De tandarts-ultraloper Karel Sabbe heeft ons al vaker verbaasd. In eigen land, door scherpe tijden neer te zetten op bv. de Trail des Trappistes en de Xtrails in Houffalize, met zijn mooie 37ste plaats op de Marathon de Sables in 2016, een wereldrecord te vestigen op de Pacific Crest Trail datzelfde jaar en, je raadt het al, zich opnieuw aan een recordpoging te wagen in 2018: het breken van het snelheidsrecord op de Appalachian Trail. We spreken Karel precies een maand voor vertrek.
Je hebt goed getraind, sta je op 18 juli blessurevrij aan de start?
Ultraloper Karel Sabbe: “Ja. Maar het grote verschil met vorige keer is dat de focus in die maanden voorbereiding dit keer veel meer ligt op een algemene fysieke topvorm in plaats van enkel op kilometers lopen en volumetraining. Ik heb wekelijks niet zó veel kilometers gelopen maar voel me toch fitter, omdat ik vaak krachttraining gedaan heb in de fitness, veel core stability-oefeningen, etc. Door mijn training gevarieerd te houden en heel rustig op te bouwen, beperk ik de kans op blessures. Ik krijg namelijk vaak last van een scheenbeenvliesontsteking als ik te snel te veel loop. Uiteindelijk is het een beetje een middenweg zoeken tussen héél fris aan de start staan en er toch voor zorgen dat je lichaam klaar is voor de ‘schok’ van plots 80 km per dag te beginnen lopen.”
“Fris aan de start staan en ervoor zorgen dat
je lichaam klaar is voorde schok”
Hoe gaat de gemiddelde dag eruitzien?
“Om het record te breken, moet ik gemiddeld 14 à 15 uur per dag op weg zijn en twee marathons doen per dag. Dat betekent voor mij starten voor zonsopgang en de looptijd na zonsondergang beperken. Dat is vaak een mentaal zwaar moment, omdat je eigenlijk wil slapen. Tijdens de PCT probeerden we een zevental uur per nacht te slapen, nooit meer, maar vaak was het minder. Een aantal keer sliep ik ’s nachts 2 of 3 uur om op schema te blijven. Het tempo is iets wat mensen vaak overschatten: als je 6,5 à 7 km per uur haalt, ben je heel goed bezig. Grote factoren hierbij zijn het zware terrein (veel stenen, boomwortels,…), de vele hoogtemeters (gemiddeld 3200 meter per dag klimmen en dalen) en het feit dat je de dagen ervoor al telkens twee marathons hebt gelopen…”
“Als je 6,5 à 7 km per uur haalt,
ben je heel goed bezig.”
Wat heb je geleerd van je vorige avonturen?
“Vooral waar er veel tijd gewonnen en verloren kan worden. Op de Pacific Crest Trail (PCT) verloor ik ’s morgens veel tijd door een niet zo vlotte routine. Ook bleef ik vaak langer bij mijn ondersteunende crew dan nodig, omdat ik nood had aan sociaal contact. Nu is het plan om samen verder te wandelen na een bevoorrading in plaats van stil te staan.
Ook het onderhoud van mijn voeten krijgt dit keer de nodige aandacht. Na het doormaken van zoveel pijn – door onwetendheid en onkunde – gaan we het nu anders aanpakken, met veel meer paren sokken, speciale crèmes en sprays. Uiteraard zullen ze weer pijn doen en uiteraard zal ik periodes blaren hebben, maar we proberen het draaglijker te maken.
Tot slot leerde ik ook veel bij over hydratatie. Het is vaak complexer dan gewoon drinken. Het gaat om zoutbalans, elektrolyten, luchtvochtigheid, etc. Een hitteslag of uitdroging zou ik dit keer moeten kunnen vermijden.”
Met welke uitdagingen of gevaren denk je dit keer te maken te krijgen?
“Gevaren zijn: slangen (ratelslangen), teken (Lyme), bliksem (open stukken boven de boomgrens waar het vaak stormt) en beren. Er zijn inderdaad ook enkele plaatsen waar je zeer voorzichtig moet vorderen omwille van losse stenen of steile stukken.
Een grote uitdaging is omgaan met het slaaptekort en blijven lopen, ondanks de vermoeidheid, de pijn en de fysieke en mentale uitdaging. Je moet er ook mee om kunnen gaan dat het om een quasi eindeloze inspanning gaat (44 dagen zonder rustdag).”
Naar welk stuk van de trail kijk je het meeste uit?
“De zwaarste stukken gaan waarschijnlijk ook de mooiste zijn: de White Mountains in New Hampshire, de Green Mountains in Vermont, Baxter State Park (Maine), Great Smoky Mountains National Park, Shenandoah National Park,… Het is een zeer zware, uitdagende trail, waar ik heel veel confrontaties aan zal gaan met de natuurelementen (regen, wind, mist,…).
Ik kijk daar ook wel naar uit. Misschien op de moment zelf minder, maar dat zijn de momenten dat je ook je sterkte kan tonen.”
Wat staat er zoal op je podcast-, audiobook- of muzieklijst voor onderweg?
“Een grote variatie vooral. Als ik te veel nadenk of pieker, kan klassieke muziek zeker helpen. Speelt het donker parten, dan kan luisteren naar een comedyshow me er weer bovenop brengen. Ik zorg er ook voor dat ik veel gewone goeie muziek heb en zal ook af en toe naar een DJ-set luisteren, dat kan motiverend werken. Maar meestal loop ik gewoon zonder muziek of podcasts en luister ik naar de geluiden van de natuur.”
Kan je nog wat vertellen over je supportteam?
Net zoals in 2016 tijdens de PCT gaat mijn goede vriend, schoonbroer en kinesist van opleiding Joren Biebuyck mee. Vanaf het moment dat ik een klein beetje last voel, kan ik dit meteen aangeven bij Joren en kunnen we hier snel op inspelen. Hij rijdt ook rond met de crewwagen. Mijn vrouw Emma komt in de maand augustus. En verder komen er nog enkele collega-ultralopers die me dan een aantal weken volgen en dagelijks grote stukken met mij meelopen. Dit laatste zal mentaal een groot verschil maken, omdat ik hierdoor kan babbelen en luisteren in plaats van enkel te kunnen denken aan hoe moe ik ben en hoeveel pijn mijn voeten doen.
De hoofdsponsor van de recordpoging is Skins compressiekledij. Verder werk ik met Hoka One One (schoenen), Ultimate Direction (rugzakken), Ledlenser (hoofdlampen), Trek ‘n Eat (trekkingmaaltijden), Leki (wandelstokken), Suunto (GPS-horloge), Klean Kanteen (eco drinkflessen en cups), Trakks (loopwinkel, algemene ondersteuning), CarePlus (EHBO en medisch), Katadyn (waterfilter) en Waka Waka (powerbanks en zonnepaneel).
Vergelijking A.T. / P.C.T.:
- Meer hoogtemeters (3200 per dag tegenover 3000 per dag)
- Technischer terrein
- 3500km tegenover 4300km
- beide 80+km per dag nodig om record te halen
- Makkelijker bereikbaar voor crew
- Populairder: meer jaarlijkse wandelaars (4000+)
- Bijnaam ‘The Green Tunnel’, omwille van het heel grote aandeel lopen/wandelen in bos
- 1 van de ‘Triple Crown’ (Appalachian Trail, Pacific Crest Trail, Continental Divide Trail)
Karel’s avonturen volgen, kan op
www.karelsabbe.com
www.instagram.com/karelsabbe
www.facebook.com/karelsabbeultrarunning
of zijn Youtubekanaal KO Adventures