenen. Ik zou wel uren in het gras kunnen blijven liggen. “Stop de tijd”, zou Tom Lenaerts zeggen. En groot gelijk heeft ie. Want dat is letterlijk het enige dat ik hier zou willen doen. Maar de tijd tikt verder.
Mijn luierende voeten laten zich door een ontembare nieuwsgierigheid weer gedwee omhoog tillen om verder te trekken door dit overheerlijke land. En overheerlijk is het inderdaad. Niet enkel wat de natuur betreft. Want meer dan eens laat Wim zich verleiden door een plaatselijke schone. Ik heb het dan over een prachtig stuk kaas natuurlijk. Of een smakelijk potje yoghurt. De koe hangt er net niet meer aan. Zo vers is alles hier.
Een goed bewaard geheim
Hoe dieper we Zwitserland binnen trekken, hoe talrijker de watervallen worden. De pietluttigheid van het dorpje Äsch staat in groot contrast met de reusachtige waterval die erachter opdoemt. De tonnen water die elke seconde vanaf negentig meter hoog naar beneden gespuwd worden, zouden meer dan voldoende reden moeten zijn om van Äsch een toeristische trekpleister te maken. Maar vandaag is het dat nog niet. En daar ben ik blij om.
Die zalige vredigheid hangt trouwens niet enkel rond het watervaldorpje. Het is een heerlijke constante op de hele Via Alpina. Boeken zou ik vol kunnen schrijven over de rust die je hier vindt. Het is een zeldzaamheid geworden op aarde. Een schaars product, waar straks volgens de wetten van de economie misschien harde dollars voor neergeteld moeten worden. Maar voorlopig is dit uitzicht nog gratis. Een goed bewaard geheim, dat ver van de grafieken van vraag en aanbod haar eigen wetten maakt.
Afscheid
En dat zelfs wij niet boven de wetten van de Via Alpina staan, maken ook de weergoden ons met luide stem duidelijk. Na acht dagen stappen over groene almen, eindeloze sneeuwvelden en ruige rotsen pakken dikke wolken zich boven onze tent samen. Aanhoudende regen, bliksem, sneeuw en hagel dwingen ons om in Grindelwald vroegtijdig afscheid te nemen van de Via Alpina. Een afscheid dat me bijzonder zwaar valt. Maar dat ik weiger te nemen, zonder de belofte te maken dat ik terugkom. Tot ziens, mijn mooie Zwitserland. Until we meet again…
20 jaar hiking de Via Alpina!
In 2019 viert de Via Alpina haar 20ste verjaardag. De nationale langeafstandsroute nr. 1 in Zwitserland leidt over 14 van de mooiste Alpenpassen en doorkruist zes Zwitserse kantons met een grote verscheidenheid aan culturen, geologie en topografie. Over een lengte van 370 km, in 20 dagetappes, leidt de route van Vaduz (Liechtenstein) naar Montreux.