Home Featured Werkvakantie op een bergboerderij in Tirol – Aufi auf die Alm!

Werkvakantie op een bergboerderij in Tirol – Aufi auf die Alm!

0
Werkvakantie op een bergboerderij in Tirol – Aufi auf die Alm!

Als Vlaamse berggeit nam ik na veel wikken en wegen het besluit om het vlakke Vlaanderen in te ruilen voor het steile Tirol. Weliswaar onder één zelfopgelegde voorwaarde: een job vinden voor ik met mijn hebben en houwen op de nachttrein naar Innsbruck spring. Ik begon stevig te solliciteren, maar een of ander virus legde de boel letterlijk plat. Een job vinden vanuit België in Oostenrijk bleek geen sinecure en ook van al dat thuiswerken werd ik niet echt wild. Tijdens de lockdown moest ik voornamelijk denken aan alles wat zich ‘unlocked’ en ‘up’ bevond. Zo kreeg het plan voor een werkvakantie op een bergboerderij in Tirol vorm.

Tekst & foto’s: Charlotte Dewilde

Werkvakantie op een bergboerderij in Tirol

Hooggelegen en geen vleesdieren, dat waren de twee zoekcriteria voor mijn werkvakantie op een bergboerderij in Tirol. Gelukkig maakt de internationale organisatie Wwoofing, wat staat voor World Wide Opportunities on Organic Farms, het zoeken eenvoudiger. (Red.: HelpX en Workaway zijn soortgelijke organisaties.) Naast een korte intro over de boerenfamilie, vind ik snel terug wat ze verbouwen, informatie over de dagtaken en nog veel meer.

Mijn oog valt op boerderij Peer Alm, gelegen op 1663 meter boven de zeespiegel in Navis, een zijdal van het Wipptal in Tirol. Ideaal voor een werkvakantie op een bergboerderij in Tirol. Ik trek mijn stoute bergschoenen aan, schrijf in mijn beste Google Translate Duits een e-mail en wacht ongeduldig af. Een dikke twee dagen later krijg ik bevestiging van boer Peer – voor Nederlandstaligen een grappige achternaam, maar in het Duits heet de vrucht gelukkig ‘Birne’ en heeft Peer verder geen betekenis. De volgende dag sta ik al in de winkel, op zoek naar gummilaarzen en een salopette.

Zweterige nachttrein

Op vrijdag 31 juli, een snikhete zomerdag in Vlaanderen, verlaat ik gepakt en gezakt en met een mondmasker op mijn appartement in Leuven. Vanuit Leuven spoor ik naar Keulen. Daar spring ik in de zweterige nachttrein richting Innsbruck. Stipt om 9:14 kom ik aan in ‘Hauptbahnhof’ Innsbruck van waaruit ik de regionale trein naar Matrei am Brenner neem.

De trein verbindt Innsbruck, de hoofdstad van de Oostenrijkse deelstaat Tirol, met de stad Brenner, gelegen in het Italiaanse Zuid-Tirol. Eenmaal uitgestapt, wat niet vanzelfsprekend is met een trekrugzak, gewone rugzak en een valies, ga ik op zoek naar een boer… Gelukkig stapt de boer zelf op me af. Even later beginnen we aan een bergopwaartse autorit richting Peer Alm. Mijn werkvakantie op een bergboerderij in Tirol kan beginnen.

Welkom op Peer Alm

Misschien eerst een woordje uitleg over het begrip alm. Velen denken spontaan aan een groene weide. Zo een met een houten hut en rinkelende koeien, al dan niet doorsneden met een kabbelend bergriviertje, en steeds omringd door kolossale bergen. Inderdaad, zo zien de meeste almen eruit. Maar achter dit idyllisch plaatje schuilt er ook een belangrijk wettelijk criterium. De afgebakende bergweide moet namelijk gedurende minstens zestig aaneengesloten dagen worden begraasd met als doel de productie van zuivel of vlees.

Peer Alm is, zoals de naam doet vermoeden, al jaren in handen van de familie Peer. Vandaag wordt de bergboerderij in Tirol uitgebaat door de zeventigjarige alleenstaande boer Karl Peer. Een merkwaardige man op vele vlakken: zo is hij de enige ‘Senner’ (de Duitse benaming voor een herder die zelf melkproducten vervaardigt) die ook de strenge winter op de alm doorbrengt. Vanaf midden mei tot de vroege herfst wordt hij vergezeld door een twintigtal bergkoeien. Zoals de Oostenrijkse traditie het wil, zijn allemaal zijn uitgedost met een grote bel. Ook bezit hij een dertigtal almzwijnen die op een driehonderd meter lagergelegen stuk grond wroeten. Gedurende de zomer heeft de boer twee belangrijke dagtaken: de koeien melken en de rauwe melk zo snel mogelijk verwerken tot traditionele alpenkaas en smaakvolle roomboter. Hiermee ga ik de boer de volledige maand augustus helpen. Of toch proberen.

