Home Lees Far Out Online 2020 > Lente/Zomer Portret van een pelgrim op de Jakobsweg: Dieter Van Tilburgh

Portret van een pelgrim op de Jakobsweg: Dieter Van Tilburgh

0
Portret van een pelgrim op de Jakobsweg: Dieter Van Tilburgh

“Hoe verder ik wegreed van Santiago, hoe meer ik genoot.”

Dieter (33) fietste in het voorjaar van 2019 naar Santiago. Hij nam de Camino Portugués. Daarna bleef hij de Camino volgen, weliswaar in tegengestelde richting, om uiteindelijk in Zwitserland te eindigen.

Interview: Evelien Jansen

“Het jaar voordien fietste ik vanuit Mortsel naar Rome via de Via Francigena, 2000 kilometer in totaal. Het idee om een eeuwenoude bewegwijzerde route te volgen, waar iedereen hetzelfde doel heeft, beviel me wel. Daarom koos ik in 2019 voor een combinatie van Camino’s. Mijn fiets is een soort kruising van een mountainbike en een trekkingsfiets, hij heeft geen vering, maar wel brede banden, en loodst me probleemloos over eender welke ondergrond. Dat is handig, want de fietswegen zijn slechter bewegwijzerd dan de wandelwegen, waardoor je dus vaak per ongeluk op de wandelweg zit. Een fiets-gps is aangeraden.

De Hulk – de naam van mijn fiets – en ik zijn in Porto geland. Van daaruit reed ik via de kust ongeveer 250 kilometer tot Santiago de Compostella. Net genoeg om de officiële oorkonde of Compostela te krijgen. Wandelaars moeten hiervoor minstens 100 kilometer afleggen, fietsers 200. Ik had niet meteen het apotheosegevoel in Santiago. Daarvoor had ik te weinig kilometers in de benen en ik wist dat dit niet het eindpunt van mijn reis was. Ik ben vrij snel mijn weg vervolgd via achtereenvolgens de Camino Francès, de Camino Primitivo – dwars door de prachtige Asturias – en de Camino del Norte richting Saint-Jean-Pied-de-Port, het startpunt in Frankrijk. Mijn Caminoverhaal is dus eerder atypisch door de combinatie van de verschillende routes en het feit dat ik een groot deel in tegenovergestelde richting reed.

Twee fietstassen achteraan, eentje erbovenop en een kleine tas aan het stuur, dat was de opstelling. Te veel bleek achteraf. Wat schoenen zijn voor wandelaars, is de broek voor een fietser. Zo had ik een drietal koersbroeken mee, toch droeg ik bijna iedere dag dezelfde omdat die me het minste zadelpijn bezorgde. Kies dus eerder voor degelijke kledij dan voor veel ballast. Ik vond het fijn om in tegenovergestelde richting te rijden. Zo kon ik de mensen onderweg aanmoedigen en vertellen wat voor moois er nog op hun pad lag. Hoe verder ik wegreed van Santiago, hoe meer ik genoot. Het is echt bijzonder om op een of andere manier deel uit te maken van dat grotere geheel van ‘pelgrim’ zijn, maar waar amper medepelgrims zijn.

In Le Puy-en-Velay, voor vele Fransen het startpunt van hun Chemin de Saint-Jacques, eindigde mijn Caminoverhaal. Van daaruit reisde ik deels met de fiets en deels met de trein richting Genève, waar een ander fietsavontuur op me wachtte. Aan opgeven heb ik nooit gedacht. Ik had dan ook een heel ontspannen programma. Ik fietste ongeveer 50 kilometer per dag, zodat ik nog een paar uurtjes met mijn freelance vertaalwerk kon bezigzijn. Ik ben in totaal ongeveer twee maanden weggeweest en kan alleen maar zeggen dat het naar meer smaakt. De combinatie van natuur, cultuur en sport trekt me aan. Ik hoef geen topprestaties neer te zetten en ik doe het ook niet louter om spirituele redenen, maar deze manier van reizen has it all voor mij.”

Tips van Dieter

  • Wie graag fietst, kan dit. Maar een garantie op succes heb je nooit. Kleine kwaaltjes kunnen plots grote spelbrekers zijn, wanneer je dagenlang op dezelfde manier beweegt.
  • Je hebt zeker niet de duurste fiets nodig, eerder een goede allrounder die zowel op zand als op asfalt behoorlijk presteert.
  • Echt in the middle of nowhere ben je nooit, dus buiten wat basisgereedschap en wat extra banden, is het niet nodig om reserveonderdelen mee te nemen.

Lees ook de andere drie verhalen van pelgrims op de Camino de Santiago.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

twintig + dertien =