Er zijn maar weinig plekken in de wereld nog écht remote. Waar je na een halve dag al in niemandsland bent, zonder mobiel bereik, unplugged en compleet off the grid. Wel, het stukje Zweden waar onze volgende meerdaagse trekking plaatsvindt – de Fjällräven Classic Sweden, is er daar een van.
Tekst & foto’s: Sandra Gyles
Rugzak ingepakt voor vertrek, weer uitgepakt, opnieuw ingepakt… Moet dit echt allemaal mee? Tijdens elke Fjällräven Classic (er zijn er dit jaar zes en in 2024 zelfs zeven) dragen trekkers al hun materiaal op hun eigen rug, inclusief slaap- en kookgerei, eten en lekkere treats. Mijn boek en een extra set reservekleren zwier ik er lastminute weer uit. “Dan maar stinken en als het te erg wordt een duik nemen in een ijskoud gletsjermeer”, denk ik bij mezelf. De weegschaal met mijn rugzak klokt af op 16 kg. Netjes! De tent en het kookgerei deel ik met mijn tentmaatje op in twee.
De Fjallraven Classic Sweden
Het plan? In vijf dagen wandelen van Nikkaluokta naar Abisko. Als je dat net als bij mij voor vertrek het geval was weinig zegt, weet dan dat je in het bovenste puntje van Zweden bent, aan het randje van de noordpoolcirkel. Of ik ook het noorderlicht gezien heb? (Die vraag kreeg ik meerdere keren na de trek.) Nee dus, daarvoor moet je hier in de vroege winter of vroege lente zijn.
In totaal moeten we zo’n 110 km overbruggen. Al werden dat er uiteindelijk ietsje meer. Een paar dagen voor vertrek, blijkt er een calicivirusuitbraak te zijn in de Kebnekaisehut. Uit voorzorg verlegt de puike Fjällräven-organisatie de trail en wandelen we in een bocht om de mogelijke smethaarden heen. En geloof me, na meer dan 20 km stappen over middelzwaar terrein maken die enkele extra kilometers echt wel uit!
De dagen
Onze dagen zijn maar met één ding gevuld: wandelen. We leggen tussen de 20 en 30 km per dag af, afhankelijk van waar we aan het eind van de dag onze tent willen opzetten. Op alle dagen behalve de laatste wandelen we na het checkpoint nog enkele kilometers door, op zoek naar de volgende magische plek om te wildkamperen. Want dat kan en mag in Zweden gewoon.
Tranen met tuiten lachen en vloeken we onderweg. Lachen, om de humor die er in onze mediagroep met 19 journalisten uit bijna eens zoveel landen al vanaf het begin insluipt en om onze nieuwe leuze: “Backpacks on”, het stopwoord van onze fantastische gidsen, Sofia en Maria, na elke (te korte) pauze. Vloeken, om een schoenzool die loslaat, de zoveelste blaar, een kapotte rits en… om de vele grote stenen en keien op het pad. Vooral het stuk na de Tjäktapas is niet van de poes.
De uitzichten
Man, man. Hiervoor doe je het! Ik ben al op ontzettend mooie plekken in de wereld geweest en heb al meerdere meerdaagse trekkings gemaakt, maar dit landschap laat echt een onbeschrijfelijke indruk na. Niet spectaculair hoog (het hoogste punt van onze tocht ligt op 1140 m) en geen spectaculaire pieken, maar weids! Je voelt je als een mier in een zee van groen. In dit panorama beteken je niets. Dat doet wat met een mens…
Als er dus één ding is wat ik de volgende keer anders wil doen, is het meer tijd inlassen om te genieten! Trek als je de tijd hebt de volle zeven dagen die je voor de Classic hebt uit voor deze ontzettend mooie trek, zodat je het landschap echt op je kan laten inwerken. Blijf zitten op de plekken waar je een paaltje tegenkomt met daarop (in het Zweeds) ‘meditatieplek’. Dompel je voeten onder in een ijskoud stroompje. En duik in dat meer!
De nachten
De nachten zijn koud. Ondanks mijn superslaapzak, de extra merinoliner, het zalig warme merino-ondergoed (courtesy van Fjällräven) en mijn merinosokken bibber ik de eerste nacht nog net niet de tent uit. Nacht twee gaat dus ook mijn muts op, leg ik mijn handschoenen binnen handbereik en trek ik mijn donsjasje aan. Eindelijk heb ik het warm!
Ik had trouwens ook een slaapmasker mee, aangezien het hier in het Noorden van Zweden van april tot augustus ’s nachts nooit helemaal donker wordt (in de wintermaanden heb je het omgekeerde fenomeen). Maar ik ben na de lange wandeldagen zo moe, dat ik als een blok in slaap val en me niet stoor aan het schemerlicht. Mijn slaapmasker heb ik dus niet nodig gehad en het hoofdlampje ook niet. Weer 100 gram uitgespaard!
De extra’s
Wat de Fjällräven Classic zo bijzonder maakt? De vele extra’s! Ten eerste de mensen en de organisatie (die verdienen elk een apart puntje, zie verder), maar daarnaast de vele ‘kleine’ dingen, zoals de smakelijke ‘Lap Donalds-burger op dag één’. De dubbele regenboog die het pad op dag twee omkadert. Het machtige rendier dat plots voor me staat op dag drie, wanneer ik over een heuveltje ga plassen. De zalige traktaties op de checkpoints – met dank aan de vrijwilligers!
