De Olympische Spelen zullen moeten wachten. Toch wilden we het in onze snelle vragenronde met deze Belgisch triatlete Claire Michel niet alleen maar hebben over Tokyo, of over het coronavirus, maar gewoon over Claire.

Interview met Belgisch triatlete Claire Michel over sport en haar outdoor bucketlist

Welke sport deed je als kind het liefst en wat kreeg je van je ouders mee?

“Als kind probeerde ik vanalles: eerst voetbal, dan tennis, gymnastiek, basketbal, zwemmen, Ierse dans, crosscountry. Ik vond alles tof. Maar het was al snel duidelijk dat uithoudingssporten me het meeste lagen. Ik had niet de coördinatie voor basketbal of tennis, noch de sierlijkheid die je nodig hebt voor gym of dans. In mijn middelbare schooltijd zwom en liep ik. Aan de Universiteit van Oregon concentreerde ik me op crosscountry en track, vooral de 3000 meter steeplechase.”

Waar en in wat voor omgeving train je eigenlijk het liefst?

“Rennen blijft mijn favoriete sport, omdat je gewoon je schoenen kunt pakken en gaan. Mijn favoriete training is een lange trailrun in het bos. Het Zoniënwoud is vlakbij mij huis, ideaal.”

Waar kan je van genieten als je niet aan het trainen bent?

“Op rustdagen, ben ik meestal behoorlijk moe. Dus mijn activiteiten in het seizoen zijn meestal lezen, films kijken of tijd doorbrengen met familie en vrienden. In het laagseizoen gaan mijn vriend en ik graag wandelen, mountainbiken of nationale parken bezoeken.”

Tokyo [Red.:na ons interview uitgesteld tot 2021] komt eraan. Hoe voel je je na je fietsongeluk vorig jaar?

“Ik weet dat ik in een race tegen de klok zit sinds het fietsongeluk in oktober, waarbij ik mijn linkerknieschijf op zeven plaatsen brak. Mijn revalidatie vordert. Ik vertrouw op mijn medisch team en mijn coach. Over de datum van de Spelen heb ik geen controle, maar over hoe hard ik elke dag werk, rekening houdend met wat mijn lichaam toelaat, wel.”

Welke ’les’ van welk advies neem je mee van Rio 2016?

“Ik geloofde altijd dat focussen op resultaat leidt tot resultaat, maar focussen op het proces is de sleutel. Van The Triathlon Squad heb ik geleerd om aanwezig te zijn in het nu en me te concentreren op wat ik op dat moment doe. Op die manier volgen de resultaten meestal vanzelf.”

Wat is een van de moeilijkste beslissingen die je ooit moest maken?

“Na Rio zat ik op een heel laag punt. Ik overwoog zelfs om te stoppen als professioneel atleet. Uiteindelijk, na veel zelfreflectie over wat ik miste en echt wilde, besloot ik om voluit, maar op een andere manier voor triatlon te gaan. Zo werd ik dus lid van de Triathlon Squad, toen nog (tot eind 2018) gebaseerd in Sand Diego. Dat wilde zeggen dat ik 10-11 maanden per jaar weg zou zijn. Een moeilijke beslissing op financieel, persoonlijk en relatievlak. Moeilijk financieel, omdat ik er zekert van moest zijn dat de resultaten zouden volgen, om contracten met de federatie en sponsors te verzekeren. Persoonlijk, omdat ik me volledig moest inzetten voor deze nomadische levensstijl. En persoonlijk is het is een ietwat egoïstische beslissing, dus mijn partner moet extreem geduldig zijn en begrip hebben voor mijn levensstijl.”

Is er nog iets dat je in jezelf mist? Een talent, een karaktertrek?

“Ik ben verre van perfect, maar tegelijkertijd ben ik een perfectionist. Dus misschien is de karaktertrek waarvan ik graag meer had ‘vergevingsgezindheid’. Soms moeten we gewoon meer begrip tonen van onszelf en anderen, en accepteren dat het ok is als de dingen niet gaan zoals gepland (wat sowieso zelden het geval is).”

Welke outdoorbestemming prijkt nog op je bucketlist?

“Nieuw-Zeeland! Ik ga bijna elk jaar naar New Plymouth voor de Wereldbeker en blijf dan bij een supertof gastgezin. De lokale cultuur, natuur en de sfeer in het algemeen zijn gewoon geweldig. Als we ergens zijn voor een race, hebben we maar zelden tijd om de omgeving te zien. Ik zou graag eens lang op vakantie gaan naar zowel het Noorder- als het Zuidereiland.”

Volg Belgisch triatlete Claire Michel: www.clairemicheltri.com

Lees hier ook het interview met Jolien d’Hoore