Koken naast de koeien

Half dizzy van de bewogen trein- en autorit stap ik uit op Peer Alm. Ik moet meteen naar adem happen. Niet door de hoogte, maar wel door het adembenemende uitzicht. Voor me staat een relatief kleine, maar charmante houten hut. Mijn eerste reactie? Dit kan de boerderij niet zijn, toch? De zure geur van mest en de vele vliegenzwermen bewijzen echter het tegendeel.

De woning, kaasmakerij en stal lopen eigenlijk gewoon in elkaar over. Zo sta ik de volgende dag op een dikke twee meter van de koeien te koken. Het koken zelf is ook een uitdaging van formaat, want een microgolfoven en vaatwasser kent de boer niet (of kreeg hij de berg niet op). Maar hoe primitief de keuken ook is, zo smaakvol heb ik al lang niet meer gekookt. Het water komt me nog lang daarna in de mond als ik terugdenk aan mijn verse appelstrudel met zelf opgeklopte verse room.

Heiiii-a, gemma!

Met het verdwijnen van de zon achter de bergen maak ik me klaar voor mijn eerste nacht op de alm. Vooraleer ik me naar mijn slaapkamer begeef, die ik enkel via een verwilderd padje kan bereiken, vraag ik de boer in mijn beste Duits om hoe laat ik moet opstaan.

Het alarm van mijn gsm gaat af om zes uur. Het is nog halfdonker. Ook al heb ik mijn alarm uitgeschakeld, ik hoor nog steeds gerinkel. Ik stap door het nog natte gras en zie een kudde koeien gestaag afdalen, gevolgd door de boer op een – jawel – elektrische mountainbike. Tussen het gerinkel door hoor ik de boer roepen “Heiiii-a, gemma.” Tegelijkertijd tikt hij met een boomtak op het achterste van de koeien. Met mijn blauwe overall en laarzen aan begeef ik me naar de stal. Ik doe een poging om de koeien – zeker tienmaal mijn lichaamsgewicht – vast te haken.

De boer snelt me gelukkig te hulp. Na een korte uitleg en enkele vergeefse pogingen melk ik voor het eerst in mijn leven koeien. Hoewel het melken ook bij boer Karl al een tijdje machinaal gebeurt, komt er toch nog heel wat handenarbeid bij kijken. Zo moet ik de tepels schoonmaken en de eerste melk die mogelijks onzuiverheden bevat uit de tepels halen. Een klein uurtje later geniet ik bij het ontbijt van een kop warme melk, rechtstreeks uit de uier. Van een korte keten gesproken…

Eierschwammerln sammeln

“Charlotte, wir gehen Eierschwammerln sammeln”, roept de boer me toe. Als een domme koe kijk ik hem aan en knik vriendelijk. Maar eigenlijk heb ik geen idee wat we gaan doen. In een korte short sta ik de boer op te wachten. Hij heeft een geweven zakje in de hand. Al zwaaiend met een grote tak wijst hij een plek tussen de hooggelegen rotsen aan. Daar gaan we dus ‘Eierschwammerln’, oftewel cantharellen verzamelen, een eetbare paddenstoelsoort die erg kostbaar is.

Hoewel ik mezelf gerust erg sportief durf te noemen, heb ik de grootste moeite om de zeventigjarige boer te volgen. Hij huppelt omhoog alsof hij twintig is, in plaats van zeventig. Ook was ik zo naïef om te denken dat we een bergpad zouden volgen – vandaar die short. Tussen de brandnetels en de doornen (amai, mijn beentjes!) zoek ik onder het groene mos naar de oranje paddenstoelen. Een halfuurtje later is het zakje goed gevuld en wacht de volgende uitdaging: het bereiden van de klassieke ‘Eierschwammerlngulasch’.

Gedecoreerde boterklompen

Na mijn geslaagd stoofpotje is het tijd om de kaaskamer in te duiken. Hier komt de melk rechtstreeks vanuit de uier van de koe in een grote metalen cilinder terecht. Dit is de ‘kaasbak’, waarin we geen kaas, maar boter maken. De melk wordt verhit en een kleine pomp scheidt de room van de magere melk. Via een ondergrondse leiding loopt de magere melk naar de almzwijnen die in Tirol een geliefde, maar zeldzame delicatesse zijn.

De room draait rond in een karn en vormt uiteindelijk boter. Die kilo’s boter slaat de boer in een houten mal op artisanale wijze tot gedecoreerde boterklompen. Mijn taak? Gedurende drie uur melk overgieten, temperatuur controleren en bakpapier scheuren. Nu weet je dus waarom traditioneel geproduceerde boter zo veel duurder is als de industriële variant. Mijn eerste week werkvakantie op een bergboerderij in Tirol zit erop. Met een kop hete kruidenthee slenter ik onder de open sterrenhemel naar mijn kamertje. De volgende ochtend begroet ik de koeien opnieuw.

Lees ook: Een break in de natuur in Oostenrijk?

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

12 − 8 =