Om nog maar te zwijgen van de laatste dag en de eindmeet. Aan de voet van de heilige Samiberg Kieron leggen vrijwilligers ons in de watten met overheerlijke pannenkoeken. Vervolgens wacht ons een verrassing: Michelin-kok Billy White, die na jaren in wereldvermaarde restaurants te hebben gewerkt naar Zweden is verhuisd, wacht ons samen met het team van Primus op. We koken een zalig diner met verse groenten en drinken na dagen wandelen voor het eerst weer een pintje. Op de finishers party in Abisko gaan we helemaal los. Nooit geweten dat ik met blaren nog zo hard kan dansen!
De mensen
En ook hiervoor doe je het. Ook al wandel ik heel, heel graag alleen, de ontmoetingen onderweg en de gesprekken met je wandelgezelschap zijn vaak memorabel. Op de trail ontmoeten we papa’s met hun zoon of dochter, mama’s met kinderen, een opa en zijn zoon, mensen met hun trouwe viervoeter, groepjes vrienden, koppels jong en oud… De Fjällräven Classic-serie is bedoeld voor trekkers zoals jij en ik; doorsnee mensen die al dan niet al wandel -en/of kampeerervaring hebben.
Maar ook zonder trekmaatje is er aan onderweg gemaakte vrienden geen gebrek. Zonder iedereen te noemen, denk ik aan mijn tentmaatje Annabel, een prachtmeid. Aan de gesprekjes met Sofia. Aan Sanna, mijn leeftijdsgenoot. Sebastian, van Nature Unplugged, die als kind in Perth woonde (waar ik nu woon) en net als ik jong zijn vader verloor. De twee Philippes, allebei zalige kerels. Teru, die ik hopelijk ooit nog eens ga opzoeken in Praag. Marie, die ik een volgende keer misschien op de Classic in Chile tegenkom.
De organisatie
Een dikke thumbs up en een vette dankjewel aan de Fjällräven Classic organisatie en de vrijwilligers op de checkpoints onderweg. Ondanks alle lastminute tegenslagen (stormwaarschuwingen, een ontspoorde trein, een gecancelde trekkerstrein, een virusuitbraak in een berghut…) loopt alles op rolletjes. In Kiruna kan je in de pop-up shop van Fjällräven de laatste spullen kopen, en je startnummer en eten en snacks oppikken voor onderweg. De gevriesdroogde maaltijden van Turmat zijn trouwens een compliment waard.
De eerste ochtend brengt de Fjällräven-bus ons van Hotel Arctic Eden naar Nikkaluokta, waar we de bagage die niet mee moet, mogen achterlaten. Die gaat in containers naar Abisko, waar je je koffer met je trekkersnummer weer oppikt. De Trekkers Inn aan de eindmeet in Abisko is overigens superleuk opgezet. Nadat je onder luid gejuich aankomt, wachten de bar (bier, wijn, warme wraps!), een Primus-stand met lekkere snacks, een stand van Hanwag voor wie zijn boots wil verwennen, en massagetafels voor wie dat wil. Moe maar voldaan, genieten we van een heerlijke maaltijd in Abisko Mountain Lodge, ons hotel voor de laatste nacht.
Kortom
De Fjällräven Classic Sweden is een absolute aanrader. Niet alleen voor ervaren hikers, maar vooral voor wie niet 100% zeker is of een meerdaagse trekking wel iets voor hen is. Fjällräven maakt de belevenis fijner, veiliger en gemakkelijker. Jammer dat we dit jaar niet van de sauna en winkel in de berghutten konden genieten (door de virusuitbraak mochten alleen gasten die al een slaapplek in de hut hadden geboekt gebruikmaken van de faciliteiten), maar blijkbaar zat het weer dan weer wel mee. In ons geval betekende dit: geen storm (gelukkig), maar wel regen, afgewisseld met een flinke streep zon.
Tips! Pak licht. Zorg voor een supergoede, waterdichte en ademende shelljas- en broek. (Ik ben echt supercontent met de shelljas en -broek van Fjällräven.) Neem lekkere snacks mee als traktatie voor jezelf en je wandelmaatjes. Zelf koos ik voor sesamrepen, met chocolade gecoate marshmallows (licht en lekker!) en een chocoladereep met marsepein.
De Fjällräven Classic Sweden praktisch
- Wanneer? Elk jaar in augustus.
- Waar? In Noord-Zweden, van Nikkaluokta naar Abisko.
- Erheen? Via Stockholm. Vliegen op Kiruna (2u) of met de trekkerstrein naar Kiruna(17u).
- Prijs van de trek? 2500 SEK (circa 210 euro), inclusief de organisatie, bustransfers, trekkerspas en medaille aan de finish, lekkers aan de checkpoints, bagagevervoer van je koffer, gasbusjes voor je kookset, de vriesdroogmaaltijden voor onderweg en een brood + een tube Zweedse smeerkaas voor onderweg.
- Inschrijven? Dat kan voor de Classic in Zweden vanaf januari.
#fjallravenofficial @Fjallraven @fjallravenclassic
Een dag-na-dag beschrijving van deze tocht vind je in een ouder artikel van mijn collegaatje Kathelijne.
Enkele statistieken van de 2023-editie
- 1496 deelnemers (1430 finishers)
- 44 nationaliteiten.
- 44% was vrouw (2% meer dan vorig jaar)
- 1199 trekkers namen voor het eerst aan deze Classic deel. 1 deelnemer voor de 15e keer.
- 28 deelnemers waren jonger dan 15 jaar en 5 waren ouder dan 70.
- Gemiddelde tijd op de trail: 108 uur.
- 500 reisden met de Trekkerstrein van Stockholm naar Kiruna. 300 daarvan gingen ook met de trein weer terug.
Zin in meer?
Er is ook een Fjällräven Classic in Duitsland, Denemarken, het VK, de US en Korea. In 2024 komt Chile daar nog bij.
